Urodził się w 1979 roku w Sanoku. Michał Walczak studiował w warszawskiej Szkole Głównej Handlowej, następnie na wydziale Wiedzy o Teatrze oraz Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie
Debiutem dramatopisarskim Walczaka była "Piaskownica", za który otrzymał nagrodę w konkursie „My na progu nowego wieku”; potem powstawały kolejne sztuki - "Podróż do wnętrza pokoju", "Dziwna rzeka", "Kopalnia", "Nocny autobus", "Całe życie Jarosława", "Kac", "Pierwszy raz", "Miasteczko G.", "Babcia".
Dramaty Walczaka szybko trafiły na polskie sceny. "Piaskownicę" w Teatrze im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu wystawił Piotr Kruszczyński (2003), który rok później zrealizował także "Kopalnię" - dramat napisany specjalnie na zamówienie wałbrzyskiej sceny. Drugą realizacją "Piaskownicy" było przedstawienie z Teatru Narodowego w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (2003). Reżyser połączył dramat Walczaka ze swoją sztuką z lat młodzieńczych zatytułowaną "W piaskownicy". Natomiast "Podróż do wnętrza pokoju" w Teatrze Powszechnym w Radomiu przygotował Adam Sroka (2003).
Później po dramaty Walczaka sięgnęli jeszcze inni reżyserzy, m.in. Tomasz Man, Paweł Miśkiewicz, Jarosław Tumidajski, Giovanny Castellanos. Jego utwory szybko doczekały się wielu przekładów, zostały przetłumaczone na angielski, niemiecki, litewski, włoski, francuski, węgierski, serbski, łotewski, czeski, słowacki, hebrajski, rosyjski, ukraiński, szwedzki, hiszpański, białoruski, estoński.
Debiutem reżyserskim Michała Walczaka była inscenizacja własnej sztuki - "Podróży do wnętrza pokoju". Premiera odbyła się na scenie Garaż Poffszechny Teatru Powszechnego w Warszawie (opieka artystyczna - Władysław Kowalski, 2003). W Akademii Teatralnej Michał Walczak był również asystentem Zbigniewa Zapasiewicza przy realizacji spektaklu dyplomowego - "Iwony, księżniczki Burgunda" Witolda Gombrowicza (2004). Potem na warszawskiej scenie Klubu Le Madame Walczak wystawił "Kosmos" Witolda Gombrowicza (2004), a w łódzkim Teatrze Nowym własny tekst "Kac" (2006). Napisany i wyreżyserowany przez niego spektakl „To nie jest kraj dla wielkich ludzi" po raz pierwszy został zaprezentowany w Teatrze Montownia 10 kwietnia 2008 roku. W Teatrze Polonia w Warszawie wystawił sztukę „Ojciec polski” (premiera 24 października 2009), a w Laboratorium Dramatu w Warszawie spektakl „Rekonstruktor” (premiera 13 stycznia 2011).
Walczak pisze także sztuki dla dzieci. Jego "Smutną królewnę" wystawił w warszawskiej Montowni Paweł Aigner (2004). Kolejny tekst Walczak przygotował sam, w warszawskim Teatrze Lalka pokazał "Ostatniego tatusia" (2007). W 2010 roku ukazała się jego sztuka "Janosik. Naprawdę prawdziwa historia" w reżyserii Łukasza Kosa.
W 2012 roku Walczak napisał sztukę Boski romans, którą następnie wystawił w Teatrze Konsekwentnym w Warszawie. Aneta Kyzioł pisała:
„Boski romans to kolejna zabawna, pełna celnych obserwacji „z życia” komedia Walczaka o szarpaninie wewnętrznej współczesnej klasy średniej. Żyją w świecie zdominowanym przez pieniądz i erotykę, i przez te pryzmaty widzą także życie duchowe, które ma być dla tej męczącej, pieniężno-erotycznej codzienności alternatywą. Skromny spektakl (choć nawa kościelna zakończona witrażem robi piorunujące wrażenie!), który uwodzi prostotą, inteligencją i poczuciem humoru.” (Polityka, 10.07.2012)
Artysta na swoim koncie zarówno reżyserskim jak i dramatopisarskim posiada również spektakle: Dom Aktora. Ostatni Guliwer (2013, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu), Depresja komika (2013, Teatr Polonia w Warszawie), Złe kino (2014, Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu), Duch Pikadora (2014, Och-Teatr w Warszawie), Jak wytresować dziewczynkę? (2015, Warszawski Cyrk Magii i Ściemy).
Od 2012 roku Walczak wraz z Maciejem Łubieńskim współtworzą warszawski kabaret Pożar w Burdelu, najpopularniejszy teatr rozrywkowy stolicy, który z niezależnej, offowej inicjatywy szybko przerodził się w kultową miejską scenę. To prawdziwy fenomen, Pożar gra w klubach, teatrach i muzeach zawsze przy pełnych kompletach widzów. Jego twórcy nawiązują do tradycji przedwojennych kabaretów polityczno-literackich, komentując współczesną rzeczywistość z niezrównanym humorem.
W wywiadzie dla radiowej Czwórki Walczak tak wspominał początki teatru:
„Był taki dzień, kiedy graliśmy o 10. dla więźniów na Rakowieckiej, a wieczorem w Nowym Teatrze Krzysztofa Warlikowskiego, dla publiczności bardzo warszawskiej, wymieszanej, ale raczej z tej grupy dobrze życiowo sytuowanej, wśród której byli też celebryci czy politycy. I rzeczywiście tego dnia poczułem, że to jest właśnie spełnienie mojej wizji teatru. Trochę jak u Szekspira, gdy aktor grał zarówno dla dołów, nizin społecznych, jak i siedzącej na balkonie arystokracji. Ten aktor musiał się niejako dostrajać do różnych grup społecznych, różnej wrażliwości. Dla mnie to jest ideał. Bardzo się cieszę, że udało mi się samemu do niego dosięgnąć.” (09.03.2014)
Do tej pory w cyklu Pożar w Burdelu Walczak wystawił spektakle: Pożar w burdelu (2012), Artefakt (2012), Fuck for Warsaw (2012), Burdelszopka (2012), Stadion zombie (2013), Don Juan w Warszawie (2013), Konklawe (2013), Noc w Pałacu (2013), Gorączka powstańczej nocy (2013), Bal w burdelu (2013), Śmierć w wielkim mieście (2013), Biedni strażacy patrzą na tęczę (2013), Burdelszopka 2013 (2013), Degeneracja, czyli śmierć Warszawy (2014), Inwazja dybuków (2014), Herosi transformacji (2014), Pieśń ludu polskiego (2014), Gorączka powstańczej nocy. Powrót Wiesława (2014), Kampania wrześniowa (2014), East Side Story. Musical o metrze i wódce (2014), Burdelszopka 2014 (2014), Don Juan w Warszawie (2015), Inwazja dybuków 2, czyli Warszawski Golem (2015), Herosi transformacji 2. Wielki Transformator (2015), Upiór w Pałacu (2015), Gorączka powstańczej nocy. Ostateczne starcie (2015), Dziewczyna z Marszu Niepodległości (2015), Burdelszopka 2015. Rzeź niewiniątek (2015), Zemsta bogów. Hollywoodzki musical słowiański (2016), Herosi transformacji i miecz Chrobrego (2016), Trauma travel ( 2017)
Dramaty:
- Piaskownica ("Dialog" 2002, nr 1-2);
- Podróż do wnętrza pokoju (w: Pokolenie porno i inne niesmaczne utwory teatralne. antologia najnowszego dramatu polskiego w wyborze Romana Pawłowskiego, red. H. Sułek, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2003);
- Dziwna rzeka ("Dialog" 2003, nr 6);
- Kopalnia ("Dialog" 2004, nr 8);
- Nocny autobus (w antologii: Gang bang/Komponenty/Nocny autobus, Stary Teatr, Kraków 2005);
- Całe życie Jarosława „Foyer” 2005, nr 3);
- Pierwszy raz (w antologii: „Echa-repliki-fantazmaty”, Księgarnia Akademicka, Kraków 2005);
- Biedny Ja, Suka i Jej Nowy Koleś (2005);
- Medea (2005);
- Kac (2006);
- Człowiek z Bogiem w szafie (w: „Mrok jak światło. Antologia dramatów inspirowanych życiem, myślą i twórczością Jana Pawła II”, Centrum Myśli Jana Pawła II, Warszawa 2007);
- Ostatni tatuś („Nowe Sztuki Dla Dzieci i Młodzieży” 2008);
- Polowanie na łosia („Svět a divadlo” 2009, nr 6, Praga);
- Jarmark Europa (2008);
- Amazonia(2008).
Nagrody:
- 1995 - II nagroda za opowiadanie Burza w Konkursie literackim im. Grzegorza z Sanoka;
- 2000 - Wyróżnienie za dramat "Nieznajomi" w konkursie młodych dramaturgów "Szukamy polskiego Szekspira 2000"; Nagroda za dramat Podróż w konkursie literackim im. Marii Konopnickiej;
- 2001 - Wyróżnienie dla "Dziwnej rzeki" w konkursie "My na progu nowego wieku" Śródmiejskiego Forum Kultury w Łodzi; II nagroda za dramat Rzeka w Konkursie Dramaturgicznym na 5. Festiwalu Komedii "Talia"; Nagroda za tekst Wziemiowstąpienie w konkursie Toposu prezydenta miasta na esej dla młodych twórców "Quo vadis kulturo?";
- 2002 - I nagroda dla "Piaskownicy" w konkursie "My na progu nowego wieku" Śródmiejskiego Forum Kultury w Łodzi; Nagroda w konkursie "Radom Odważny" dla "Podróży do wnętrza pokoju"; Nagroda w konkursie warszawskiego Stowarzyszenia Drama dla "Podróży do wnętrza pokoju"; Nagroda za dramat Bez didaskaliów w konkursie literackim im. Marii Konopnickiej;
- 2003 - Nagroda za tekst oryginalny - sztukę "Podróż do wnętrza pokoju" na 9. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie; Nagroda w kategorii najciekawszej sztuki dla dzieci i młodzieży dla Piaskownicy na 1. Ogólnopolskim Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych dla Dzieci i Młodzieży "Konteksty";
- 2004 - Nagroda za tekst oryginalny, za dramat "Piaskownica" na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk dla Dzieci i Młodzieży Kon-teksty w Poznaniu; Wyróżnienie w konkursie II programu Polskiego Radia i Stowarzyszenia ZAiKS na najlepsze słuchowiska radiowe, za sztukę "Pierwszy raz";
- 2005 - Nagroda za sztukę "Kopalnia" na 11. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie; Nagroda za oryginalny tekst dramatyczny, za sztukę "Podróż do wnętrza pokoju" na 5. Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry" w Sopocie;
- 2006 - Europejska nagroda autorska za dramat "Pierwszy raz" podczas Heidelberger Stuckmarkt. Forum Junger Autoren;
- 2007 - II nagroda za sztukę "O człowieku z bogiem w szafie" na Konkursie na Dramat Inspirowany Życiem, Myślą i Twórczością Jana Pawła II;
- 2008 - ATEST za rok 2007 - Świadectwo Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego dla przedstawienia "Ostatni tatuś" Michała Walczaka w reżyserii autora w Teatrze Lalka w Warszawie;
- 2011 - nagroda za najciekawszą sztukę dla dzieci i młodzieży za sztukę "Janosik. Naprawdę prawdziwa historia" na V Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Współczesnych dla Dzieci i Młodzieży Kon-Teksty w Poznaniu;
- 2014 - Wdecha w kategorii Wydarzenie Roku za Pożar w Burdelu.
Autor: Monika Mokrzycka-Pokora, wrzesień 2004; ostatnia aktualizacja: grudzień 2016 (ND), grudzień 2017 ( AL)
