Stalle są elementem wyposażenia kościelnego znanym od czasów średniowiecza. Mają postać rozbudowanych ławek z zapleckami i oparciami oraz klęcznikami zabudowanymi z przodu. Usytuowane są najczęściej w pobliżu ołtarza głównego, w prezbiterium bądź kaplicach, i służą głównie duchownym, zakonnikom, dawniej możnym lub szczególnie zasłużonym. W kościołach klasztornych często można spotkać przeznaczone dla licznego duchowieństwa stalle usytuowane bokiem do ołtarza głównego, po obu stronach prezbiterium. Taka właśnie struktura znajduje się w cysterskim kościele w Henrykowie na Śląsku.
Do budowy henrykowskich stalli użyto dwóch rodzajów drewna: dębowego w architekturze i lipowego w detalach. W dolnej części ławek znajdują się ustawione dwurzędowo siedzenia ujęte balustradami. W kierunku ołtarza głównego całość zamykają ramiona z lożami opata i przeora. Na balustradach analogicznie z obydwu stron ustawiono rzeźbiarskie figury Ojców Kościoła oraz świętych: papieża Grzegorza Wielkiego, papieża Eugeniusza III, Hieronima Pustelnika, Konrada de Poitiers, Benedykta z Nursji i Bernarda z Clairvaux.
Nad siedzeniami drugich rzędów zaplecki podzielono na prostokątne pola z zakończonymi półkoliście płaskorzeźbionymi reliefami ze scenami Męki Pańskiej. Nad znajdującym się wyżej baldachimie piętrzą się wszechobecne, esowato wygięte i pozwijane liście akantu i stojące między nimi anioły grające na różnych instrumentach, bądź ujęte w tanecznych pozach. Zwieńczeniem są plastycznie ujęte szczyty z liści akantu. Pomiędzy nimi znajdują się podwójne owalne tablice trzymane przez putta. Między polami reliefów, na balustradach i bokach, umieszczono pozwijane wolutowo liście akantu. Pośrodku stalli wmontowano prospekty organowe.