Od najwcześniejszych lat Cezary Maciej Dąbrowski miał kontakt z muzyką, co potwierdził wykształceniem w warszawskim Konserwatorium oraz praktyką perkusisty i autora muzyki. W wieku dojrzałym swoją artystyczną wypowiedź postanowił wzbogacić o słowo. Do muzyki doszła więc poezja i obok autorskich nagrań płytowych pojawiły się tomiki wierszy.
Jako poeta Dąbrowski ma dar zjednywania sobie zwolenników, szybko wchodzących w pokrewieństwo dusz z autorem. Czytelnik jego utworów może poczuć się obezwładniony poważnym, deklaratywnym podejściem poety do zagadnień współczesnego świata – dalekim jednak od języka publicystyki. Zdarza się, że swą wrażliwość poetycką ujawnia w formie dotkliwej drwiny, jak w wierszu "lajk…".
lajk na uśmiech
lajk na wzdęcie
lajk na każde przedsięwzięcie
lajk na zgon
lajk na potwarz
lajk na mędrzec i idiotka
lajk na knot i na sztukę
lajk na bzdurę na naukę
lajk na wszystkie stany ducha
lajk… gdy uda się kapucha […]
lajk na pokój
lajk na wojnę
lajk na wszystkie dni spokojne
lajk nijaki symbol czasu
lajk jako subsytut hałasu
W świecie lajków zagubieni…
Lajknij… by się świat odmienił
["lajk…", 27 maja 2014, w: "Brudnopis"]
Poeta
Cezary Maciej Dąbrowski zadebiutował jako poeta w 2014 roku zbiorem dziewięćdziesięciu pięciu utworów lirycznych, zatytułowanym "Wiersze sercem pisane", a opublikowanym przez Warszawską Firmę Wydawniczą. Tom został doceniony przez czytelników i przez krytykę, był recenzowany na łamach "Magazynu Literackiego Książki", wraz z wywiadem z autorem i, w tym samym numerze periodyku, publikacją wiersza "Miłość".
Czymże jest miłość?
By ją określić, słów jest zbyt mało.
Ale gdy kochasz, czujesz i żyjesz,
chwała i sława – na cóż Ci się zdało?
Bo miłość to życie, trudne i piękne.
Nic, co jest ludzkie, jej się nie oprze.
Jest jak powietrze niezbędne do życia
i jak jutrzenka, i dni niepewne.
Miłość jest pięknem, smutkiem i rozstaniem,
głosu cichego do niebios wołaniem,
więc kochać musisz, cierpieć i przebaczać,
uczuciem swoim życiu cel wyznaczać.
["Miłość", 12 września 1983, w: "Wiersze sercem pisane"]
Otwierający debiutancki tom erotyk "Miłość" był zarazem pierwszym w życiu wierszem ułożonym przez Cezarego Macieja Dąbrowskiego, wtedy jeszcze zaledwie ucznia drugiej klasy licealnej. "Istotny nie jest fakt, kiedy zaczynamy pisać, lecz dlaczego i o czym, i tutaj czas działa jedynie na korzyść. Z jego upływem tężeje świadomość zjawisk, które nas otaczają" – tak odniósł się do swego późnego debiutu literackiego w zamieszczonym obok wywiadzie udzielonym Tomaszowi Z. Zapertowi.
Z jego zróżnicowanych gatunkowo, niekiedy egzaltowanych, kiedy indziej sentymentalnych, czasem żartobliwych wierszy (Dedykacje, Refleksje, Rozważania, Erotyki, Fraszki), rezonuje fascynacja dorobkiem naszych romantyków. Moim zdaniem widać też, a zwłaszcza słychać, zauroczenie Kochanowskim, Asnykiem, Liebertem, Leśmianem, Pawlikowską-Jasnorzewską, Poświatowską, Hillar, Harasymowiczem… Bynajmniej nie oznacza to, że 'Wiersze sercem pisane' to epigonizm.
[TO-RT, "Magazyn Literacki Książki", nr 9/2014]
Autor wyznaje zasadę, wyrażoną w jednym z utworów, że "nie robisz nic dla wielu, lecz dla siebie przyjacielu i dla jednej milionowej duszy gdzieś". Tworzy, jak mówi, z potrzeby serca. Szczególnie sobie ceni poezję Jana Kochanowskiego, Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Adama Asnyka.
Jako poeta w wypowiedzi kładę nacisk na treść, prawdziwy przekaz. Słowa z potrzeby serca, powodowane emocjami, "natchnione", lecz nie przerysowane; to rozmowa z samym sobą, a raczej poprzez siebie, skierowana do odbiorcy. Myślę, że z poezją jest jak z muzyką; mało tego, poezja jest muzyką… zatem musi być prawdziwa, posiadać swoisty rytm, konkluzję, odcienie, barwy, brzmienie… klamrę całości… Piszę o tym, czego doświadczyłem, co podsunęła moja wyobraźnia, o tym, co mną wstrząsnęło, wzruszyło, wplatając morał, łącząc strofy tematem, myślą, puentą. Piszę również, kierując się empatią, dotykając tematów, wobec których nie mogę przejść obojętnie, jak agresja, przemoc, podłość, ból. Wracam do wierszy i jeśli "porośnięte" czasem zyskują zaskakujący wyraz, wtedy uznaję je za ważne, ale kocham wszystkie tak samo.
["Od Autora", fragment, w: "Wiersze sercem pisane"]
W marcu 2015 roku ukazała się jego pierwsza w pełni autorska płyta, zatytułowana "Zaplątany w Twoje włosy". Nagranie jest zapisem deklamacji artysty, który sam odtwarza swoje wiersze i wykonuje własne kompozycje fortepianowe. Muzyczne przygotowanie sprawia, że jego interpretacje, wraz z ustawionym po aktorsku brzmieniem głosu, stają się wyważone i sugestywne, dobrze zapadając w pamięć.
Drugi tom poezji Dąbrowskiego, zatytułowany "Brudnopis", ukazał się w maju 2015 roku, ponownie nakładem Warszawskiej Firmy Wydawniczej. Znalazły się w nim sześćdziesiąt cztery wiersze.
Zróżnicowane tematycznie i formalnie, potwierdzają nieprzeciętny zmysł rymotwórczy autora, muzyka po fachu. "Stary order" zwraca uwagę na deprecjację terminu honoru w dzisiejszych czasach. "Skierowanie do Pana Boga" stanowi protest przeciwko tak częstemu obecnie wyszydzaniu patriotyzmu. "Galeria" oraz "lajk…" kpią z bezwstydnie lansowanego konsumpcjonizmu. Utrzymane w liebertowskiej stylistyce "Strata", "Szara szafka", "Koszula" i "Firanka" są wyrazistym, metafizycznym niemal hołdem oddanym przez autora ojcu. […] "Pozytywka", "Furtka" i "Brudnopis" traktują o przemijaniu. Liczne adoratorki dwojga imion poety będą z pewnością dociekać, gdzie bije źródło jego subtelnych erotyków: "Szaleństwo", "Łza", "Twoje włosy", "Żar", z których rezonują echa Leśmiana, Asnyka i Przerwy-Tetmajera.
[Tomasz Zbigniew Zapert, "Magazyn Literacki Książki", nr 7/2015]
Autor, któremu nieobce są występy przed publicznością – i to nie tylko muzyczne; swego czasu był wziętym modelem – posiada doskonałe wyczucie widowni. To dar, dzięki któremu jego spotkania autorskie przekształcają się w rodzaj niezapomnianego teatru.
Nie sztuką jest umieć mówić, sztuką jest mieć Coś do powiedzenia
Nie sztuką jest mówić oskarżam, sztuką jest mieć czyste sumienie
Nie sztuką jest czytać wiele, sztuką jest zrozumieć Słowo
Nie sztuką jest być przyjacielem, sztuką jest życie dla kogoś
Nie sztuką jest pisać symfonie, sztuką jest znaleźć ten dźwięk jeden
Nie sztuką jest mówić: chcę dobra, gdy grzechów popełniasz siedem
Nie sztuką jest gardzić wszystkimi, pamiętaj w pogardzie tyś winny
Nie sztuką jest kłamać i chełpić, sztuką jest być prawdziwym.
["Nie sztuką jest…", 2008, w: "Brudnopis"]
W twórczości Dąbrowskiego muzyka i poezja przeplatają się w sposób, rzec można, oczywisty. Jednak nie sama forma decyduje o wartości jego utworów. Ważny jest kontekst, w którym najzupełniej osobiste przeżycia autora zyskują szerszy wymiar ogólnej refleksji nad fenomenem przemijania.
W letnim słońcu czerwcowym, w jaskrawej firance,
zaplątały się me myśli przy herbaty szklance.
Czas nagle zatrzymał się, myśli me zawrócił,
zobaczyłem Ojca jak pieśń swoją nucił.
Ćwicząc swoje wprawki, śpiewał szczerą nutą,
odprawiając modły szczególną pokutą,
grając na pianinie codzienne pasaże,
które trud zamieniał w psalmy przed ołtarzem.
Dawne czasy szczęścia w koszuli pachnącej,
gdy prowadził chór w procesji wielbiącej.
Teraz go już nie ma, zostały wspomnienia,
słońce już nie znaczy rysów Jego cienia…
Firankę poruszył letni wiatr czerwcowy
i znikł obraz Ojca, uleciał z mej głowy.
Bywaj Tatku, bywaj, graj psalmy z chórami.
Bywaj Tatku, bywaj, śpiewaj z aniołami.
["Firanka", 22 maja 2014, w: "Brudnopis"]
"Nie sztuką jest umieć mówić, sztuką jest mieć Coś do powiedzenia". Cezary Maciej Dąbrowski najwyraźniej ma.
Muzyk
Cezary Maciej Dąbrowski pochodzi z muzycznej rodziny. Od najwcześniejszych lat miał ścisły kontakt z muzyką. Uczył się gry na fortepianie w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia im. Karola Kurpińskiego w Warszawie. Naukę gry na perkusji rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Józefa Elsnera w Warszawie. W 1992 roku ukończył studia w klasie perkusji w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1991 roku uczestniczył w kursie interpretacji muzyki Elliotta Cartera w Avignon, zyskując uznanie francuskiego perkusisty Sylvio Gualdy i samego kompozytora.
W 1992 roku otrzymał nagrodę główną i nagrodę specjalną za wykonanie czterech kompozycji na kotły Elliotta Cartera w Konkursie Muzyki XX wieku Dla Młodych Wykonawców, zorganizowanym z okazji Światowych Dni Muzyki przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej. Tym samym został pierwszym laureatem perkusistą w historii konkursu. Po konkursie ukazała się płyta "Prize Winners", zawierająca między innymi utwory w wykonaniu artysty: "Psappha" Iannisa Xenakisa oraz "Fantasmagoria" Kazimierza Serockiego.
Dąbrowski współpracował z zespołem Warszawscy Soliści "Concerto Avenna" Andrzeja Mysińskiego, z którym występował na Poznańskiej Wiośnie Muzycznej oraz Festiwalu Muzycznym w Łańcucie, a także brał udział w nagraniu Koncertu na obój i orkiestrę c-dur Josepha Haydna (obój – Krzysztof Wroniszewski) i "Jazz Harpsihord Concerto" Josepha Horovitza z klawesynistką Elżbietą Chojnacką.
Jako timpanista orkiestry Sinfonia Varsovia uczestniczył w koncertach i nagraniach (między innymi w Filharmonii Berlińskiej, Filharmonii Monachijskiej) oraz w festiwalach (między innymi na Gran Canaria, podczas Yehudi Menuhin Festiwal, Schlezwig-Holstein Musik Festiwal, Warszawska Jesień) pod batutami takich dyrygentów, jak: Sir Yehudi Menuhin, Jan Krenz, Wojciech Michniewski, Justus Frantz, Volker Schmidt-Gertenbach.
Artysta koncertował również jako kameralista i solista między innymi podczas 36. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień" – miał okazję współpracować z wybitnym wykonawcą muzyki Johna Cage'a pianistą Darrylem Rosenbergiem, w 1994 roku na Festiwalu "Warszawska Jesień" zaprezentował "Memory of the Universe" na perkusję i taśmę Yasuhiro Takenaki (było to pierwsze wykonanie tego utworu w Polsce), podczas drugiej odsłony Festiwalu "Mistrzowie Muzyki XX Wieku", również jako solista, wykonał "Konzertstück" na kotły i orkiestrę Mauricio Kagela z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Bruno Ferrandisa.
Cezary Dąbrowski jest wszechstronnie utalentowanym muzykiem, wirtuozem perkusji, poruszającym się z łatwością po różnych stylach. Wykonuje muzykę klasyczną, współczesną, jak również jazzową, rockową i muzykę improwizowaną. Liczne przykłady jego umiejętności improwizacji są dostępne w serwisach internetowych.
Choć w dzisiejszych dowodach tożsamości nie ma już rubryki określającej zawód, Cezary Maciej Dąbrowski wpisałby tam jednak jako pierwszą profesję: muzyk. Co zrozumiałe, zważywszy, że poetą się tylko bywa.
Twórczość
Książki
Dyskografia
- 2015 – "Zaplątany w Twoje włosy. Wiersze i miniatury fortepianowe" – płyta autorska
Nagrody
- 1992 – Grand Prix i Nagroda Specjalna za wykonanie czterech kompozycji na kotły Elliotta Cartera w Konkursie Muzyki XX wieku Dla Młodych Wykonawców, z okazji Światowych Dni Muzyki zorganizowanych przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej
- 2017 – finalista Nagrody Literackiej im. ks. Twardowskiego
- 2017 – wyróżnienie w The International Kosciuszko Bicentenary Competition w Sydney (Australia) – za wiersz "Wolność"