W 1989 został zaproszony przez Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych do prowadzenia pracowni gościnnej, w której wykładał przez 3 semestry w latach 1990-1991. Sam od razu po studiach zarzucił malarstwo, zajął się akcjami plastycznymi integrującymi różne dziedziny sztuki, czerpał inspiracje z tradycji performance i happeningu. Od początku lat 70. Kalina pokazywał akcje plastyczne w Polsce, przede wszystkim w Warszawie, ale także we Wrocławiu, Gdańsku, Białymstoku i Chełmie, i za granicą, w Malmö i Pradze. Reprezentował Polskę na wielu międzynarodowych wystawach i przeglądach, m.in. w Seulu podczas Olimpiady (1988), w Japonii na Festiwalu Kultury Polskiej (1993), w Singapurze na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk (1995), w Wilnie na Międzynarodowym Festiwalu Ulicy (1998).
Twórczość Kaliny obejmuje wiele indywidualnych odmian, nazywanych przez artystę jego własnymi terminami: "akcja rytualna", "determinarz", "piktogramy żyjące". Artysta wcześnie wykształcił indywidualny język form, wybrał i wypróbował charakterystyczne dla siebie materiały i rekwizyty oraz zakreślił krąg swych zainteresowań. Zajmują go problemy zniewolenia i ograniczeń egzystencjalnych, które próbuje przełamać środkami sztuki, postawionej w bezpośredniej konfrontacji z codziennymi realiami ("Skrępowanie", Plac Zwycięstwa, Warszawa 1971; "Przystanek taxi", Plac Solny, Wrocław 1972; "Wykop", "Wigilia", akcje w Galerii Pawła Freislera, Warszawa 1972; "Biały most", Wrocław 1974; "Obchód", Galeria Repassage, Warszawa 1975).