Na zdjęciu od lewej: Agnieszka Fajlhauer (Anetka), Elżbieta Jodłowska (Matka) i Leszek Abrahamowicz (Daniel) w scenie z przedstawienia "Jak stać się żydowską matką w dziesięć praktycznych lekcji" Paula Fuksa w reżyserii Jana Prochyry; fot. Jacek Kamiński / Teatr Rampa Teatr na Targówku powstał w 1975 roku w dawnym Domu Kultury jako scena rozrywkowa. Usytuowany na obrzeżach Warszawy święcił swe największe triumfy na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, gdy dowodził nim Andrzej Strzelecki. Wraz z grupą młodych adeptów aktorstwa przygotował serię pamiętnych premier - widowisk z elementami poetyckiego kabaretu i piosenki.
Założycielem i pierwszym szefem teatru był Marian Jonkajtys (1931-2004), który nadał mu muzyczno-estradowy profil. Scenę prowadził w latach 1975-1982. Targówek był wówczas przystanią dla gwiazd estrady. Alicja Majewska i Danuta Rinn występowały w rewii przebojów "Kto chce piosenkę" (1975) i przedstawieniu "O zachowaniu przy stole" Andrzeja Bianusza (1976) - oba w reżyserii Jonkajtysa. Aranżacjami i opracowaniem muzyki zajmowali się popularni kompozytorzy: Czesław Majewski (między innymi "O zachowaniu przy stole") oraz Włodzimierz Korcz (między innymi: "Bal u Czarnoksiężnika" w choreografii i inscenizacji Henryki Komorowskiej, 1977; widowisko "Toast weselny" w reżyserii Jonkajtysa, 1977; "Dziury na drodze" - program satyryczno-kabaretowy w opracowaniu Jonkajtysa, 1979).
Za dyrekcji Jana Krzyżanowskiego (1982-1986) scena na Targówku zmieniła swój charakter przekształcając się w teatr dramatyczny. W repertuarze pojawiły się takie tytuły jak "Betlejem polskie" Lucjana Rydla w inscenizacji Henryka Giżyckiego (1984), "Rozmowy uchodźców" Bertolta Brechta w reżyserii Tadeusza Wiśniewskiego (1985) czy "Jan Maciej Karol Wścieklica" Stanisława Ignacego Witkiewicza przygotowany przez Andrzeja Marię Marczewskiego (1985). Obok nich powstawały też przedstawienia muzyczne i przeznaczone dla młodej widowni, na przykład zrealizowany przez Lidię Grzędzińską "Król Maciuś Pierwszy" według Janusza Korczaka (1985) czy "Królowa przedmieścia" Tadeusza Kwiatkowskiego w reżyserii Wiśniewskiego, z muzyką Władysława Powiadowskiego (1986). W zespole aktorskim byli wówczas między innymi Sława Przybylska, Józef Fryźlewicz, Mieczysław Voit i Barbara Horawianka.
W latach 1987-1997 za artystyczny kształt teatru odpowiadał Andrzej Strzelecki. Z jego nazwiskiem wiążą się największe sukcesy sceny, działającej od tej pory pod szyldem Rampa. Strzelecki wprowadził do zespołu młodych aktorów-wokalistów, czwórka z nich stworzyła w 1992 roku zespół o nazwie Kwartet Rampa (Grzegorz Kucias, Joanna Pałucka, Anna Ścigalska, Stefan Każuro). Szef Rampy zrealizował według własnych scenariuszy: pastiszowy wieczór składający się z przedwojennych piosenek - "Cabaretro" (1988), "Muzykoterapię" (1989), "Sweet fifties" (1989), "Love" (1991) oraz "Kundla" (1992). W Teatrze Rampa grany był też młodzieżowy musical "Złe zachowanie" muzyką z "Ain't Misbehavin'" Fatsa Wallera, słynny dyplom studentów warszawskiej szkoły teatralnej z 1984 roku przygotowany pod kierunkiem Strzeleckiego z udziałem między innymi: Janusza Józefowicza, Piotra Furmana, Anny Majcher, Dariusza Odiji, Wojciecha Paszkowskiego, Piotra Siwkiewicza i Anny Ścigalskiej. Poza tym na Targówku można było zobaczyć cieszące się powodzeniem widowiska w układzie i reżyserii Magdy Umer: "Zimy żal" z muzyką Jerzego Wasowskiego i tekstami Jeremiego Przybory (1989) oraz "Big Zbig Show", którego główną postacią był aktor, Zbigniew Zamachowski (1992).
Kolejnym dyrektorem teatru został Krzysztof Miklaszewski (1997-2002). Nadał Rampie eklektyczny charakter. Na afiszu pojawiły się więc rockowy musical "Jeździec burzy" Lou Risinga poświęcony Jimowi Morrisonowi i grupie The Doors w reżyserii Arkadiusza Jakubika (2000) oraz inscenizacje Miklaszewskiego - "Sztuka" Yasminy Rezy (1999) i "Skala" Bogusława Schaeffera (2001), a oprócz tego recital Agnieszki Matysiak "Piosenki Piaf" w reżyserii Jana Buchwalda (1999) oraz poetycki wieczór na podstawie wierszy Wisławy Szymborskiej - "Życie na poczekaniu" przygotowany przez Jarosława Witaszczyka (2002). Pomysłem ostatniego dyrektora artystycznego - Jana Prochyry (sprawującego tę funkcję od 2003 roku) było wprowadzenie sezonów reżyserskich. Na tej zasadzie Jan Szurmiej wystawił w Rampie między innymi "Siódme - mniej kradnij" Daria Fo (2003), muzyczną "Wielką wodę" według tekstów Agnieszki Osieckiej (2003) i "Sztukmistrza z Lublina" na podstawie prozy Isaaca Bashevisa Singera z muzyką Zygmunta Koniecznego (2004). Maciej Wojtyszko przygotował z kolei "Kandyda, czyli optymizm" według Woltera z piosenkami skomponowanymi przez Jerzego Derfla (2005) oraz Fredrowskie "Nie uchodzi, nie uchodzi… czyli Damy i huzary" (2006), a Cezary Domagała przebojową komedię Elżbiety Jodłowskiej "Klimakterium… i już" (2006) oraz familijne musicale z muzyką Tomasza Bajerskiego: "Tajemniczy ogród" według słynnej powieści Frances Burnett (2007) i "Pinokia, czyli świerszczykowe opowieści" (2009).
Rampa kooperuje z grającym dla dzieci Teatrem Tańca i Muzyki Tintilo - ich wspólną produkcją jest musical "Świat Bastiana" na motywach "Niekończącej się historii" Michaela Ende w reżyserii Teresy Kurpias (2009). Od 2004 roku teatr na Targówku uczestniczy w organizacji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży - Korczak. Odbywają się tu też pokazy dyplomowe Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich. Teatr prowadził również Akademię Teatralną - cykl zajęć przeznaczonych dla nauczycieli szkół podstawowych oraz gimnazjów.
Autor: Monika Mokrzycka-Pokora, czerwiec 2011
Teatr Rampa na Targówku
dyrektor naczelny - Witold Olejarz
dyrektor artystyczny - Cezary Domagała
ul. Kołowa 20
03-536 Warszawa
tel.: +48 22 679 50 51, +48 22 679 50 52
