Zainteresowanie relacją pomiędzy środowiskiem zurbanizowanym a przyrodą, nad obecnością natury w mieście i wzajemnego ich na siebie oddziaływania Centrala bada w kontekście historycznym – np. przywracając pamięć o zaprojektowanych w latach 60. XX wieku donicach na roślinność wodną, które miały być ustawiane w różnych miejscach Warszawy, naukowym – badając budowę hydrologiczną gruntów, na których położona jest Warszawa, czy praktycznym, organizując wyprawy śladem stołecznych bagien i mokradeł albo przywracając pamięć o zapomnianych, a określających realne zjawiska słowach. Podczas Biennale Architektury w Wenecji Centrala przypominała niezwykle bogate słownictwo, jakim niegdyś w Polsce określano deszcz, w projekcie związanym z bagnami pojawiły się współczesnemu pokoleniu nieznane terminy, jak łęgi, jezierzyska, źródliska, wysięki, wywierzyska, rozlewiska, uroczyska, turzycowiska, trzcinowiska, ziołorośla, mady, marsze, moczary.