Piłka nożna w pracach Radka Szlagi
Podczas gdy w początkach lat 2000 Maciejowski malował konkretne motywy kibicowskie przeniesione z kart fanzinów i konkretne postacie kibiców w estetyce pop banalizmu, Radek Szlaga zaczął podejmować w swej twórczości problematykę estetyzacji tzw. marginesu społecznego. W drugiej połowie tej dekady był członkiem grupy Penerstwo i stworzył szereg prac pod kryptonimem "Freedom Club", odwołując się do nazwy organizacji, którą prowadził amerykański terrorysta polskiego pochodzenia, Ted Kaczynski – zwolennik anarchoprymitywizmu. Klub Szlagi stał się miejscem skupiającym postacie z marginesu, tzw. gorszej kategorii: penerów, degeneratów, karłów, czarnych z getta, "żydów", a także białych wieśniaków z polskich i rednecków z amerykańskich prowincji. W jego twórczości malarskiej i instalacjach postacie te niejednokrotnie pojawiają się wpisane w kształt klubowych proporczyków, wskazując na znaczenie "Freedom Clubu" jako metafory i alegorii "penerskiego" klubu piłkarskiego – w skrócie FC.
W tak zarysowanym obszarze "Klubu Wolności" Szlagi niejednokrotnie pojawiają się konkretne motywy piłkarskie. Rzeźba "Teamgeist" (2008) stworzona z drewna i plasteliny ukazywała czarnoskórych piłkarzy ubranych w koszulki narodowej reprezentacji Niemiec. Niemal identyczne twarze trójki zawodników przypominają wizerunki słynnej afrykańskiej rzeźby z plakatu propagandowej wystawy "Sztuki zdegenerowanej" (Entartete Kunst), jaką naziści urządzili w Monachium w 1937 roku. Naziści, walczący w swej ideologii z objawami szeroko pojętego "zwyrodnienia", pragnęli ową ekspozycją pokazać społeczeństwu, że degeneracja sztuki, tzn. prądy awangardowe czerpiące inspiracje z prymitywizmu i anarchistycznych postaw, równają się degeneracji rasy. Sylwetki czarnoskórych piłkarzy Szlagi, ubrane w narodowe stroje niemieckiej reprezentacji sportowej, nie przystają też do wizerunku ciała wzorowanego na "pięknym ciele starożytnych olimpijczyków" z ducha antycznych takich rzeźb jak "Dyskobol" Myrona, które promowała m. in. swymi filmami Leni Riefenstahl.
Sam tytuł "Teamgeist", wskazujący na "ducha drużyny", zawiera w sobie charakterystyczne dla niemieckiej filozofii, romantyzmu i nacjonalizmu pojęcie ducha, do którego odwoływali się naziści, walczący o germańską czystość rasową i etniczną. Na obrazie "Zazdrość" (2007) Szlaga ironicznie maluje portret całej drużyny Niemiec wpisanej w barwy niemieckiej flagi, ale złożonej wyłącznie z zawodników innych krajów, innych ras, nie będących prawdziwymi Niemcami: Polaków, Turków i Afrykanów. W przypadku polskich zawodników artysta celowo przedrzeźnia ich nazwiska, używając obelg, jakim polscy kibice określali Miroslava Klose (Klozet) i Lukasa Podolskiego (Pedalski). Ten drugi urodził się w Gliwicach, w tym samym mieście co Szlaga i również w mieście rządzonym przez fanów klubu Piast Gliwice, którego niemiecka nazwa pojawia się w prawym górnym rogu obrazu. Reprezentacja Niemiec, złożona z narodowości "drugiej kategorii", ostatecznie zestawiona zostaje z wizerunkiem świń i gotyckim podpisem "polnische", który jeszcze bardziej uwydatnia polsko-niemiecką niechęć względem siebie i brak obopólnego szacunku.
W obu pracach nie brak przewrotności i ironii. Czerpią one bowiem wiele ze stylistyki jednego z najważniejszych afroamerykańskich artystów – Jean Michela Basquiata. Artysta ten podkreślał znaczenia rasowych uprzedzeń, wskazując m. in. na stereotypowy obraz afroamerykańskich sportowców w społecznym odbiorze "białej Ameryki". Wyraził to m. in. w pracach zatytułowanych "Famous Negro Athletes" (1981), w których zdeformowane i jednakowe twarze czarnoskórych baseballistów nie mają nic z aryjskich i "olimpijskich" herosów Reifenstahl, ale prezentują one ludzi z marginesu, getta i miejsc, z których się wywodzili. Zdaje się, że również i w takiej stylistyce uchwyceni zostali piłkarscy reprezentanci Niemiec z "Teamgeist", i płótna "Zazdrość", na której pojawia się zresztą słynna korona – znak rozpoznawczy Basquiata. Obie prace wskazują tym samym przewrotnie na problem stereotypizacji i stygmatyzacji danych środowisk, nie przystających do ustalonych w białej kulturze kanonów piękna.