Bohdan Cezary Łazuka urodził się 31 października 1938 roku w Lublinie. Dorastał w podlubelskiej Dąbrowicy, a po wojnie przeniósł się z matką do Lublina. W czasie nauki w siódmej klasie Szkoły Podstawowej nr 24 w Lublinie dołączył do Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Lubelskiej oraz zaczął uczęszczać na zajęcia aktorskie do Teatru Młodego Widza.
W tekście "Rozmowy wokół ESK. Bohdan Łazuka wraca do Lublina" [gazeta.pl, 15 maja 2011] Małgorzata Szlachetka odnotowała słowa aktora:
Moje serce jest w Lublinie, ja jestem zakochany w tym mieście. O jednej ulicy potrafię mówić przez godzinę, bo tutaj dostałem największy azyl na świecie – młodość. To piękne, że tam teraz jest masa młodzieży i uczelnie. Stare Miasto jest jednym z piękniejszych na świecie. Myślę, że tutaj przemawia przeze mnie duch patriotyzmu lokalnego, ale ja się nie zmienię.
Opuścił jednak to miasto i porzucił szkołę, kiedy nauka zaczęła mu kolidować z zajęciami teatralnymi. Zapisał się wprawdzie do technikum budowlanego, ale go nie ukończył. Jako nastolatek trafił zrazu do Gdańska, a później do Katowic, gdzie pracował w sortowni węgla przy jednej z kopalń. Brał udział w eliminacjach do grupy baletowej Zespołu Pieśni i Tańca "Śląsk", jednak bez spodziewanego rezultatu.
Pod koniec lat 50. uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej I st. nr 4 im. Karola Kurpińskiego w Warszawie w klasie oboju. W akademiku Dziekanka mieszkał nie tylko z kolegami z uczelni, ale także z przyszłymi aktorami z warszawskiej PWST. Za ich namową zdał do tej uczelni, gdzie z powodzeniem studiował aktorstwo dramatyczne.
Bohdan Łazuka w filmie "Nie lubię poniedziałku", reżyseria: Tadeusz Chmielewski, 1971, fot. archiwum Filmu/FORUM W rozmowie z "Gazetą Wyborczą" w 2008 roku wspominał:
Studenci PWST Marian Kociniak i Andrzej Gawroński mówili mi: "Co ty w tę rurkę dmuchasz? Zgrywus jesteś, chodź do nas". No to poszedłem na ulicę Miodową, a oni – znając skład komisji egzaminacyjnej – powiedzieli mi, kto jaki repertuar lubi: że Bielicka lubi satyry Rodocia-Biernackiego, Wiercińska – Turgieniewa, a Rudzki – humor abstrakcyjny. Z egzaminami wymagającymi poczucia rytmu nie miałem kłopotów. Potem trzeba było zaimprowizować scenkę – co się dzieje, gdy wybucha pożar. Inni zdający zaczęli dzwonić po straż, a ja patrzę, że jesteśmy na parterze, no to wyszedłem przez okno. To się spodobało.
Uczyli go między innymi Ludwik Sempoliński i Kazimierz Rudzki. W 1961 roku ukończył studia aktorskie, występując w spektaklu dyplomowym "Bal na Gnojnej" i w roli Chudka w "Wesołych kumoszkach z Windsoru".
Już na drugim roku studiów aktorskich wystąpił w inscenizacji "Żołnierza królowej Madagaskaru" dla Teatru Polskiego Radia. Wystąpił również w roli Papkina w radiowej "Zemście". Na kinowym ekranie zadebiutował w 1958 roku epizodyczną rolą kelnera w filmie "Pan Anatol szuka miliona" w reżyserii Jana Rybkowskiego.
Po ukończeniu studiów w 1961 roku zaczął koncertować, w warunkach objazdowych, z przeróbką dyplomowego programu "Bal na Gnojnej". W tym samym roku zadebiutował rolą Fiedotika w "Trzech siostrach" w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie później występował jako Zapowiadacz w "Karierze Arturo Ui" i sługa Günther w "Zamku w Szwecji".
Również w 1961 roku zaczął grać w Kabarecie Szpak, po czym dołączył do Kabaretu Starszych Panów. Zadebiutował w nim brawurowym przebojem "Przeklnę cię" wykonywanym w duecie z Barbarą Krafftówną w Programie IX: "Zupełnie inna historia" (premiera 17 marca 1962 roku). Występując w roli młodego Jeremiego Przybory w Programie X: "Niespodziewany koniec lata" (premiera 27 października 1962 roku), wylansował piosenkę "To było tak".
Karolina Prewęcka w książce "Bohdan Łazuka. Przypuszczam, że wątpię" [Warszawa 2010] zanotowała wyznanie artysty:
Byłem szczęściarzem, nie dość, że zaliczyłem Współczesny i pracowałem w Syrenie, poznałem tylu tuzów polskiego aktorstwa, to jeszcze przed oficjalnym otrzymaniem dyplomu PWST wiedziałem, że czeka na mnie Kabaret Starszych Panów, najwspanialsza i najbardziej elegancka zabawa telewizyjna tamtych czasów. Dostałem też propozycję występów w kabarecie Szpak. I w nim zadebiutowałem, mając obok, w gronie uczestników tego przedsięwzięcia, takie osobowości, jak między innymi: Stefcia Górska, Tadeusz Orsza, Józef Kondrat, Hanka Bielicka.
Profesor Izolda Kiec w "Historii polskiego kabaretu" [Poznań 2014] przytoczyła wypowiedź Łazuki o jego pierwszych, niekoniecznie udanych próbach podołania wymaganiom pracy w duecie z Krafftówną: "Chciałem być tak gotowy, żeby ze mnie nie zrezygnowano, tak bardzo gotowy, że jeszcze dokładnie pan Jerzy nie zagrał żadnego interwału, to ja już śpiewałem". Przy trzeciej próbie zaśpiewania nieznanej mu jeszcze w całości melodii, wyrozumiały Jerzy Wasowski uspokajającym głosem przemówił do wykonawcy: "Wie pan, ja bym radził posłuchać do końca. To jest stara metoda, sprawdzona. Mnie się trochę przykro zrobiło, pomyślałem, że skoro pan śpiewa, to może popełniłem jakiś plagiat".
Bohdan Łazuka w Kabarecie Starszych Panów, Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego, fot. z archiwum TVP/Forum Udział w tych i wielu dalszych programach Kabaretu Starszych Panów Bohdan Łazuka zawdzięczał Mieczysławowi Czechowiczowi, podobnie jak on sam – lublinianinowi.
To on dopilnował, aby Starsi Panowie przyszli do PWST na mój dyplom. Zaproszenie doprowadziło mnie do stanu, o jakim już wspomniałem. Jednocześnie mogło być pułapką. Człowiek mógł nie docenić tego tego, co go spotkało, nadąć się jak purchawka… i koniec. Ale nie przy takich partnerach, nie przy takich piosenkach. Trzeba było być kompletnym bęcwałem, żeby tego nie docenić. Przy mojej, muszę przyznać, rosnącej wtedy popularności, zaproszenie do Kabaretu było gromem z jasnego nieba. Z niczym, podkreślam, z niczym nie da się tego porównać. Tak jak naszego z Basią duetu. […] Krafftówna, jak już weszła w te swoje koloratury, to ja myślałem tylko o tym, żeby czegoś nie zepsuć. Nasza praca był wtedy nauką, szkoleniem własnego warsztatu i nabraniem doświadczenia na całe życie. Ja naprawdę nie przesadzam.
Aktor zaczął też występować w popularnym programie radiowym "Podwieczorek przy mikrofonie". Zagrał w krótkometrażowym filmie dyplomowym Jerzego Skolimowskiego "Pieniądze albo życie" wraz ze Stanisławem Dygatem. Pod koniec 1961 roku premierę miał film Stanisława Możdżeńskiego "Zuzanna i chłopcy", w którym otrzymał liczącą się rolę. Rok później wystąpił jako dziennikarz radiowy w filmie Janusza Morgensterna "Jutro premiera", będącym satyrą na środowisko teatralne.
Bohdan Łazuka, Opole, 1963, fot. Ryszard Okoński/PAP Na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1963 roku otrzymał nagrodę indywidualną (w kategorii piosenka popularna) za wykonanie utworu "Dzisiaj, jutro, zawsze" oraz wyróżnienie za piosenki "Charleston" i "To było tak". Wkrótce odszedł z Teatru Współczesnego i przeszedł do zespołu warszawskiej Syreny. Również w 1963 roku wystąpił u boku Zofii Kucówny w filmie "Przygoda noworoczna" Stanisława Wohla.
Po jednym sezonie w Syrenie aktor przeszedł do Teatru Komedia, gdzie wystąpił w tytułowej roli w sztuce "Billy kłamca", reżyserskim debiucie teatralnym Kazimierza Kutza. "Bohdan Łazuka w roli Billy'ego dał portret młodzieńca zbuntowanego przeciw mieszczańskim ideałom życia", odnotowała Elżbieta Baniewicz w monografii "Kazimierz Kutz" [Warszawa 1999].
W 1964 roku wystąpił w filmie Leonarda Buczkowskiego "Przerwany lot", a jego kreacja pana młodego została doceniona przez krytyków. Karolina Prewęcka zapisała wypowiedź aktora: "Krzysio Toeplitz w piśmie «Świat» przyznawał swoje prywatne Oscary i za rolę w «Przerwanym locie» przyznał mi statuetkę w kategorii rola drugoplanowa". W tej samej monografii artysta przyznaje się do triumfu wykonawczego: "W listopadzie 1964 roku zapełniłem Salę Kongresową cztery razy, w grudniu – osiem. Żadnemu pojedynczemu polskiemu wykonawcy wcześniej się to nie udało. Jedynie «Mazowszu»".
Również w 1964 roku otrzymał Srebrną Maskę za zajęcie drugiego miejsca w plebiscycie popularności czytelników "Expressu Wieczornego", a rok później zasłużył sobie na Złotą Maskę zdobywając pierwsze miejsce w konkursie. Na początku 1965 roku w kawiarni Nowy Świat zagrał 12 koncertów przy pełnej publiczności, po czym odbył ogólnopolską trasę koncertową.
W czerwcu wystąpił na III KFPP w Opolu, wykonując utwór "Życzenia dla pań" oraz w duecie z Igą Cembrzyńską – "W siną dal", wyróżniony nagrodą w kategorii piosenka rozrywkowa. Występował też w cyklicznych programach telewizyjnych Jerzego Gruzy: "Poznajmy się" i "Małżeństwo doskonałe".
W latach 60. zagrał serię koncertów za granicą, m.in. w USA, Kanadzie, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji, Rumunii, Szwecji, Izraelu i Czechosłowacji. Przez dwa sezony współpracował z kabaretem U Lopka Kazimierza Krukowskiego. W 1966 roku wystąpił jako Edzio Siedlecki, jeden z głównych bohaterów komedii Stanisława Barei "Małżeństwo z rozsądku", zyskując sporą popularność dzięki wykonaniu w filmie piosenki "Miłość złe humory ma", która stała się przebojem.
W 1967 roku premierę miał film "Próba" Jerzego Gruzy poświęcony Bohdanowi Łazuce. W tymże roku otrzymał główną rolę w filmie Jana Rutkiewicza "Kochajmy syrenki". W latach 1967–1973 występował z Jackiem Fedorowiczem i Piotrem Szczepanikiem w objazdowym programie estradowo-kabaretowym "Popierajmy się".
W listopadzie 1967 roku zagrał Feliksa, głównego bohatera sztuki "Jadzia wdowa", wystawianej przez Zbigniewa Sawana na scenie Teatru Komedia. Rok później wystąpił w kolejnym filmie Stanisława Barei: "Przygoda z piosenką" z Polą Raksą. W 1971 roku odtwarzał pięć postaci – milicjanta, agenta wywiadu, działacza sportowego, uczestnika motocrossu i amanta – w "Motodramie" Andrzeja Konica.
Jacek Fedorowicz, kreujący w tym filmie główną rolę, w swoim "Mistrzu Offu" [Warszawa 2019] wspomniał o jednym z wcieleń kolegi z planu:
Niedługo potem zaczęło się kręcenie ujęcia podjazdu zawodników na start i w nim zostałem przez los surowo ukarany za przesadne ambicje: oto jednym z podjeżdżających na linię startu jest grający zawodnika Bohdan Łazuka. Ja może nie umiałem na motocyklu skakać, za to jeździć umiałem, natomiast Bohdan w ogóle nie umiał jeździć i chyba do dziś nie umie, ale doturlał się jakoś na ten start, po mistrzowsku grając – bo aktorem jest świetnym – nonszalancki podjazd wytrawnego crossowca. Ironia losu polegała na tym, że to ujęcie weszło do filmu i choć wszystkich nas dublowali na torze prawdziwi zawodnicy (wspaniali zresztą, mój był wręcz wybitnie uzdolniony cyrkowo) – jedno jedyne ujęcie, w którym aktor jedzie naprawdę i które weszło do filmu, to właśnie ten podjazd Bohdana.
Artysta przyznał się w jednym z wywiadów, że swoje zdjęcie w roli sierżanta MO z "Motodramy" umieścił za okładką ówczesnego prawa jazdy. Kiedy był zatrzymywany do kontroli przez drogówkę, funkcjonariusze widzieli nazwisko Łazuka, a na zdjęciu – "kolegę po fachu". Z jego bliskich zetknięć z władzą warto przypomnieć taką, nader osobliwą historię:
Wolę nie opowiadać, bo wszyscy sądzą, że zmyślam. Kiedyś obudziłem się o trzeciej nad ranem, przypomniawszy sobie, że po powrocie do domu z braku miejsca źle zaparkowałem samochód – na takim zawijasie, co rano mogłoby utrudniać przejazd. A zdążyłem już, nie kryję, zakosztować płynów niekoniecznie pochodzenia mlecznego. Pomyślałem sobie jednak, że powinienem to auto przestawić. Dla bezpieczeństwa. Wsiadam – w piżamie, bo noc gorąca, mam do przejechania kilkanaście metrów. Malutka, pusta uliczka Zakroczymska. Nieoświetlona. Dla konspiracji nie włączałem świateł, ruszam. Nagle trzask, pisk, zgrzyt zderzaków. Zahaczyłem o radiowóz. Wyskakuje z niego dwóch rozespanych funkcjonariuszy. Otwieram drzwi, a w myślach piszę już testament. Oni tymczasem sytuację rozpatrzyli realnie: kto by się w nocy pakował bez świateł w policyjny wóz, w dodatku w piżamie? Uznali, że zrobiłem to specjalnie. – Panie Bohdanie – powiedzieli – rozumiemy pana poczucie humoru, ale niech pan nam więcej nie napędza strachu.
W latach 70. Łazuka występował w słuchowiskach radiowych: "Na wyspach Hula-Gula", "Serwus, jestem nerwus" i "Dzień dobry, jestem z Kobry". Wystąpił także w filmie Tadeusza Chmielewskiego "Nie lubię poniedziałku" (1971), a jego rola podpitego artysty zapisała się w historii polskiej kinematografii. Otóż wracał on bladym świtem do domu w tzw. stanie wskazującym. Korba od silnika samochodu, przesuwana w rowku szyny tramwajowej, pomagała mu utrzymać pion i kierunek. W dodatku występował tam w roli samego siebie, aktora Bohdana Łazuki.
Bohdan Łazuka w filmie "Nie lubię poniedziałku", reżyseria: Tadeusz Chmielewski, 1971, fot. WFDiF / po Studiu Filmowym "Kadr" / Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny Nie zapominajmy, że to był film. Reżyser i scenarzysta Tadeusz Chmielewski chciał pokazać warszawskiego szaławiłę. Zwrócił się do mnie, wiedział bowiem, że nie oburzę się na propozycję takiego ujęcia postaci. W podjęciu decyzji o przyjęciu tej roli pomogła mi popularność, jaką się wówczas cieszyłem. Wyszło chyba sympatycznie, skoro państwo ciągle mi ten epizod wypominają. Czuję się tym nawet z lekka poirytowany, bo wydaje mi się, że mówiąc nieskromnie zrobiłem jednak w życiu trochę więcej niż "Bohdan, trzymaj się" i "Nie lubię poniedziałku". A jako kierowca po upojnej nocy byłem o tyle w porządku, że zrezygnowałem z prowadzenia auta. I to mimo zabiegów funkcjonariusza milicji, który dawał mi do zrozumienia, że mógłbym wsiąść za kółko bezkarnie.
À propos piosenki "Bohdan, trzymaj się", to autor słów, Jarosław Abramow-Newerly, zaczął ją tak: "Ja nie jestem Philippe Clay, / Ja nie jestem Doris Day, / Ja nie jestem także Frank Sinatra". Z kolei reżyser Jerzy Gruza w swojej książce "Stolik. Anegdoty, plotki, donosy" [Warszawa 2010] zapisał:
Łazuka na estradzie tak kazał siebie zapowiadać: "Polski Frank Sinatra". Wystarczy. Często wspominał: "Franek to, Franek tamto…".
– O, rany! Rozmawiałeś z nim? Spotkałeś go? – pytam.
– Nie, ale wiem, dokładnie wiem, co by powiedział, jak by zareagował, gdyby mnie widział na estradzie.
W 1971 roku aktor odszedł z Teatru Komedia. Rok później zagrał Lolka, głównego bohatera filmu Jacka Butrymowicza "Kwiat paproci". Był to jeden z ostatnich ekranowych "półkowników", którego premiera odbyła się dopiero po 37 latach – w 2009 roku.
W 1974 roku Łazuka został aktorem Teatru Rozmaitości, i m.in. zagrał Cezarego Borgię w muzycznym widowisku "Cień" Wojciecha Młynarskiego w reżyserii Jerzego Dobrowolskiego. Dwa lata później pan Bohdan wystąpił w programie telewizyjnym "Uczniowie Ludwika Sempolińskiego", a także odgrywał rolę homoseksualnego tancerza w filmie Jerzego Gruzy "Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka". W 1977 roku odszedł z Rozmaitości, aby rok później znaleźć się na scenie warszawskiego Kwadratu, po czym powrócił do Teatru Studio, w którym m.in. odtwarzał role: Adolfa Dymszy w sztuce "Wielki Dodek", Josepha Fouchégo w "Madame Sans-Gêne" i Ostapa Bendera w "Dwunastu krzesłach".
Nie unikał przedstawień objazdowych – "Seks i polityka" i "Śmiech na sali". Na przełomie lat 70. i 80. nawiązał współpracę z Tadeuszem Drozdą, z którym pracował przy satyrycznych programach telewizyjnych "Łazuka & Co" oraz "Na parę".
W latach 80. ograniczył występowanie na ekranie na rzecz grania w teatrze, choć wystąpił m.in. w epizodycznej roli aktora i piosenkarza klubu "Oaza" w jednym odcinku serialu "Kariera Nikodema Dyzmy" (1980). W 1981 grał w szopce literacko-politycznej "Warto byś wpadł" przygotowanej na 35-lecie Teatru Syrena.
W 1982 roku z okazji Piłkarskich Mistrzostw Świata w Hiszpanii wykonywał w telewizji piosenkę "Tajemnica Mundialu" z muzyką i tekstem Stefana Rembowskiego. W artykule "Entliczek, pentliczek…", zamieszczonym 5 czerwca 2019 roku w "Przeglądzie Sportowym” – w dodatku "«PS» Historia" czytamy: "Bohdan Łazuka w repertuarze ma znacznie więcej znanych i wpadających w ucho utworów, ale żaden nie dał mu aż tak gigantycznej popularności".
W 1988 roku aktor zagrał samego siebie w "Piłkarskim pokerze" Janusza Zaorskiego. Na przełomie 1989 i 1990 odbywał trasę koncertową po Ameryce i Kanadzie, gdzie występował dla Polonii; już wcześniej regularnie dawał występy w USA. Po 14 latach pracy odszedł w 1992 roku z Teatru Studio.
Pod koniec lat 90. na antenie Naszej TV prowadził "Listę przebojów podwórkowych". W 1999 roku wydał autobiograficzną książkę zatytułowaną "...trzymam się!", z opisem przebiegu swojej dotychczasowej kariery. W 2000 roku podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach na Promenadzie odcisnął swoją dłoń.
Bohdan Łazuka na planie filmu "Wojna żeńsko męska", reżyseria: Łukasz Palkowski, 2011, fot. Robert Pałka/Forum Wrócił także do regularnego występowania w filmach i serialach, m.in. zagrał szefa gangsterów w komedii "Chłopaki nie płaczą", proboszcza w serialu "Skarb sekretarza" i nauczyciela tańca René w "Domu". Pojawił się także w serialach "Graczykowie" i "Sukces". W kolejnych latach wystąpił również w serialach: "Na Wspólnej", "Świat według Kiepskich", "Święta wojna", "Tygrysy Europy", "Lokatorzy", "Daleko od noszy", "Niania", "Kryminalni", "Faceci do wzięcia", "Plebania", "Ojciec Mateusz" oraz "Grzeszni i bogaci".
W 2001 roku wyreżyserował rewię "Ktoś mnie pokochał" wystawianą w Teatrze Muzycznym–Operetce Wrocławskiej. W 2003 roku prowadził "Koncert życzeń" na antenie radiowej Jedynki. Rok później był jurorem na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku. W 2006 roku zaczął występować w Mazowieckim Teatrze Muzycznym im. Jana Kiepury w Warszawie, m.in. w operetkach: "Wesoła wdówka", "Zemsta Nietoperza", "Księżniczka czardasza" czy "Hrabina Marica".
W 2008 roku odebrał Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt działalności artystycznej związanej z twórczością okresu dwudziestolecia międzywojennego. W 2009 roku był jednym z prelegentów na Akademii Sztuk Przepięknych podczas Przystanku Woodstock, na którym dodatkowo wystąpił w przedstawieniu "Wesoła wdówka", a także zagrał tytułowego bohatera w teledysku do utworu "Dziadek" piosenkarki Etny. Rok później ukazała się jego książka "Przypuszczam, że wątpię", czyli udzielony Karolinie Prewęckiej wywiad rzeka. W tym samym roku zagrał pijaczka w filmie Janusza Kondratiuka "Milion dolarów".
W 2013 wystąpił z piosenką "Jak to było naprawdę" w koncercie "Opole! Kocham Cię! – Gala Jubileuszowa" podczas 50. KFPP w Opolu. W listopadzie 2017 wydał album zatytułowany "Nocny Bohdan. Duety", którą promował singlem "Nocny Bohdan" nagranym z Maciejem Maleńczukiem oraz teledyskiem do piosenki "Między nami pokój" nagranej z Dodą.
Bohdan Łazuka podczas koncertu z cyklu "Przyjaciele Pani Hani" wspominający Hankę Bielicką, 2012, Łomża, fot. Marek Maliszewski/Reporter/East News W 2018 roku był gościem programu "Kuba Wojewódzki". Przekazał część swoich pamiątek Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu oraz wystąpił z piosenką "Tajemnica Mundialu" w koncercie "Przebój na Mundial" podczas 55. KFPP w Opolu. W 2019 roku został uhonorowany nagrodą za dotychczasową twórczość przez Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych. W roku 2018 wziął udział w nagraniu charytatywnego utworu "Pomaganie Jest Trendy" na zaproszenie rapera Gorzkiego, obok takich artystów jak Jerzy Połomski, Krzysztof Krawczyk czy Andrzej Dąbrowski.
Życie prywatne Bohdana Łazuki miało swoje wzloty i upadki podobnie jak jego kariera. W okresie studiów był związany z aktorką Zofią Marcinkowską. Był czterokrotnie żonaty. Z aktorką Barbarą Wrzesińską rozwiódł się trzy miesiące po ślubie, z drugą żoną, tancerką Danielą Pacholczyk, po roku małżeństwa. Przez sześć lat był mężem tancerki Małgorzaty Viresco, z którą ma syna, Adama (ur. 1973). W 1980 roku poślubił modelkę i projektantkę mody Renatę Węglińską, z którą ma córkę, Olgę. Rozwiedli się po 21 latach, aby w 2010 roku powtórnie wziąć ślub.
Karolina Prewęcka odnotowała kilka zwięzłych wypowiedzi o aktorze.
Maria Czubaszek
Gdyby się go tak nie lubiło, jak się lubi, to czasem miałoby się ochotę… Nieważne. Najważniejsze, że przez ten jego swoisty wdzięk wybacza mu się wszystko. I najgorsze, że drań o tym wie.
Daniel Olbrychski
Jak każdy wielki artysta ma swoje słabości, ale jest to człowiek, który kocha świat i kocha ludzi. Nie usłyszałem z jego ust, a znam go dobrze, na temat nikogo złośliwości. A mógł mieć wiele powodów do goryczy.
Krzysztof Kowalewski
W młodości miał jeszcze jeden zwracający uwagę atut. Był niezwykle szczupły, wiotki, nazywano go człowiekiem przecinkiem.
Bohdan Łazuka podczas występu, Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu, 2018, fot. Tadeusz Wypych/Reporter/East News [Wypowiedzi Bohdana Łazuki bez podanego źródła pochodzą z rozmów autora tego artykułu z artystą].
Twórczość
Film
- 1958 – "Pan Anatol szuka miliona", film fabularny (reż. Jan Rybkowski), rola: kelner
- 1959 – "Pan profesor", film dokumentalny (reż. Ludwik Perski), wystąpił
- 1961 – "Zuzanna i chłopcy", film fabularny (reż. Stanisław Możdżeński), rola: Kazik
- 1961 – "Pieniądze albo życie", etiuda szkolna (reż. Jerzy Skolimowski), obsada aktorska
- 1962 – "Pistolet typu «Walter P-38»", film fabularny/telewizyjny (reż. Edward Etler), rola: członek oddziału GL
- 1962 – "Jutro premiera", film fabularny (reż. Janusz Morgenstern), rola: dziennikarz radiowy
- 1962 – "Grand Wa", film dokumentalny (reż. Maria Kwiatkowska), lektor
- 1962 – "Gangsterzy i filantropi", film fabularny (reż. Jerzy Hoffman, Edward Skórzewski), nowela druga "Alkoholomierz", obsada dubbingu (dwie role): klient obsługiwany przez nieuprzejmego kelnera (rola Mariana Kociniaka), kelner niezwykle uprzejmy (rola grana przez niezidentyfikowanego aktora)
- 1963 – "Przygoda noworoczna", film fabularny (reż. Stanisław Wohl), rola: Miecio, kochanek Eli
- 1964 – "Zakochani są między nami", film fabularny (reż. Jan Rutkiewicz), rola: konferansjer Boguś
- 1964 – "Przerwany lot", film fabularny (reż. Leonard Buczkowski), rola: pan młody
- 1964 – "Beata", film fabularny (reż. Anna Sokołowska), rola: muzyk Boguś, znajomy Beaty
- 1964 – "Próba", film dokumentalny (reż. Jerzy Gruza), w roli samego siebie
- 1965 – "Wojna domowa", serial fabularny (reż. Jerzy Gruza), odc. 7 "Polski joga", rola: joga Korolczyk
- 1965 – "Kapitan sowa na tropie", serial fabularny (reż. Stanisław Bareja), odc. 2 "Uprzejmy morderca", rola: "Ramon"
- 1966 – "Wojna domowa", serial fabularny (reż. Jerzy Gruza), odc. 15 "Siła wyobraźni", w roli samego siebie
- 1966 – "Małżeństwo z rozsądku", film fabularny (reż. Stanisław Bareja), rola: Edzio Siedlecki, przyjaciel Andrzeja
- 1966 – "Łazuka", film dokumentalny (reż. Jerzy Gruza), bohater
- 1966 – "Kochajmy syrenki", film fabularny (reż. Jan Rutkiewicz), rola: Marek
- 1968 – "Przygoda z piosenką", film fabularny (reż. Stanisław Bareja), rola: kompozytor Piotr Wójcik
- 1970 – "Dzięcioł", film fabularny (reż. Jerzy Gruza), rola: Zdzierniak, zawiadowca stacji
- 1971 – "Nie lubię poniedziałku", film fabularny (reż. Tadeusz Chmielewski), w roli samego siebie
- 1971 – "Motodrama", film fabularny (reż. Andrzej Konic), pięć ról: milicjant, agent wywiadu, działacz sportowy, uczestnik motocrossu, amant
- 1972 – "Poszukiwany, poszukiwana", film fabularny (reż. Stanisław Bareja), rola: inżynier Rawicz
- 1972 – "Kwiat paproci", film fabularny (reż. Jacek Butrymowicz), rola: Lolek Gajewski
- 1973 – "Stawiam na Tolka Banana", serial fabularny (reż. Stanisław Jędryka), odc. 2 "Karioka", rola: "operator", członek szajki "filmowców"
- 1973 – "Droga", serial fabularny (reż. Sylwester Chęciński), odc. 3 "Ostatnich gryzą psy", w roli samego siebie
- 1974 – "Nie ma róży bez ognia", film fabularny (reż. Stanisław Bareja), rola: Francik, pasażer autobusu
- 1974 – "Koncert", film fabularny/telewizyjny (reż. Zdzisław Leśniak), rola: dyrygent
- 1975 – "Czterdziestolatek", serial fabularny (reż. Jerzy Gruza), odc. 8 "Otwarcie trasy czyli czas wolny", rola: pijany kierowca
- 1976 – "Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka", film fabularny (reż. Jerzy Gruza), rola: aktor homoseksualista
- 1976 – "Brunet wieczorową porą", film fabularny (reż. Stanisław Bareja), rola: mężczyzna, do którego pomyłkowo zadzwonił Roman
- 1977 – "Czterdziestolatek", serial fabularny (reż. Jerzy Gruza), odc. 18 "Gra wojenna czyli na kwaterze", rola: porucznik rezerwy
- 1978 – "Próba ognia i wody", film fabularny (reż. Włodzimierz Olszewski), w roli samego siebie
- 1978 – "Hallo szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy", film fabularny (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda), rola: aktor Malicz
- 1980 – "Kariera Nikodema Dyzmy", serial fabularny (reż. Jan Rybkowski, Marek Nowicki), odc. 3, 4, rola: piosenkarz/tancerz w "Oazie"
- 1980 – "Alicja", film fabularny (reż. Jacek Bromski, Jerzy Gruza), rola: gość na przyjęciu u królowej
- 1988 – "Piłkarski poker", film fabularny (reż. Janusz Zaorski), w roli samego siebie
- 1998 – "Gosia i Małgosia", serial fabularny (reż. Jerzy Gruza), rola: ojciec Gosi
- 2000 – "Sukces", serial fabularny (reż. Andrzej Kostenko), rola: znany aktor
- 2000 – "Skarb sekretarza", serial fabularny (reż. Olaf Lubaszenko), rola: ksiądz proboszcz
- 2000 – "Graczykowie", serial fabularny (reż. Krzysztof Jaroszyński, Ryszard Zatorski), odc. 47 "Film", rola: reżyser
- 2000 – "Dom", serial fabularny (reż. Jan Łomnicki, Marcin Łomnicki), odc. 21 (reż. Marcin Łomnicki) "Naiwne pytania", rola: maestro J. René, nauczyciel tańca
- 2000 – "Chłopaki nie płaczą", film fabularny (reż. Olaf Lubaszenko), rola: "Szef"
- 2001 – "Świat według Kiepskich", serial fabularny (reż. Okił Khamidow), odc.100 "Sto lat", rola: wodzirej
- 2002 – "Król przedmieścia", serial fabularny (reż. Olaf Lubaszenko), odc. 9 "Dziewczyna dla Seweryna", rola: Zygmunt "Krępy" z Pułtuska
- 2002 – "Jest sprawa…", film fabularny/telewizyjny (reż. Olaf Lubaszenko), rola: ksiądz proboszcz
- 2003 – "Tygrysy Europy", serial fabularny (reż. Jerzy Gruza), rola: ksiądz proboszcz Stanisław
- 2003 – "Święta wojna", serial fabularny (reż. Marek Bielecki, Dariusz Goczał), odc. 136 "Impresario", w roli samego siebie
- 2003 – "Lokatorzy", serial fabularny (reż. Maciej Sławiński, Andrzej Strzelecki i inni), odc. 152 "Świąteczna kolacja", rola: Konstanty Grodzieński, krytyk kulinarny
- 2003–2023 – "Na Wspólnej", serial fabularny (reż. Robert Klenner, Jacek Filipiak i inni), wiele odcinków, rola: śpiewak Lucjan Romani, lokator kamienicy na Wspólnej
- 2004 – "Daleko od noszy", serial fabularny (reż. Krzysztof Jaroszyński, Maciej Kraszewski), odc. 30 "Romans z internetu", rola: trener Jusiaka
- 2005 – "Niania", serial fabularny (reż. Jerzy Bogajewicz), odc. 16 "Nie będę Julią", rola: Ryszard, reżyser teatralny
- 2005 – "Lawstorant", film fabularny (reż. Mikołaj Heremski), rola: pan Sylwek
- 2006 – "Kryminalni", serial fabularny (reż. Ryszard Zatorski, Piotr Wereśniak i inni), odc. 62 "Przez szybę", dwie role: Stan Zabłocki, Mieczysław Pytlak, sobowtór Zabłockiego
- 2006 – "Faceci do wzięcia", serial fabularny (reż. Janusz Kondratiuk), odc. 14 "Wierzmy w cuda", rola: właściciel cmentarza dla zwierząt
- 2007 – "Świat według Kiepskich", serial fabularny (reż. Okił Khamidow), odc. 279 "Niezastraszeni", w roli samego siebie
- 2007 – "Sąsiedzi", serial fabularny (reż. Feridun Erol), odc. 116 "Dobra żona", w roli samego siebie
- 2007 – "Ryś", film fabularny (reż. Stanisław Tym), rola: Wąż
- 2007 – "Magda M. 20 lat później", miniserial fabularny (reż. Pior Kumik), rola: Sebastian
- 2008 – "Plebania", serial fabularny (reż. Wojciech Solarz, Jerzy Sztwiertnia i inni), odc. 1085 (reż. Anna Kazejak), rola: fryzjer
- 2008 – "Ojciec Mateusz", serial fabularny (reż. Maciej Dejczer, Andrzej Kostenko), odc. 3 "Dług", rola: sąsiad Romantowskich
- 2009 – "Ojciec Mateusz", serial fabularny (reż. Maciej Dejczer, Andrzej Kostenko), odc. 13 "Wypadek", rola: sąsiad Romantowskich
- 2009 – "Grzeszni i bogaci", serial fabularny (reż. Maciej Kowalewski), odc. 1 "Śmierć Łiljama", rola: Łiljam Forrester
- 2009 – "Esterhazy", film animowany (reż. Izabela Plucińska), rola: kelner (głos)
- 2010 – "Licencja na wychowanie", serial fabularny (reż. Jakub Miszczak), wiele odcinków, rola: Romuald, ojciec Ryszarda
- 2010 – "Milion dolarów", film fabularny (reż. Janusz Kondratiuk), rola: pijaczek z kamienicy
- 2011 – "Wojna żeńsko męska", film fabularny (reż. Łukasz Palkowski), rola: Stefan, ojciec Basi
- 2011 – "Licencja na wychowanie", serial fabularny (reż. Jakub Miszczak), odc. 89, 101, rola: Romuald, ojciec Ryszarda
- 2012 – "Na dobre i na złe", serial fabularny (reż. Grzegorz Lewandowski, Kordian Piwowarski i inni), odc. 500 "Piknik", rola: Stefan, przyjaciel Zyberta
- 2013 – "Kocham cię jak Irlandię", film dokumentalny fabularyzowany (reż. Aleksander Dembski), wystąpił
- 2018 – "Łazuka... dzieckiem podszyty", film dokumentalny (reż. Andrzej Sapija), bohater
- 2019 – "Futro z misia", film fabularny (reż. Michał Milowicz, Kacper Anuszewski), rola: ksiądz Mateusz Maślak
- 2023 – "Uwierz w Mikołaja", film fabularny (reż. Anna Wieczur-Bluszcz), rola: Zenon
Teatr Telewizji
- 1961 – "Zemsta" Aleksandra Fredry (reż. Adam Hanuszkiewicz), rola: Wacław
- 1961 – "Z gawędy wuja" Sławomira Mrożka (reż. Jerzy Gruza), obsada aktorska
- 1961 – "Pojedynek u Ninon", program składany (reż. Ludwik René), obsada aktorska
- 1961 – "Nagroda młodych" według "Nagrody literackiej" Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (reż. Wanda Laskowska), obsada aktorska
- 1961 – "Hotel Astoria" Aleksandra Sztejna (reż. Stanisław Wohl), obsada aktorska
- 1962 – "Słomkowy kapelusz" Eugene'a Labiche'a (reż. Andrzej Łapicki), rola: Feliks
- 1962 – "Romantyczni" Edmonda Rostanda (reż. Maryna Broniewska), obsada aktorska
- 1962 – "Młoda poezja polska" (reż. Olga Lipińska), obsada aktorska
- 1962 – "Męczeństwo Piotra Ohey'a" Mrożka (reż. Erwin Axer), rola: starszy syn
- 1963 – "Taniec księżniczki" Ludwika Hieronima Morstina (reż. Jerzy Dobrowolski), rola: Haryś
- 1963 – "Szelmostwa Skapena" Moliera (reż. Jan Kulczyński), rola: Leander
- 1965 – "Piękna Helena" Jacquesa Offenbacha (reż. Jerzy Gruza), rola: Orestes
- 1972 – "Wesele z generałem" według utworów: "Dumny człowiek", "Małżeństwo z rozsądku", "Wesele" Antoniego Czechowa (reż. Olga Lipińska), rola: Niunin
- 1972 – "Morderstwo o północy" C.B. Gilforda (reż. Anna Minkiewicz), rola: Talbert
- 1972 – "Chryja" Jordana Radiczkowa (reż. Jerzy Dobrowolski), rola: Cygan
- 1972 – "12 krzeseł" Ilji Ilfa i Jewgienija Pietrowa (reż. Konstanty Ciciszwili), rola: Ostap Bender
- 1980 – "Wielki Dodek" Witolda Fillera i Jonasza Kofty (reż. Witold Filler), rola: Pierwszy
- 1995 – "Słomkowy kapelusz" Labiche'a (reż. Jerzy Gruza), rola: Beaupertuis
- 1995 – "Bożena" według noweli Jana Stoberskiego (reż. Andrzej Barański), rola: Udziela
- 1998 – "Netta" Eustachego Rylskiego (reż. Kazimierz Kutz), rola: Dołęga
- 1999 – "Niech no tylko zakwitną jabłonie" Agnieszki Osieckiej (reż. Wojciech Kościelniak), obsada aktorska
- 2000 – "Kamienica na Nalewkach, czyli szlagiery żydowskiej ulicy", program składany (reż. Szymon Szurmiej, Gołda Tencer), obsada aktorska
- 2008 – "Warszawa" Andrzeja Strzeleckiego (reż. Andrzej Strzelecki), rola: artysta kabaretowy
- 2017 – "Biesiada u hrabiny Kotłubaj" według Witolda Gombrowicza (reż. Robert Gliński), rola: baron Apfelbaum
Dyskografia
- 1964 – "Bohdan, trzymaj się"
- 1967 – "Życzenia dla pań"
- 1978 – "Nie ma wyjścia panowie"
- 1989 – "Moja 50-tka"
- 2001 – "Złota kolekcja: Portrety"
- 2003 – "Złote przeboje"
- 2005 – "Platynowa kolekcja: Moje złote przeboje"
- 2017 – "Nocny Bohdan. Duety"
Nagrody i odznaczenia (wybór)
- 1963 – Nagroda Publiczności za interpretację piosenki "Dzisiaj, jutro, zawsze" oraz wyróżnienie za wykonanie piosenek "Charleston" i "To było tak" na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu
- 1964 – Nagroda Srebrna Maska w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych
- 1965 – Nagroda w kategorii "Piosenka rozrywkowa" za interpretację piosenki "W siną dal" na III KFPP w Opolu
- 1965 – Nagroda Złota Maska w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych
- 1977 – Srebrny Krzyż Zasługi
- 1979 – Odznaka Honorowa "Zasłużony Działacz Kultury"
- 1985 – Medal 40-lecia Polski Ludowej
- 1987 – Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Polonia
- 1996 – Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady "Prometeusz" za wybitne osiągnięcia estradowe
- 1998 – Nagroda aktorska w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za rolę biznesmena Dołęgi w widowisku "Netta" Teatru Telewizji
- 2000 – podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd
- 2001 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2008 – Nagroda Specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt działalności artystycznej związanej z twórczością okresu dwudziestolecia międzywojennego
- 2013 – Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
