Osiecka, znana głównie jako poetka i autorka tekstów piosenek, była również absolwentką reżyserii łódzkiej szkoły filmowej. Podczas studiów nakręciła dziewięć etiud filmowych, w tym dokument "STS 58" (1959) poświęcony Studenckiemu Teatrowi Satyryków. Po ukończeniu edukacji w Łodzi za kamerą jednak nie stawała.
Na drugim czy trzecim roku zrozumiałam, że nie będę reżyserem, kiedy zaczęłam pisać piosenki i artykuły. Bo człowiek, który pisze, może to robić sam w pokoiku, tramwaju, pod ulubionym drzewem, a do filmu trzeba mieć szaloną energię, zdrowie i umiejętność przebywania w dużych grupach ludzi. Kiedy robiłam etiudy i byłam początkującym reżyserem, wszelkie ustawianie ludzi, wydawanie im poleceń, pokazywanie, z której strony mają wchodzić i jak się zachowywać, to był po prostu gwałt zadawany mojej naturze.
Zofia Turowska, "Agnieszki"
Odbyła studencką praktykę na planie "Niewinnych czarodziejów" Andrzeja Wajdy, stała się też pierwowzorem postaci reżyserki Agnieszki w jego filmie "Człowiek z marmuru". Jej późniejsze związki z filmem miały charakter bardziej towarzyski niż ściśle zawodowy.
Kuba Morgenstern był przez chwilę moim szefem, to znaczy ja byłam jego asystentką przy filmie "Jutro premiera". W tym filmie grały same tuzy: Krafftówna, Bardini, Holoubek, Dziewoński, no coś niesamowitego. Wszyscy mieli skłonności do błazeństwa. Ja na przykład musiałam o świcie zbierać statystów i utrzymywać między nimi jaką taką dyscyplinę. Ale o ósmej przychodził Holoubek i mówił do mnie na cały głos: "No i jak się pani czuje, panno Ziuto, po wczorajszym?". Wtedy cały porządek naturalnie pryskał.
Zofia Nasierowska, Agnieszka Osiecka, "Fotonostalgia", Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2003
Całkowicie z filmem jednak nie zerwała. Piosenki z tekstami Osieckiej można odnaleźć w filmach i serialach telewizyjnych: "Prawo i pięść", "Gangsterzy i filantropi", "Czterej pancerni i pies", "Małżeństwo z rozsądku", "Noce i dnie", "Jan Serce". Do napisania tekstu piosenki, jak powtarzała, wystarczy kartka i ołówek.
Od 1961 roku Osiecka współpracowała z TVP. Jej "Przesadę. Wodewil" w 1961 roku zainscenizował w telewizyjnym studio Konrad Swinarski. Wcześniej pisała dla niego piosenki do przeróbki "Ptaków" Arystofanesa, widowiska, które w 1960 roku Swinarski wystawił na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie.
W latach 1963–1969 była redaktorką Polskiego Radia. Prowadziła w nim Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. Współpracowała także z Kabaretem Olgi Lipińskiej i kabaretem Pod Egidą. W swoich "Szpetnych czterdziestoletnich" Osiecka pisała:
Wielki teoretyk i praktyk ówczesnego kabaretu, Henio Malecha, odróżniał następujące odruchy u publiczności: Sik. Szmerek. Brawko. I wyciszenie. Ta "formuła Malechy" dotyczy zresztą nie tylko lat pięćdziesiątych. Ja w każdym razie, pisząc piosenkę do kabaretu, zawsze, także i dziś, z góry pragnę ustalić (wpierw sama ze sobą), do czego właściwie zmierzam: czy piszę na sik, na szmerek, na brawko, czy na wyciszenie.
W 1982 roku wymyśliła hasło reklamowe coca-coli. Jej: "Coca-cola to jest to!" stało się sloganem znanym na całym świecie.
Spotkamy się za dziesięć lat,
Gdy lepszy będzie świat,
I milszy będzie ład,
I pomarańcze słodsze,
I nasze żony młodsze,
Spotkamy się za dziesięć lat.
Spotkamy się za dziesięć lat,
Gdy bratem będzie brat,
I kwiatem będzie kwiat,
I będą śniegi bielsze,
I dobre chęci szczersze
Spotkamy się za dziesięć lat.
Agnieszka Osiecka, piosenka finałowa z programu "Gościnny występ", STS, 1970
Osiecka w oczach bliskich
Maryla Rodowicz, Agnieszka Osiecka i Daniel Passent z córką Agatą, fot. Marek Karewicz / Forum Ciepły portret poetki zamieściła w swoich wspomnieniach Krystyna Sienkiewicz.
Agnieszka Osiecka była moją przyjaciółką w życiu i w zawodzie. Ja jej malowałam obrazki, ona mi pisała piosenki. Byłyśmy bliskimi przyjaciółkami i wiedziałyśmy o sobie wszystko. [...] To nadzwyczajna osoba ta Agnieszka, mimo że miała takie mroczne i słoneczne strony, ale tak człowiek powinien mieć. Rozeszłyśmy się, bo ja bym tych jej pięknych piosenek nie umiała zaśpiewać, dlatego że mam w gardle krzywą nutkę. A też z kolei grałam we wszystkim, co dla mnie napisała. Pierwszy jej musical "Niech no tylko zakwitną jabłonie", Krysia Traktorzystka, nawet moje imię miała. "Łotrzyce", Waleria moje drugie imię. "Dziś straszy", Agafia Demonowna, miałam psa Agafię, doga. Tego psa miałam z Piotrem, bo ja z mężczyznami psy miewałam. "Apetyt na czereśnie", zagrałam to z Piotrem Fronczewskim. Prawie wszystkie listy śpiewające i wszystkie piosenki, które człowiek z krzywą nutką może zanucić. To strasznie zrośnięte ze mną. Śpiewałam w jej recitalu "Kartki z podróży". Ona do mnie pisała kartki rymowane. Jest taki niebotycznie piękny czterowiersz:
Kiedyś byłam lalką,
ale już mi się nie chce.
Zaproś mnie, proszę na balkon.
I kup mi od ptaka serce.
Zadzwoniłam do Agnieszki, i mówię: Napisz mi więcej. Po co mi taki kawałek kulawego wierszyka? Napisała, i przyniosła mi to na kartce, na tych jej bibułkach. Myśmy miały podobną wyobraźnię. Czuję się bardzo osierocona, ale ona mnie rzuciła dawno, czyli przygotowała mnie do tego osierocenia. Fascynowało ją słowo. Była poetką. Żyła w kompanii, ale pracowała sama – w kącie, w skupieniu, z kartką papieru. Kochana Agniesia z Dąbrowieckiej.
Krystyna Sienkiewicz, "Cacko", Prószyński i S-ka, Warszawa 2013
Życie osobiste
Agnieszka Osiecka, 1986, Warszawa, fot. Andrzej Świetlik / Forum Była żoną Wojciecha Frykowskiego. Na ich ślubie w Zakopanem świadkami byli Krzysztof Komeda i Bogumił Kobiela. Małżeństwo trwało sześć miesięcy i zakończyło się rozwodem w 1964 roku. W latach 1966–1970 drugim mężem Osieckiej był reżyser Wojciech Jesionka. Córką Agnieszki Osieckiej jest Agata Passent, owoc związku poetki z dziennikarzem Danielem Passentem. Wcześniej była zaręczona z Markiem Hłaską. Ich romans zaczął się rozwijać na przełomie 1956 i 1957 roku. Osiecka była wtedy 21-letnią studentką i autorką STS-u, Hłasko zaś dzięki sukcesowi zbioru opowiadań "Pierwszy krok w chmurach" był doskonale znany w całym kraju. Do ich ślubu nie doszło, gdyż pisarz nie mógł wrócić do Polski po wyjeździe na Zachód. Osiecka zabiegała u ówczesnych władz o pozwolenie na powrót Hłaski do kraju, niestety bezskutecznie.
Chłopak, na którym mi zależało, nie posiadał, rzecz jasna, samochodu, ale dzień i noc towarzyszyło mu marzenie o zielonkawym amerykańskim jeepie z demobilu, na którym przemierzałby miasta i wsie, czyniąc dobre uczynki. Do dziś na widok podobnego wozu, lub choćby wojskowego gazika, żywiej mi bije serce.
Agnieszka Osiecka, "Szpetni czterdziestoletni", Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1985
Spotkali się dopiero – po raz ostatni – w kwietniu 1968 roku w Los Angeles. Agnieszka Osiecka odbywała wówczas podróż stypendialną po Ameryce. Po Marku Hłasce została jej maszyna do pisania. Stała na biurku poetki do końca jej życia.
We wrześniu 2010 roku nakładem wydawnictwa Agora ukazał się tom korespondencji z lat 1964–1966 "Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze". Za zgodą Agaty Passent, córki Osieckiej, i Konstantego Przybory, syna Jeremiego, opublikowano korespondencję dwojga ludzi związanych głębokim uczuciem. Teksty wielu ich piosenek między innymi "Inwokacja" ("Bez ciebie") i "S.O.S" Przybory, "Mówiłam żartem" i "Na całych jeziorach – ty" Osieckiej były w istocie zawoalowaną korespondencją pomiędzy dwojgiem kochanków.
Osieckiej życie po życiu
Agnieszka Osiecka, Budapeszt, 1966, fot. Lucjan Fogiel / Forum Ostatnie sztuki i songi Osiecka napisała w latach 1994–1996 dla Teatru Atelier w Sopocie. Zostały uznane przez krytykę za najciekawsze w jej dorobku. Od 1997 roku sopocki teatr nosi jej imię. Co roku odbywają się w nim półfinałowe koncerty konkursu na interpretację piosenek Agnieszki Osieckiej pod nazwą "Pamiętajmy o Osieckiej". Jej imieniem nazwano również studio Programu III Polskiego Radia, gdzie odbywają się prestiżowe koncerty polskich i zagranicznych gwiazd.
Poetka nie ukrywała przed światem swoich problemów z chorobą alkoholową. Zmarła 7 marca 1997 roku na skutek nowotworu jelita grubego. Została pochowana na warszawskich Powązkach.
Na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1997 roku Magda Umer przedstawiła wyreżyserowany przez siebie koncert "Zielono mi", złożony z piosenek Osieckiej, w którym wystąpiła plejada gwiazd polskiej estrady muzycznej.
Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy. Z jej inicjatywy powstaje kilkunastotomowy "Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej".
W powszechnym użyciu, znalazło się wiele powiedzeń, które wyszły spod pióra poetki i żyją jako niezależne zwroty, w oderwaniu od reszty tekstu i melodii piosenki. Są to między innymi: "Apetyt na czereśnie", "Czy te oczy mogą kłamać?", "Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma", "Hop, siup i od nowa Polska Ludowa", "Niech żyje bal, bo życie to bal jest nad bale", "To wszystko z nudów", "Zielono mi".
Wydano kilka jej biografii (m.in. "Nikomu nie żal pięknych kobiet" Zofii Turowskiej, Warszawa 2020), a także powstał o niej serial "Osiecka" (2020).
Twórczość
Teksty piosenek (wybór):
- "A ja wolę moją mamę" (muz. Majka Jeżowska, wyk. Majka Jeżowska)
- "Ballada o pancernych" (muz. Adam Walaciński, wyk. Edmund Fetting)
- "Ballada wagonowa" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Będę czekać" (muz. Michel Legrand, wyk. Stenia Kozłowska)
- "Bossanova do poduszki" (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Cyrk nocą" (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Czarodzieje" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Skaldowie)
- "Damą być" (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Diabeł i raj" (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Dookoła noc się stała" (muz. Adam Sławiński, wyk. Łucja Prus)
- "Dzikuska" (muz. Leszek Bogdanowicz, wyk. Violetta Villas)
- "Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Maryla Rodowicz; Edyta Górniak)
- "Ja mam szczęście do wszystkiego" (muz. Lucjan Marian Kaszycki, wyk. Hanna Rek)
- "Jak pięknie jest umierać między gołębiami" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Grażyna Łobaczewska)
- "Kiedy mi przyjdzie zasnąć na dłużej" (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas)
- "Kochankowie z ulicy Kamiennej" (muz. Wojciech Solarz, wyk. Elżbieta Czyżewska; Sława Przybylska; Anna Prucnal; Krystyna Tkacz)
- "Kolega maj" (muz. Jan Ptaszyn Wróblewski, wyk. Ewa Bem)
- "Komu weselne dzieci" (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Urszula Sipińska)
- "Króliczek" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Skaldowie)
- "Ludzkie gadanie" (muz. Seweryn Krajewski, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Małgośka" (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Mechaniczna lalka" (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas)
- "Mój pierwszy bal" (muz. Franciszka Leszczyńska, wyk. Kalina Jędrusik)
- "Mówiłam żartem" (muz. Jarosław Abramow, wyk. Iga Cembrzyńska; Krystyna Janda)
- "Na całych jeziorach - ty" (muz. Adam Sławiński, wyk. Teresa Tutinas; Kalina Jędrusik; Hanna Banaszak; Katarzyna Nosowska)
- "Najpiękniejsza" (muz. Seweryn Krajewski, wyk. Seweryn Krajewski)
- "Na zakręcie" (muz. Przemysław Gintrowski, wyk. Krystyna Janda)
- "Nie całuj mnie pierwsza" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Skaldowie)
- "Nie ma jak pompa" (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Nie spoczniemy" (muz. Seweryn Krajewski, wyk. Czerwone Gitary)
- "Nie żałuję" (muz. Seweryn Krajewski, wyk. Edyta Geppert)
- "Niech żyje bal" (muz. Seweryn Krajewski, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Nim wstanie dzień" (muz. Krzysztof Komeda, wyk. Edmund Fetting; do filmu "Prawo i pięść")
- "Od nocy do nocy" (muz. Waldemar Kazanecki, wyk. Halina Kunicka; Edyta Górniak; do filmu "Noce i dnie")
- "Odpowiednia pogoda na szczęście" (muz. i wyk. Seweryn Krajewski)
- "Okularnicy" (muz. Jarosław Abramow, wyk. Kazimiera Utrata; Zofia Kucówna; Sława Przybylska; Tadeusz Łomnicki)
- "Polska Madonna" (muz. Andrzej Sikorowski, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Sing Sing" (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)
- "Szaloną być" (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas)
- "Sztuczny miód" (muz. Krzysztof Paszek, wyk. Barbara Krafftówna; Katarzyna Groniec)
- "Śpiewam, bo muszę" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Skaldowie)
- "Uciekaj moje serce" (muz. i wyk. Seweryn Krajewski – do serialu "Jan Serce"; Stanisław Sojka)
- "Ulica japońskiej wiśni" (muz. Jerzy Satanowski, wyk. Barbara Dziekan)
- "W żółtych płomieniach liści" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Łucja Prus z zespołem Skaldowie)
- "Weselne dzieci" (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Urszula Sipińska; Magda Umer; Krystyna Janda; Maryla Rodowicz)
- "Wieczór na dworcu w Kansas City" (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Skaldowie)
- "Zielono mi" (muz. Jan Ptaszyn Wróblewski, wyk. Andrzej Dąbrowski; Katarzyna Nosowska; Ania Dąbrowska)
Książki:
- "Kolory", piosenki (1963)
- "Wyszłam i nie wróciłam", piosenki (1969)
- "Dzień dobry Eugeniuszu", dla dzieci (1969)
- "Listy śpiewające", satyry, piosenki (1970)
- "Zabiłam ptaka w locie", powieść (1970)
- "Dixie", dla dzieci (1972, 1975, opowiadanie, na podstawie którego powstał serial animowany)
- "Wzór na diabelski ogon", dla starszych dzieci (1974)
- "Sztuczny miód", satyry (1977)
- "Imionnik z kwiatem", poezje (1979)
- "Wada serca", poezje (1981)
- "Na wolności. Dziennik dla Adama", dziennik dedykowany Adamowi Michnikowi, skazanemu na 3 lata więzienia (1985, druk 2008)
- "Kolęda myszki", dla dzieci (1985)
- "Żywa reklama", satyry, piosenki (1985)
- "Szpetni czterdziestoletni", wspomnienia (1985, 1987, 2008)
- "Szczególnie małe sny", dla dzieci (1986)
- "Biała bluzka", opowiadania (1988)
- "Ptakowiec", dla dzieci (1988)
- "Śpiewające piaski", piosenki (1989)
- "Czarna wiewiórka", powieść (1989)
- "Salon gier", powieść (1990)
- "Zabawy poufne", felietony (1990, 2012)
- "Opisanie szopki", piosenki (1991)
- "Rozmowy w tańcu", wspomnienia (1992, 2005)
- "Fotonostalgia. Znani i lubiani w obrazie i anegdocie" z Zofią Nasierowską (1993)
- "Na początku był negatyw", wspomnienia (1996, 2014)
- "Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej" (2004)
- "Galeria potworów" (2004)
- "Nowa miłość. Wiersze prawie wszystkie. Tom I" (2009)
- "Nowa miłość. Wiersze prawie wszystkie. Tom II" (2009)
- "Biała bluzka. Najpiękniejsze opowiadania" (2010)
- "Najpiękniejsze wiersze i piosenki" (2010)
- "Czytadła. Gawędy o lekturach" (2010)
- "Jabłonie. Wybrane utwory sceniczne. Tom I" (2011)
- "Do dna. Wybrane utwory sceniczne. Tom II" (2011)
- "Filmidła. Gawędy o filmach" (2013)
- "Dzienniki 1945–1950" (2013)
- "Dzienniki 1951" (2014)
- "Dzienniki 1952" (2015)
- "Neponset" (2016)
- "Lubię farbować wróble" (2016)
- "Dzienniki 1953" (2017)
- "Dzienniki 1954–1955" (2018)
Teksty widowisk (wybór):
- "Ptaki" na motywach "Ptaków" Atystofanesa, z Andrzejem Jareckim (1960)
- "Oskarżeni" z Andrzejem Jareckim (1961)
- "Przesada. Wodewil" (1961)
- "Niech no tylko zakwitną jabłonie" (1964) wystawiane także w Jugosławii, NRD, na Węgrzech, w ZSRR
- "Apetyt na czereśnie" (1968) wystawiane także w Bułgarii, Jugosławii, NRD, Wielkiej Brytanii, USA, ZSRR
- "Dziś straszy" (1972)
- "Łotrzyce" (1974)
- "Śnieżyca" na motywach "Śniegu" Stanisława Przybyszewskiego (1992)
- "Wilki" na motywach powieści "Wrogowie – opowieść o miłości" Isaaca Bashevisa Singera (1995)
- "Sztukmistrz z Lublina" na motywach powieści "Sztukmistrz z Lublina" Isaaca Bashevisa Singera (1998)
- "Darcie pierza" (1998)
- "Pan Marimba" libretto opery dziecięcej Marty Ptaszyńskiej (1998)
Nagrania płytowe (wybór):
- "Pięć oceanów" – 5-płytowa kompilacja, zawierająca utwory z tekstami Agnieszki Osieckiej
- "Osiecka" – solowy album Katarzyny Nosowskiej z piosenkami Agnieszki Osieckiej
- "Czy te oczy mogą kłamać" – album zespołu Raz, Dwa, Trzy
- "Sentymenty" – serial muzyczny dokumentujący piosenki Agnieszki Osieckiej
- "Buty 2" – album Maryli Rodowicz z piosenkami Agnieszki Osieckiej
Nagrody (wybór):
- 1963 – Nagroda indywidualna na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za tekst "Okularników"; wyróżnienia za teksty piosenek: "Solo na kontrabasie", "Kochankowie z ulicy Kamiennej", "Czerwony Kapturek", "Gdzie jest szlagier?", "Białe małżeństwo" i "Ulice wielkich miast"
- 1963 – Nagroda Komitetu ds. Radia i TV za teksty piosenek
- 1964 – Nagroda specjalna na KFPP w Opolu za piosenkę "Nim wstanie dzień"
- 1964 – Główna Nagroda na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej za "Niech no tylko zakwitną jabłonie" w reżyserii Jana Biczyckiego z Teatru Ateneum w Warszawie
- 1965 – III Nagroda na KFPP w Opolu za piosenkę "Jak na Paryż"
- 1966 – Nagroda ministra kultury i sztuki za piosenkę "Na całych jeziorach - ty"
- 1966 – II Nagroda na KFPP w Opolu w konkursie piosenek premierowych za "Dookoła noc się stała"
- 1966 – Nagroda Prezesa Komitetu ds. Radia i TV za cykl TV "Listy śpiewające"
- 1970 – Nagroda Przewodniczącego Prezydium WRN za piosenkę "Zielono mi"
- 1970 – Nagroda dziennikarzy na KFPP w Opolu za piosenkę "W żółtych płomieniach liści"
- 1972 – Nagroda Towarzystwa Przyjaciół Opola za piosenkę "Z kujawiakiem"
- 1973 – wyróżnienie na KFPP w Opolu za piosenkę "Diabeł i raj"
- 1973 – Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za piosenki "Diabeł i raj" oraz "Małgośka"
- 1977 – II Nagroda MFP w Sopocie za piosenkę "Nie spoczniemy"
- 1978 – Kalisz XVIII Kaliskie Spotkania Teatralne – wyróżnienie za teksty piosenek do przedstawienia "Największa świętość" w Teatrze Współczesnym w Warszawie
- 1987 – Nagroda dziennikarzy na KFPP w Opolu za piosenkę "Polska Madonna"
- 1989 – Nagroda Przewodniczącego WRN w Opolu za wybitną twórczość literacką
- 1990 – wyróżnienie na KFPP w Opolu za piosenkę "Moja młodość"
- 1993 – Honorowa Odznaka ZAiKS-u – wręczona z okazji 75-lecia ZAiKS-u
- 1993 – Nagroda Literacka im. Marii Ginter za książkę "Rozmowy w tańcu"
- 1994 – Nagroda im. Mateusza Święcickiego Programu III Polskiego Radia
- 1994 – "Prometeusz" Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady
Odznaczenia:
- 1997 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie) w uznaniu wybitnych zasług dla kultury polskiej
- 1979 – Złoty Krzyż Zasługi
- Brązowy medal "Za zasługi dla obronności kraju"
- Złota Odznaka im. Janka Krasickiego
- Zasłużony Działacz Kultury
Konkursy i wydarzenia muzyczne:
- "Pamiętajmy o Osieckiej" – konkurs na interpretację piosenek Agnieszki Osieckiej, organizowany od 1997 roku, początkowo przez Marię Szymonik i grono przyjaciół poetki. Z czasem rosnąca popularność Konkursu sprawiła, że powołana została Fundacja Okularnicy. Od 2002 roku organizatorem Konkursu Wokalnego "Pamiętajmy o Osieckiej" jest Fundacja Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej.
Patronaty:
- Muzyczne Studio Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej
- Teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie
- XCVI Liceum Ogólnokształcące im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie
- XVII liceum Ogólnokształcące im. Agnieszki Osieckiej we Wrocławiu
- III Liceum Ogólnokształcące im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie
- Zespół Szkół Samorządowych im. Agnieszki Osieckiej w Rucianem-Nidzie
- Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna im. Agnieszki Osieckiej w Lipianach
Pomniki:
- Pomnik Agnieszki Osieckiej w Opolu autorstwa Mariana Molendy, odsłonięty 28 maja 2002 roku
- Fontanna–płaskorzeźba Kochankowie z ulicy Kamiennej w Łodzi, autorstwa Wojciecha Gryniewicza, odsłonięty 25 czerwca 2004 roku
- Pomnik Agnieszki Osieckiej w Warszawie autorstwa Dariusza i Teresy Kowalskich, odsłonięty 19 maja 2007 roku
- Pomnik Agnieszki Osieckiej w Rucianem–Nidzie autorstwa Piotra Bogdaszewskiego, odsłonięty 19 maja 2012 roku
Autor: Janusz R. Kowalczyk, marzec 2013, aktualizacja marzec 2022 ZLS.
