Kevin Kenner
Pianista i pedagog, urodzony w 1963 roku w Coronado w Stanach Zjednoczonych. Studiował m.in. w College of Music w San Diego, Akademii Muzycznej w Krakowie i Hochschule für Musik w Hanowerze.
Po raz pierwszy w Konkursie Chopinowskim wziął udział w wieku 17 lat, zajął 10. miejsce i honorowe wyróżnienie. Wrócił do Warszawy po 10 latach, w 1990 roku – zdobył wtedy II nagrodę i wyróżnienie za najlepsze wykonanie poloneza. W tym samym roku zdobył III nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Czajkowskiego w Moskwie.
Jako solista koncertował z takimi znakomitymi orkiestrami, jak BBC Symphony, orkiestry Filharmonii Narodowej w Warszawie i Filharmonii Czeskiej, Orkiestrą XVIII Wieku oraz San Francisco Symphony. Występował pod batutą takich dyrygentów, jak Andrew Davis, Jiři Bĕlohlávek i Stanisław Skrowaczewski. Jako kameralista występował z kwartetami smyczkowymi: Belcea, Tokio, Endellion, Vogler, Casal oraz Panocha, ponadto w duecie z wiolonczelistą Mattem Haimovitzem.
Jego nagrania płytowe obejmują liczne albumy chopinowskie, w tym wydany przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina w serii "The Real Chopin" recital na fortepianie historycznym. Album "Chopin Resonances" znalazł się na liście 50 najlepszych nagrań chopinowskich wszech czasów magazynu "Gramophone ". W 2018 roku ukazała się płyta pianisty z utworami Ignacego Jana Paderewskiego.
Kenner wykładał w londyńskim Royal College of Music, w 2015 roku zaś przyjął posadę profesora we Frost School of Music na Uniwersytecie w Miami.
Arthur Moreira-Lima
Pianista, urodzony w 1940 roku w Rio de Janeiro. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w siódmym roku życia u prof. Lucii Branco. W 1960 roku, jako stypendysta rządu brazylijskiego, wyjechał do Paryża, gdzie rozpoczął studia pianistyczne w Szkole Marguerite Long pod jej kierunkiem oraz Jeana Doyena. Następnie, po rekomendacji Lwa Oborina i Jakowa Zaka, otrzymał stypendium rządu sowieckiego na studia w Konserwatorium Moskiewskim. W Moskwie kształcił się w latach 1963-1968 w klasie prof. Rudolfa Kerera. Laureat II nagrody na Konkursie Chopinowskim w 1965 roku (zwyciężczynią była Martha Argerich).
Moreira-Lima jest świetnym odtwórcą dzieł Chopina, Liszta, Schumanna, Musorgskiego, Prokofiewa i Villi-Lobosa. Ważne miejsce w jego repertuarze zajmuje muzyka brazylijska. Koncertował w Anglii, Austrii, Francji, Szwajcarii, Jugosławii, Włoszech, Związku Radzieckim, Włoszech, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i krajach Ameryki Łacińskiej. Był pomysłodawcą cyklu koncertów "Um Piano pela Estrada", z którym podróżował po brazylijskich miasteczkach i wsiach pozbawionych uczestnictwa w życiu koncertowym muzyki poważnej.
Janusz Olejniczak
Pianista i pedagog, urodzony w 1952 roku we Wrocławiu. Janusz Olejniczak należy do najwybitniejszych współczesnych chopinistów; był najmłodszym laureatem VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 1970 roku. Został także nagrodzony na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i dawał lekcje mistrzowskie poza granicami kraju – Europie, Kanadzie, Japonii, Kolumbii. W Jury Konkursu Chopinowskiego zasiadał w 2000 roku.
''Dawniej atmosfera była jakaś inna, mam wrażenie, że ludzie teraz mniej przychodzą dla samej muzyki – wspomina Olejniczak w wywiadzie z Anną S. Dębowską – Dochodzi do tego rywalizacja firm produkujących fortepiany, cały ten biznes wokół konkursu: kto i gdzie będzie nagrywał, kto wydawał, to wszystko wisi w powietrzu''.
Artysta koncertuje w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Azji i Australii. Poza żelaznym repertuarem klasycznym wykonuje także polską muzykę współczesną (m.in. kompozycje Witolda Lutosławskiego, Henryka Mikołaja Góreckiego i Wojciecha Kilara). Chętnie bierze także udział w wykonaniach muzyki kameralnej. Występował z orkiestrami pod dyrekcją Witolda Rowickiego, Stanisława Wisłockiego, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Strugały, Charles’a Dutoit, Andrzeja Borejki, Grzegorza Nowaka, Jacka Kaspszyka i innych. Od wielu lat współpracuje także z Markiem Mosiem i Orkiestrą Aukso.
Był także jednym z pierwszych wykonawców muzyki Chopina na instrumentach historycznych (Érard i Pleyel). Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 40 nagrań płytowych dokonanych dla takich wytwórni, jak Polskie Nagrania, Tonpress, Muza, Wifon, Opus 111, Camerata, Sony Classical, Selene, CD Accord, Bearton. Janusz Olejniczak nagrał również ścieżki dźwiękowe do dwóch słynnych filmów: ''Pianisty'' Romana Polańskiego oraz ''Błękitnej nuty'' Andrzeja Żuławskiego. Trzykrotnie występował w filmach, trzykrotnie grając pianistów: Fryderyka Chopina w filmie Andrzeja Żuławskiego, bułgarskiego pianistę w polsko-niemiecko-francuskiej koprodukcji ''Les Milles'' i Ignacego Jana Paderewskiego w ''Hiszpance'' Łukasza Barczyka.
Piotr Paleczny
Pianista, urodzony w 1946 roku w Rybniku. Absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie prof. Jana Ekiera. Wpływ na ukształtowanie osobowości artystycznej Piotra Palecznego wywarł również kontakt z Arturem Rubinsteinem i Witoldem Lutosławskim. Jest laureatem III nagrody, nagrody specjalnej za najlepsze wykonanie poloneza oraz nagrody im. Witolda Małcużyńskiego na VIII Konkursie Chopinowskim. Sześciokrotnie zasiadał w jego Jury, czterokrotnie jako wiceprzewodniczący. Jest jurorem w wielu innych międzynarodowych konkursach pianistycznych, w tym w, Leeds, Paryżu, Londynie, Cleveland (w 2007 przewodniczący jury, jako pierwszy Polak w tej funkcji w ramach konkursów pianistycznych USA), Toronto, Seulu, Moskwie (Konkurs im. Czajkowskiego), Salt Lake City, Minneapolis, Montrealu, Tel Awiwie, Santander, Tokio, Kitzingen, Casablance, Pradze, Hamamatsu, Sendai, Genewie, Taipei, Shenzhen, Weimarze, Manchesterze, Los Angeles, Hilton Haed i w Takamatsu.
Występował jako solista na całym świecie, m.in. z orkiestrami Chicago, Concertgebouw, Royal Philharmonic, BBC, Yomiuri Nippon, Gewandhaus, warszawska Filharmonia Narodowa i NOSPR. Pianista prowadzi klasę fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Nagrywał między innymi muzykę Chopina, Mozarta, Musorgskiego i Lutosławskiego.
Wielokrotnie obserwujemy i dyskutujemy w gronie jurorów przypadki, kiedy – naszym zdaniem – artyści bardzo wartościowi jakoś nie robią wielkiej kariery, a nieco mniej wybitni tę karierę robią. Cóż, takie są czasy, że marketing, również w sztuce, jest tym elementem, który wiedzie prym – komentował w wywiadzie z Ewą Linkowską Piotr Paleczny – I na to nie ma rady. Znawcy mogą mieć swoje zdanie, ale publiczność, jeśli po raz setny przeczyta i usłyszy, że X jest wybitny, w końcu w to uwierzy. Taka jest siła medialna. Czasy, w których ja zaczynałem karierę, były zupełnie inne. Nie było paszportów w kieszeni, na zagraniczne konkursy jeździło się za zgodą ministerstwa i komisji kwalifikacyjnej. Dzisiaj młody muzyk ma sporo okazji do pokazania się: jest mnóstwo imprez muzycznych, przesłuchań, konkursów, festiwali.
Ewa Pobłocka
Pianistka i pedagożka, urodzona w 1957 roku w Chełmnie. Ewa Pobłocka jest laureatką X Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1980), uhonorowana również nagrodą Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków Chopina. W 2000 roku zasiadała w Jury Konkursu. Laureatka pierwszej nagrody Międzynarodowego Konkursu im. G. Viottiego w Vercelli (1977) i złotego medalu na Międzynarodowym Festiwalu Młodych Laureatów w Bordeaux (1979). Występowała niemal we wszystkich krajach Europy, obu Amerykach, Chinach, Indonezji, RPA, Singapurze, Korei, Japonii i Australii.Z powodzeniem uprawia muzykę kameralną, koncertując między innymi z Kwartetem Śląskim i ze śpiewakami (Jadwigą Rappé, Olgą Pasiecznik, Ewą Podleś). Ceniona pedagożka; prowadzi klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy i na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gościnnie naucza na Uniwersytecie Sztuk Pięknych i Muzyki Geidai w Tokio i Nagoi.
Dokonała licznych prawykonań i premierowych nagrań utworów polskich kompozytorów współczesnych, między innymi Andrzeja Panufnika, Witolda Lutosławskiego (pierwsze polskie nagranie Koncertu fortepianowego z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod dyrekcją kompozytora), Pawła Szymańskiego i Pawła Mykietyna. Współpracuje z radiofoniami europejskimi, nagrała ponad 40 płyt, w tym ostatnio komplet utworów fortepianowych Edwarda Griega, utwory solowe Brahmsa, Schumanna, komplet pieśni Chopina, album m.in. z Mazurkami i Sonatą c-moll Chopina na fortepianie historycznym (Pleyel, 1848).
Chopin jest bardzo trudny, bo pożąda pięknego, śpiewnego dźwięku, jednak bardzo zróżnicowanego, co uwydatnia się nie tylko w wielkich formach, ale także w miniaturach – opowiada Pobłocka w wywiadzie z Bronisławem Tumiłowiczem – Chopin wymaga umiejętności stosowania rubata a także wielkiej wrażliwości i lekkości, co nie znaczy, że trzeba go grać bardzo cicho, małym dźwiękiem bo są fragmenty gdzie można się popisać wielkim, dramatycznym rozmachem. Wymaga wrażliwości, świeżości i naturalności a zarazem perfekcyjnego przygotowania technicznego.
Katarzyna Popowa-Zydroń
Pianistka i pedagożka, urodzona w 1948 roku w Sofii. Jest przewodniczącą Jury XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, była również jurorką XV Konkursu. Katarzyna Popowa-Zydroń brała udział w IX Konkursie Chopinowskim (1975), doszła do półfinałów. Piotr Wierzbicki pisał wtedy: ''Oto do finału Konkursu Chopinowskiego nie weszła Popowa-Zydroń, która była jedyną wśród Polek inteligentną, myślącą pianistką, grającą nie tylko pod dyktando pedagogów''. Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie Zbigniewa Śliwińskiego (dyplom z wyróżnieniem, 1973) i Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu (u Alexandra Jennera). Doświadczona i wszechstronna pedagożka (obecnie w akademiach muzycznych w Gdańsku i Bydgoszczy) oraz jurorka. Jej uczniowie zdobywają czołowe miejsca na konkursach w Polsce i za granicą (Rafał Blechacz, Paweł Wakarecy, Krzysztof Herdzin).
Byłam na koncercie Grigorija Sokołowa w Dusznikach Zdroju – opowiadała Teresie Torańskiej przewodnicząca jury Konkursu – Skończył grać, fantastycznie, cudownie, wstał i zaczął się kłaniać publiczności trochę jeszcze nieobecny. Zrobiło mi się głupio. Co za dziwaczny rytuał - pomyślałam - że my tu siedzimy rozparci w fotelach, a artysta się kłania. Na miłość boską, to my powinniśmy wstać i ukłonić się jemu, a nie on nam.
Koncertuje na całym świecie, a jej repertuar obejmuje dzieła od baroku po muzykę XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości Mozarta, Beethovena, Schuberta, Schumanna, Chopina, Debussy’ego, Bartóka. Dokonywała prawykonań kompozycji polskich twórców współczesnych. Chętnie sięga po utwory kameralne.
John Rink
Pedagog i pianista, wykładowca Uniwersytetu w Cambridge, urodzony w 1957 roku w Pittsburghu. Wyróżniany nagrodami ekspert w zakresie Chopinowskich rękopisów, druków muzycznych, historii praktyki wykonawczej dzieł Chopina (w tym również stylu gry samego kompozytora) aż do czasów współczesnych, analizy repertuaru, praktyki wydawniczej, aspektów recepcji. Wykładowca na kierunku Musical Performance Studies na Uniwersytecie w Cambridge, wykładowca i dyrektor Studies in Music w St John’s College (Cambridge) oraz gościnny profesor w Royal Holloway London, Queen Mary London, konserwatoriów w Szanghaju i Yong Siew Toh w Singapurze. Autor wielu prac poświęconych Chopinowi – w tym artykułów i książek: ''Chopin Studies 2'' (we współpracy z Jimem Samsonem, 1994), ''Chopin: The Piano Concertos'' (1997) oraz ''Annotated Catalogue of Chopin’s First Editions'' (we współpracy z Christophem Grabowskim, 2010).
Nagradzany na konkursach dla młodych pianistów. Jako wykonawca w ostatnim czasie skupia się na instrumentach historycznych: jest uznanym ekspertem w zakresie gry na fortepianie marki Pleyel. Kierownik projektu i redaktor serii The Complete Chopin – A New Critical Edition ukazującej się w wydawnictwie Petersa oraz redaktor naczelny serii książek poświęconych muzycznej praktyce wykonawczej, która zacznie się ukazywać od 2015 r. w Oxford University Press. Prowadzi dwa projekty internetowe związane z Chopinem: Chopin’s First Editions Online (CFEO; www.cfeo.org.uk) i Online Chopin Variorum Edition (OCVE; www.ocve.org.uk).
Wojciech Świtała
Pianista i pedagog, urodzony w 1967 roku w Rudzie Śląskiej. Występował na estradach europejskich, w Argentynie, Maroku, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Libii, USA i Kanadzie. Wojciech Świtała koncertował z większością polskich orkiestr symfonicznych. Jako kameralista grywa ze skrzypkiem Szymonem Krzeszowcem, kwartetami Śląskim, Cameratą i Royal String Quartet oraz orkiestrą Aukso. Dokonał nagrań płytowych z muzyką Liszta, Schumanna i Chopina (w tym scherza, walce oraz ronda, Preludia op. 28 na fortepianie Pleyela z 1848 r. oraz Andante spianato i Wielki Polonez op. 22 na Erardzie z roku 1849 r., a także ballady na fortepianie współczesnym i na Pleyelu), preludia Debussy’ego.
W roku 1998 r. pianista podjął pracę pedagoga. Obecnie wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach. Juror międzynarodowych konkursów im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu, Paderewskiego w Bydgoszczy, Ogólnopolskiego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Konkursu na stypendia fundacji Yamaha, EPTA w Krakowie i innych.
Dina Yoffe
Pianistka i pedagożka, urodzona w 1952 roku w Rydze, jest laureatką międzynarodowych konkursów pianistycznych: im. Roberta Schumanna w Zwickau oraz im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Uczennica Emīlsa Dārziņša i Centralnej Szkoły Muzycznej w Moskwie; studiowała w moskiewskim Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w klasie Very Gornostaevej, kontynuatorki tradycji legendarnego Harry’ego Neuhausa.Yoffe występuje w wielu krajach europejskich oraz w Izraelu, Japonii i USA, współpracując ze znakomitymi orkiestrami i dyrygentami. Jako kameralistka koncertowała z Gidonem Kremerem, Jurijem Baszmetem, Wadimem Repinem, Michaelem Vaimanem czy Mario Brunello.
Dokonała licznych nagrań, w tym kilku albumów poświęconych muzyce Chopina, na instrumentach współczesnych i na fortepianie Pleyela z 1848 r. W dyskografii Yoffe znajdują się także płyty z Etiudami symfonicznymi, cyklem Kreisleriana i Sonatą fis-moll op. 11 Schumanna. Jej recitale chopinowskie w Tokio, Osace i Jokohamie transmitowane były przez telewizję japońską NHK.Ceniony pedagog i juror międzynarodowych konkursów. Obecnie jest profesorem w Musikhochschule w Hamburgu, w latach 1989–1996 wykładała w Rubin Academy of Music w Tel Awiwie, 1995–2000 zaś w Aichi University of Arts pod Nagoi. Jest honorowym członkiem Japońskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Fortepianu (JPTA) oraz dyrektorką artystyczną Festiwalu i kursu mistrzowskiego „Musical Summer” w Maladze.
Młodzi pianiści traktują teraz konkursy jak olimpiady sportowe. Ale jak to się ma na przykład do Chopina? – mówiła Yoffe w wywiadzie z Barbarą Schabowską – Na konkursach pianistycznych wygrywają szybsi, a brawa dostają głośniejsi. To kicz. Pianista musi przede wszystkim dobrze przeczytać nuty i być pewnym, co chciał powiedzieć kompozytor. My, wykonawcy, jesteśmy na drugim miejscu.