Aktorka
Współpracowała jako wokalistka z zespołem muzycznym Sami Swoi i poznańskim kabaretem Na Pięterku. Później los zetknął ją jeszcze z kabaretem Dreszczowisko Macieja Zembatego, gdzie spotkała się między innymi z Tadeuszem Chyłą i Magdą Umer, jak również z krakowską Piwnicą pod Baranami oraz Klubem Piosenki Związku Polskich Autorów i Kompozytorów.
W drugiej połowie lat siedemdziesiątych Elżbieta Jodłowska tworzyła własne programy, z którymi występowała na estradzie i w telewizji: "Z powinszowaniem imienin", "Niby-show" czy "Wieczór bez gwiazdy". Z początkiem lat osiemdziesiątych współpracowała z Bohdanem Smoleniem, Krzysztofem Jaślarem i kabaretem Długi w programie "Chirurgia zakaźna". Zenon Laskowik specjalnie dla niej napisał program "Ludzie! zrobili was w konia... Ed", w którym brał też udział Krzysztof Litwin z Piwnicy pod Baranami i zespół jazzowy Sami Swoi.
Druga połowa lat osiemdziesiątych to współpraca kabaretem Kapota z Łodzi. W 1987 roku na Ogólnopolskich Spotkaniach Estradowych artystka zdobyła pierwszą nagrodę za udział w programie "Stara prawda w nowym świecie" kabaretu Kapota. Występowała również w kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie, jak wspominała, "nie przyjęto mnie z entuzjazmem".
Jej artystyczne dossier systematycznie wzbogacało się o liczne koncerty, recitale, festiwale, widowiska telewizyjne, filmy, płyty, nagrody. Z kabaretem Pod Egidą Jana Pietrzaka odwiedziła kilkanaście krajów Europy i Amerykę.
W latach 1989–1996 mieszkała z mężem w Los Angeles. Doświadczyła między innymi kilku trzęsień ziemi, co relacjonowała w polskiej prasie, jak również napadu na bank. W spokojniejszym czasie prowadziła autorskie polonijne Radia Ela o zasięgu połowy stanu Kalifornia.
Występowała też z własnymi koncertami na terenie całych Stanów oraz w muzycznym widowisku "Kram z piosenkami" Leona Schillera wyreżyserowanym przez Barbarę Krafftównę, a zrealizowanym przez Polsko-Amerykański Zespół Teatralny im. Heleny Modrzejewskiej. Kraj ojczysty odwiedziła w 1991 roku, biorąc udział w obchodach 35-lecia Stodoły. Do Polski ostatecznie wróciła w 1996 roku i dalej prowadzi działalność estradową, między innymi w Babskim Kabarecie, wraz z Krystyną Sienkiewicz i Bożeną Dykiel.
Autorka
W Mieście Aniołów, z rekomendacji siostry, obejrzała "Menopause Musical". ("Ty sobie nie wyobrażasz, baby walą drzwiami i oknami – mówiła. Ameryka, która choruje na młodość, oszalała na punkcie czterech starszych i grubych pań. Na scenie śpiewały o swojej doli na melodię znanych szlagierów amerykańskich"). Sztuka, od wielu lat grana w Stanach Zjednoczonych, zainspirowała ją do zmierzenia się z tematem, który dla wielu polskich kobiet wciąż jeszcze jest tabu.
Pokutuje przekonanie, że kobieta powinna zmagać się z menopauzą dyskretnie, że to sprawa zbyt intymna, fizjologiczna, by o niej mówić. "Klimakterium... i już" nazywa rzeczy głośno i po imieniu. To na swój sposób wyzwolenie kobiet z obłudy i idącego z nią w parze upokorzenia.
[Elżbieta Jodłowska w rozmowie z Marią Kruczkowską, "Klimakterium. Manifest 8 mln Polek!", "Gazeta Wyborcza" nr 245, dodatek "Wysokie Obcasy", 17 października 2009]
Początkowo chciała przenieść oryginalną wersję widowiska na nasze sceny, jednak amerykańskie realia zanadto odbiegały od polskich, co ją skłoniło do napisania własnego tekstu. "Klimakterium… i już" Jodłowskiej otrzymało formę musicalu, wzbogaconego o elementy kabaretu i farsy.
Postanowiłam wykorzystać sam temat, a resztę napisać od początku. Piosenki są oryginalnymi polskimi przebojami. […] Wspierały mnie tak utalentowane pisarsko osoby, jak Magda Czapińska czy Katarzyna Lengren, także Maciek Szwed, Marcin Wolski, Artur Andrus i kabaret Czyści jak Łza z Olsztyna. Wcześniej niczego nie pisałam. Proponowałam swoją sztukę wielu teatrom, ale odmówiły. Wziął Teatr Rampa, którego dyrekcja zaufała nam całkowicie.
[Elżbieta Jodłowska w rozmowie z Bohdanem Gadomskim, "Jestem śmieszką", "Tygodnik Angora" nr 2, 14 stycznia 2007]
Poza dyrektorem Janem Prochyrą ludzie teatru nie dostrzegli w sztuce Jodłowskiej scenicznego potencjału. W intuicję autorki od samego początku wierzył jedynie producent widowiska Tomasz Heller – prywatnie jej mąż. Teraz jeździ z trupą po Polsce, jest człowiekiem od wszystkiego, sprawdza sprzęt i organizuje widownię.
W przedstawieniu "Klimakterium… i już" wystawionym w warszawskim Teatrze Rampa w reżyserii Cezarego Domagały (prapremiera: 10 listopada 2006) Elżbieta Jodłowska zagrała walczącą z nadwagą Pamelę. Zredukowaną dziennikarkę ("Na moje miejsce zatrudnili jakąś długonogą ślicznotkę, która prędzej mówi, niż myśli"), opuszczoną przez męża, jak się okazało – biseksa. Inną z postaci kobiecych wyposażyła w lęk przed rakiem piersi, co w przypadku autorki było akurat problemem znanym jej z autopsji.
Najważniejsze to nie składać broni. Uważam, że w życiu należy nieustannie przeć do przodu.
[Elżbieta Jodłowska w rozmowie z Marta Mońko, "O przemijaniu z humorem", "Fakt" nr 46, 23 luty 2007]
Osobowość
Udaje jej się to nadzwyczajnie. Po jednym z recitali podszedł do niej osiemnastoletni chłopak. Oznajmił, że chciałby, żeby jego koleżanki miały tyle temperamentu co ona.
"Klimakterium... i już" to teatralny, ale też socjologiczny fenomen. Pokazywany był nie tylko w Polsce lecz także na Ukrainie, w Stanach Zjednoczonych i Szwecji. Nie licząc wersji krakowskiej, w samej Warszawie do końca 2015 roku doczekał się 1850 przedstawień.
Jak jednak widzę reakcje kobiet, to rosnę z dumy. Ileż to razy słyszałam: "Pani to chyba była u mnie w domu, bo u mnie jest dokładnie tak, jak to pani przedstawia". […] I proszą, żebym napisała drugą część. Cieszy mnie jeszcze jedno. Niektórzy przychodzą jakby skrępowani, że niby tu przypadkiem się znaleźli. Tak zachowują się zwłaszcza mężczyźni. A już po przerwie widzę ich odprężonych, żartujących.
[Elżbieta Jodłowska w rozmowie z Bożeną Stasiak, "Nauczyłam się optymizmu", "Super Express", nr 276, 26 listopada 2012]
Kontynuacją debiutanckiej sztuki Elżbiety Jodłowskiej jest "Klimakterium 2, czyli Menopauzy szał". Przedstawienie grane od 2014 roku okazało się równie równie trafione i oblegane przez widzów. Autorka znów wystąpiła w roli Pameli.
Aktorskie osiągnięcia Jodłowskiej ugruntowała też główna rola w sztuce "Jak stać się matką żydowską w dziesięć praktycznych lekcji" Paula Fuksa w reżyserii Jana Prochyry. Zagrała w niej nadopiekuńczą matkę. Sama, jak twierdzi, również popełniła sporo błędów w postępowaniu z córką i synem.
Nikt z nas wcześniej nie uczy się rodzicielstwa, a to bardzo trudna sztuka. Każdy ma w rezultacie różne problemy z tego wynikające, którym chyba nie jesteśmy w stanie wcześniej zapobiec.
[Paulina Sygnatowicz, "Macierzyństwo to trudna sztuka", "Polska" nr 33 dodatek, 8 lutego 2008]
Elżbieta Jodłowska ma na artystycznym koncie kilkaset recitali i widowisk telewizyjnych. Występowała z programami kabaretowymi i koncertami zarówno w amfiteatrach, jak i niewielkich salkach klubowych. Współpracowała z orkiestrami Polskiego Radia pod dyrekcją Henryka Debicha i Stefana Rachonia.
Pisali dla niej najwybitniejsi autorzy i kompozytorzy: Magda Czapińska, Zenon Laskowik, Maciej Szwed, Marek Grechuta, Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka, Artur Andrus, Katarzyna Lengren, Marcin Wolski, członkowie kabaretu Czyści jak Łza. Wielokrotnie zdobywała laury na festiwalach i przeglądach. Jurorzy doceniali jej kunszt aktorski, chwalili silny głos, podkreślali oryginalność jej vis comica i nieprzeciętny temperament.
Twórczość
Dyskografia (wybór)
- "Dziewczyna do wzięcia" (LP, 1988)
- "Elżbieta Jodłowska" (SP)
- "Elżbieta Jodłowska" (pocztówka dźwiękowa)
Piosenki (wybór)
- "Dziewczyna do wzięcia" (muz. Henryk Alber, sł. Magda Czapińska)
- "Fizyczne hobby" (muz. Krzysztof Knittel, sł. Maciej Szwed)
- "Giczoły" (aut. nieznany)
- "Kwiat paproci" (muz. i sł. W. Kuk)
- "Letnia przygoda" (muz. Jerzy Boczkowski, sł. Janusz Odrowąż)
- "Motor i ja" (muz. Mateusz Święcicki, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- "Niedopieszczona" (muz. Henryk Alber, sł. Magda Czapińska)
- "Pamiętajcie o ogrodach" (muz. Jan Pietrzak, sł. Jonasz Kofta)
- "Panny z drewna" (muz. Krzysztof Knittel, sł. Zajączkowski)
- "Pasożyty" (muz. Antoni Kopff, sł. Maciej Szwed)
- "Pozwól ludziom rosnąć" (muz. Ryszard Poznakowski, sł. Marcin Wolski)
- "Romans zasłyszany w barze mlecznym" (muz. Antoni Kopff, sł. Jerzy Dąbrowski)
- "Szeptak" (muz. Marek Wieroński, sł. Zenon Laskowik)
- "Urzędnicy Pana B." (muz. Włodzimierz Korcz, sł. Magda Czapińska)
- "W prosektorium najprzyjemniej jest nad ranem" (muz. Janusz Bogacki, sł. Maciej Zembaty)
- "Wytrzeszcz" (muz. Janusz Bogacki, sł. Maciej Zembaty)
Programy kabaretowe (wybór)
Kabaret Stodoła
- "Cicho, bo przyjdzie Zdzicho"
- "Kto to wie"
- "Niebieska komedia"
- "O, jak mi dobrze w pomarańczowym jest" (aut. Marcin Wolski, Maciej Szwed, Marek Gołębiowski, muz. Krzysztof Knittel)
- "Telefon zaufania" (reż. Maciej Wojtyszko, 1971), program nagrodzony na FAMIE (Trójząb Neptuna)
- "Wilkołak" (rock opera, muz. Krzysztof Knittel)
Inne
- "Chirurgia zakaźna"
- "Ludzie! zrobili was w konia... Ed"
- "Stara prawda w nowym świecie" (kabaret Kapota, choreografia Janusz Józefowicz)
Teatr (wybór)
- 2006 – "Klimakterium… i już" Elżbiety Jodłowskiej, reż. Cezary Domagała, postać: Pamela, Teatr Rampa na Targówku, Warszawa, premiera: 10 listopada 2006
- 2008 – "Jak stać się żydowską matką w dziesięć praktycznych lekcji" Paula Fuksa, reż. Jan Prochyra, postać: Matka, Teatr Rampa na Targówku, Warszawa, premiera: 8 lutego 2008
- 2011 – "Shirley Valentine" Willyego Russella, przedstawienie impresaryjne, postać: Shirley Valentine, premiera: 7 listopada 2011
- 2014 – "Klimakterium 2, czyli Menopauzy szał" Elżbiety Jodłowskiej, reż. Krzysztof Jaślar, Elżbieta Jodłowska, postać: Pamela, Teatr Capitol, Warszawa, premiera: 17 lutego 2014
Film (wybór)
- 1969 – "Piąta rano", film fabularny – telewizyjny, postać: dozorczyni Józia
- 1973 – "Nie będę cię kochać", film fabularny, postać: nauczycielka muzyki
- 1975 – "Czerwone i białe", film fabularny, postać: Jadwiga, siostra Rafała
- 1980 – "Miś", film fabularny, postać: kelnerka w kawiarni
- 2003−2013 – "Na Wspólnej", serial fabularny, postać: Hanna Kuczka
- 2008−2009 – "BrzydUla", serial fabularny, postać: Dąbrowska, sąsiadka Cieplaków
- 2009 – "39 i pół", serial fabularny, postać: sprzątaczka Hania (odc. 29 i 31)
- 2011 – "Barwy szczęści", serial fabularny, postać: dozorczyni (odc. 652 i 660)
- 2011 – "Rodzinka.pl", serial fabularny, postać: ciotka Bogusia (odc. 44)
- 2011−2012 – "Julia", serial fabularny, postać: gosposia Ela
- od 2011 – "Świat według Kiepskich", serial fabularny, wiele różnych postaci w różnych odcinkach
- 2012 – "Galeria", serial fabularny, postać: Wanda
- 2012−2013 – "Hotel 52", serial fabularny, postać: kwiaciarka (odc. 60); Irena, opiekunka Krzysia (odc. 80)
- 2013 – "Lekarze", serial fabularny, postać: pacjentka z tętniakiem (odc. 39)
- 2014 – "Na dobre i na złe", serial fabularny, postać: Szarlota
- 2015 – "11 minut", film fabularny, postać: siostra zakonna
Nagrody (wybór)
- 1965 – Nagroda Czerwonej Róży na przeglądzie kabaretów studenckich w Gdańsku
- 1966 – III miejsce na warszawskim Kiermaszu Piosenki Studenckiej
- 1969 – II miejsce na Giełdzie Piosenki Studenckiej w Opolu za "Fizyczne hobby" (muz. Krzysztof Knittel, sł. Maciej Szwed)
- 1974 – Nagroda dziennikarzy na 12. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu
- 1987 – I Nagroda Ogólnopolskich Spotkań Estradowych w Rzeszowie za udział w programie "Stara prawda w nowym świecie" kabaretu Kapota