Przygotowywała wiec na UW. W konsekwencji czynnego udziału w wydarzeniach marca 1968 została relegowana z Uniwersytetu Warszawskiego z zakazem studiów na uczelniach państwowych, tymczasowo aresztowana i skazana na karę dwóch lat pozbawienia wolności. Zwolniono ją w 1969 roku. Podjęła pracę urzędniczki w Miejskim Zakładzie Komunikacyjnym (1969–1970).
Kontynuowała działalność opozycyjną. W 1971 roku zaangażowała się w pomoc rodzinom uwięzionych członków organizacji Ruch. Rok później włączyła się w zbieranie podpisów pod listem przedstawicieli kultury i nauki w sprawie ułaskawienia Jerzego Kowalczyka (pracownika technicznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, skazanego na karę śmierci za podłożenie bomby, która zdemolowała aulę WSP na kilka godzin przed zaplanowaną tam akademią z wręczaniem nagród i odznaczeń funkcjonariuszom MO i SB, tłumiącym protesty na wybrzeżu w grudniu 1970 roku).
Bystry obserwator rzeczywistości Stefan Kisielewski wiosną 1973 roku odnotował w swoim dzienniku:
Wreszcie – końcowym akordem mojej "towarzyskości" ostatniego tygodnia była wizyta u Michnika, gdzie zeszli się owi "komandosi" z Marca 1968: Barbara Toruńczyk, Seweryn Blumsztajn, Małgorzata Szpakowska i inni, był też Julek Stryjkowski. Przyjemna ta młodzież (siedzieli w ciupie po półtora roku), wszystko wiedzą, umieją, rozumieją – może tylko za wielki cień sprawy żydowskiej nad tym wszystkim – kiedyś przed wojną nic to nie szkodziło, dziś zalatuje trupami. To nie ich wina przecież, ale tak w końcu wychodzi, że "nie morderca jest winien, lecz zamordowany". […] Ta grupa "marcowa" to ostatnie drożdże, jakie znam – grupa fermentująca, inteligentna. Teraz już przyjdą wiejsko-miejskie "białe kołnierzyki", dbające tylko o forsę.
[Stefan Kisielewski, "Dzienniki", Warszawa 2001 – zapis: 21 kwietnia 1973]
W 1976 roku Barbara Toruńczyk wspierała rodziny represjonowanych robotników w Radomiu. Została społecznym obserwatorem w ich procesach –współpracowniczką Komitetu Obrony Robotników, później Komitetu Samoobrony Społecznej KOR (1976–1980). W latach 1977–1980 współpracowała z Towarzystwem Kursów Naukowych i uczestniczyła w prywatnym seminarium Jerzego Jedlickiego, poświęconym europejskiej myśli politycznej.
W latach 1976–1980 była autorką artykułów (posługiwała się niekiedy pseudonimem Julia Juryńska) redaktorką i wydawcą prasy niezależnej, między innymi "Biuletynu Informacyjnego KSS KOR" i "Krytyki". W 1977 była współzałożycielką i sekretarzem redakcji almanachu literackiego "Zapis", współredagowała periodyk "Res Publica" (1979–1980).
W maju 1977 roku uczestniczyła w pierwszej zorganizowanej przez środowisko KOR-u głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie. Był to protest solidarnościowy działaczy polskiej opozycji demokratycznej w reakcji na przetrzymywanie w więzieniach uczestników strajków z czerwca 1976 roku oraz aresztowanie wspierających ich aktywistów KOR-u.
Stefan Kisielewski, witając pierwszy numer drugoobiegowego "Zapisu", nie szczędził słów krytyki co do jego zawartości. Zapisał, że "teksty nie są za dobre". Wymienił jednak kilka, które się wyróżniały.
[…] doskonała jest przedmowa Barańczaka, traktująca o cenzurze (oficjalnej i stosowanej przez wydawców), jej nadużyciach i absurdach, nawiązująca do Orwella. Świetny list Drawicza do rosyjskiego pisarza Bogomołowa (który opluł Polskę), ciekawe, bo niekonwencjonalne studium Basi Toruńczyk o okupacyjnej grupie poetów "Sztuka i Naród", po raz pierwszy wyraźnie formułujące powiązanie tej grupy z Konfederacją Narodu, czyli "Falangą".
[Stefan Kisielewski, "Dzienniki", Warszawa 2001 – zapis: 22 lutego 1977]
Od 1980 roku Barbara Toruńczyk przebywała we Francji. W listopadzie tegoż roku na madryckiej sesji Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, zreferowała materiały 265-stronicowego dokumentu "Raport Madrycki. O przestrzeganiu praw człowieka i obywatela w Polsce", przygotowanego zbiorowo przez członków Komisji Helsińskiej, z inicjatywy jej twórcy Zbigniewa Romaszewskiego, któremu władze PRL odmówiły wówczas paszportu.
Została przedstawicielką Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. W Paryżu założyła "Zeszyty Literackie" – od 1982 roku jest redaktor naczelną tego kwartalnika. Nie wszyscy wierzyli w powodzenie tego przedsięwzięcia.
Pamiętam jedną z rozmów odbytych […] z profesorem Jerzym Kwiatkowskim, który w swoim niewiarygodnie zadymionym gabinecie zaskoczył mnie nieoczekiwaną filipiką skierowaną przeciwko "Zeszytom Literackim" redagowanym wtedy jeszcze w Paryżu: "Dla kogo jest to pismo? Przecież ono jest redagowane na Księżycu! Co ma wspólnego z tym, czym my tutaj żyjemy?". Jeden jedyny raz ośmieliłem się wówczas nie zgodzić ze znakomitym krytykiem, będącym dla nas wszystkich wyrocznią. "– Panie Jerzy, ale czy to nie jest wspaniałe, że istnieje całe spektrum pism niezależnych, w których każdy czytelnik może znaleźć coś dla siebie? Kogo interesuje polityka, czyta »Kulturę« paryską bądź tygodnik »Mazowsze«, zainteresowani sprawami społecznymi mają londyński »Aneks« czy »Krytykę«, historią – »Zeszyty Historyczne«, wszystko to w różnych proporcjach znaleźć można w »Kulturze Niezależnej«, »Arce«, londyńskim »Pulsie«, paryskim »Libertasie«, wrocławskiej »Obecności«. Niechże zatem pięknoduchy mają choć jedną wieżę z kości słoniowej, gdzie będą mogli kontemplować czyste piękno. Przecież o taką wolność wyboru walczyliśmy".
[Jerzy Illg, "Mój Znak. O noblistach, kabaretach, przyjaźniach, książkach, kobietach", Kraków 2009]
Na emigracji Barbara Toruńczyk przygotowała serię wywiadów z dysydentami: Władimirem Bukowskim, Jiřím Ledererem, Jiřím Pelikánem, Aleksandrem Zinowjewem dla pism: "Krytyka", "Res Publica" i "Aneks" . W latach 1986–1987 przebywała na stypendium The Mary Ingraham Bunting Institute Radcliff College w Stanach Zjednoczonych.
Do Polski powróciła w 1992 roku. W 2005 roku została prezesem Fundacji Zeszytów Literackich. Jest członkinią Polskiego PEN Clubu. Zamężna z Robertem Salvadorim (ur. 1943), włoskim eseistą, publicystą, tłumaczem i wykładowcą w Katedrze Italianistyki UW (1998–2007).
Z ustaleń Instytutu Pamięci Narodowej wynika, że Barbara Toruńczyk cieszyła się sporym zainteresowaniem tajnych służb. Kartotekę Wydziału III KS MO 27 maja 1969 roku wzbogacił jej kwestionariusz osobowy (KE), o kryptonimie Turystka. Między 19 grudnia 1972 a 21 lutego 1977 była to już poważniej zakrojona sprawa operacyjnego rozpracowania (SOR), o kryptonimie Gniazdo. Do 13 października 1980 angażowała również uwagę Wydziału III-2 KS MO, w trybie SOR, o kryptonimie Czerwona.
Fragmenty opinii o Barbarze Toruńczyk można odnaleźć w książce Joanny Siedleckiej "Kryptonim »Liryka«. Bezpieka wobec literatów". Nawet szyderstwo i lizusowsko-służalczy ton wypowiedzi konsultanta "Olchy" (Wacław Sadkowski), jakimi wkupywał się w łaski swoich mocodawców, nie są w stanie przykryć zawistnego podziwu, jaki między wierszami da się wyczytać z jego opinii o "Zeszytach Literackich" i ich redaktor naczelnej.
Założyła je Barbara Toruńczyk, najzdolniejsza absolwentka ekskluzywnego liceum TPD z ulicy Parkowej, wspierana przez 2 uczone białogłowy o ministerialnych rodowodach: Ewę Kuryluk i Ewę Bieńkowską. Wydawane elegancko, za pieniądze Czesława Miłosza, który wyznaczył jednocześnie temu fraucymerowi kuratora w osobie Stanisława Barańczaka – zawodowego rewolwerowca literackiego. [...] Ozdobione są okładką zaprojektowaną przez "samego" Jana Lebensteina, zanim alkohol nie odebrał mu zdolności odróżniania linii krzywej od prostej, odróżnianie kolorów zatracił był mistrz już dawno. [...] Rozmiłowanym w sztukach pięknych pannom sekunduje Wojciech Karpiński, roztaczający na łamach "Zeszytów" pawie pióra kawiarnianej dezynwoltury intelektualnej. Zwiększeniem tych aspiracji są systematyczne obrządki adoracyjne na cześć kolatora, mistrz udziela od czasu do czasu podopiecznym przywileju pierwodruków swych najnowszych utworów, ci zaś wywdzięczają mu się systematycznym publikowaniem elukubracji na jego temat. [...] Sprzedaż "Zeszytów" nie przekracza magicznej liczby 200 egzemplarzy, pokrywającej wyłącznie potrzeby krewnych i znajomych królika. [...] Zeszytowe pięknoduchy obowiązuje też kurs już nie tylko zimnowojenny, ale wręcz awanturniczo-konfrontacyjny. Zlecono im przede wszystkim dwa zadania specjalne: obfitą prezentację dysydencko-uchodźczej twórczości literackiej wszystkich maści i ze wszystkich języków. [...] Stąd roi się tu od przekładów całego zastępu wysadzonych z siodła bieżeńców literackich: Brodskich, Gorbaniewskich, Kunderów, Venclovów, Kralów, Havlów i Zinowiewów. Zarówno pisarstwo światowe, jak też polskie, oferuje wartości o wiele bogatsze i wolne od podporządkowania politycznym rozgrywkom, tak że pana Miłoszowy fraucymer nie ma szans na stworzenie salonu dyktującego wzory literackiej mody.
[konsultant "Olcha" (Wacław Sadkowski) w: Joanna Siedlecka, "Kryptonim »Liryka«. Bezpieka wobec literatów", Warszawa 2008]
Tymczasem "krewni i znajomi królika", czyli czytelnicy "Zeszytów Literackich" i towarzyszącego pismu wydawnictwa książkowego Zeszyty Literackie, mają się wcale dobrze. I wciąż ich przybywa.
Myślenie o przyszłości, Polsce, Europie, demokracji, wolności potrzebuje żyznego gruntu i uważam, że "Zeszyty" są bardzo głęboko zaangażowane w tworzenie takiego gruntu. Bo bez tego mamy tylko degenerację świata politycznego, świata czynu, nawet kiedy chodzi, jak była mowa, o internet czy sposoby komunikowania się ludzi między sobą. Zerwanie ciągłości pomiędzy światem nowoczesnej polityki – i szerzej, upowszechnianych wzorów bycia w świecie – a kulturą, uważam za rzecz złą.
[Barbara Toruńczyk w rozmowie z Tomaszem Cyzem, "Redaktor jest dość samotny", Dwutygodnik.com nr 98/2012]
W pracy redakcyjnej Barbara Toruńczyk kieruje się zasadą: "Żeby coś powołać do życia, trzeba mieć twórczy stosunek do rzeczywistości". Życie pokazuje, jak słuszną.
Twórczość
Książki (wybór)
- "Gdańsk 1980. Oczyma świadków", wybór i tłumaczenie, Polonia Book Fund, Londyn 1980
- "Narodowa Demokracja. Antologia myśli politycznej »Przeglądu Wszechpolskiego« (1895–1905)", Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA, Warszawa 1981
- "Bez tytułu, czyli zapiski redaktora" w: "Upór i trwanie. Wspomnienia o Zbigniewie Herbercie", praca zbiorowa, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2000
- "Epoka Miłosza" w: "Czesław Miłosz in memoriam", praca zbiorowa, Znak, Kraków 2004
- "Jan Nowak Jeziorański. Głos wolnej Europy", współautorka z Wojciechem Karpińskim, Stefanem Kisielewskim i Adamem Michnikiem, Zeszyty Literackie, Warszawa 2005
- "Rozmowy w Maisons-Laffitte, 1981", wywiady z Jerzym Giedroyciem i Zofią Hertz, Zeszyty Literackie, Warszawa 2006
- "Żywe cienie", wspomnienia m.in. o Marku Edelmanie, Jerzym Giedroyciu, Zbigniewie Herbercie, Janie Kotcie, Czesławie Miłoszu, Jerzym Turowiczu, Zeszyty Literackie, Warszawa 2012
- "Z opowieści wschodnioeuropejskich", Zeszyty Literackie, Warszawa 2013
- "Nitka Ariadny", Zeszyty Literackie, Warszawa 2014
Artykuły (wybór)
- "Osobowość autorytarna: przegląd koncepcji", "Roczniki Filozoficzne KUL", t. XXI, nr 2/1973
- "Nowa postawa człowieka tworzącego", jako Julia Juryńska, "Więź", nr 4/1976
- "Zła i dobra wola w polityce", "Więź", nr 6/1980
- "Spór o Europę Środkową", jako X.X., "Zeszyty Literackie", nr 7/1984
- "O królach i duchach. Z opowieści wschodnioeuropejskich", przekład na język angielski, włoski, węgierski, "Zeszyty Literackie" nr 20/1987
Prace redakcyjne (wybór)
- Adam Michnik, "Szanse polskiej demokracji", Instytut Literacki, Paryż 1984
- Tomas Venclova, "Rozmowa w zimie", redakcja, (oprac. Stanisław Barańczak, przedmowa Iosif Brodski), Zeszyty Literackie, Paryż 1989, również kolejne wydania
- Iosif Brodski, "Śpiew wahadła", redakcja, Zeszyty Literackie, Paryż 1989, również kolejne wydanie
- Jerzy Stempowski, "Listy", wybór i redakcja, Zeszyty Literackie, Warszawa 2000
- Zbigniew Herbert, "Labirynt nad morzem", redakcja, Zeszyty Literackie, Warszawa 2000
- Zbigniew Herbert, Henryk Elzenberg, "Korespondencja", redakcja i posłowie, Zeszyty Literackie, Warszawa 2002
- Zbigniew Herbert, Stanisław Barańczak, "Korespondencja (1972–1996)", redakcja i posłowie, Zeszyty Literackie, Warszawa 2005
- Zbigniew Herbert, Czesław Miłosz, "Korespondencja", redakcja, Zeszyty Literackie, Warszawa 2006
- "Głosy Herberta", redakcja, Zeszyty Literackie, Warszawa 2008
- Czesław Miłosz, Ola Watowa, "Listy o tym, co najważniejsze", redakcja, Zeszyty Literackie, Warszawa 2009
- Czesław Miłosz, "Rosja. Widzenia transoceaniczne, t. 1: Dostojewski – nasz współczesny", wybór (z Moniką Wójciak) i opracowanie, (wstęp Clare Cavanagh), Zeszyty Literackie, Warszawa 2010
- Czesław Miłosz, Jarosław Iwaszkiewicz, "Portret podwójny", redakcja, (oprac. Robert Papieski), Zeszyty Literackie, Warszawa 2011
- Czesław Miłosz, Konstanty A. Jeleński, "Korespondencja", redakcja, (oprac. Radosław Romaniuk), Zeszyty Literackie, Warszawa 2011
- Czesław Miłosz, Tomas Venclova, "Powroty do Litwy", redakcja, (współprac. Mikołaj Nowak-Rogoziński), Zeszyty Literackie, Warszawa 2011
Nagrody i wyróżnienia (wybór)
- 1974 – Dyplom cum laudae KUL
- 1995 – Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego
- 2003 – Nagroda Edytorska Polskiego PEN Clubu
Odznaczenia
- 2003 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy literackiej i publicystycznej
- 2006 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – nadany za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju