Tadeusz Sudnik urodził się w 1955 roku w Warszawie. Przez kilkanaście lat pracował w Studio Eksperymentalnym Polskiego Radia gdzie nagrywał muzykę elektroniczną, teatralną, filmową i baletową. W latach 70. brał udział w projektach Andrzeja Bieżana (Cytula Tyfun da Bamba Orkiester i Niezależne Studio Muzyki Elektroakustycznej) oraz Andrzeja Mitana (Koncert figur niemożliwych, Ptaki). Następnie objechał Europę w ramach projektu Freelectronic, połączeniu elektroniki i free jazzu Tomasza Stańki, które podbiło wówczas całą Europę (i doczekało kilku powrotów, m.in. w 2004 i 2016 roku).
Pierwsza dekada XXI wieku zastała Sudnika w składzie dwóch zespołów: Amusos, kierowanego przez Adama Pierończyka (płyta i tournée), oraz Transylvaniana pod wodzą Maurice’a de Martina. Od 2001 regularnie grywa muzykę intuitywną w nietypowych lokacjach jako stały członek Kawalerów Błotnych (Krzysztof Knittel, Jerzy Kornowicz, Ryszard Latecki, Mieczysław Litwiński, Tadeusz Wielecki). Ponadto współpracował m.in. z Apostolisem Anthimosem, Mamadou Dioufem, Zoharem Fresco, Gunnarem Geise’em, Peterem Gigerem, Adrianem Mearsem, Aliną Mleczko, Leszkiem Możdżerem, Helmutem Nadolskim, Zdzisławem Piernikiem, Andrzejem Przybielskim, Der Rotte Bereich, Dom Um Romao, Sonnym Sharrockiem, Stołem Pańskim, Garym Thomasem i Michaelem Zerangiem.
Ponadto Tadeusz Sudnik współtworzył mniej lub bardziej efemeryczne projekty, takie jak Sudodud z Tomaszem Dudą, Dwa Światy z Iwoną Jędruch, Park Maszynowy z Włodzimierzem Kinorskim, Linia Zwykła z Aleksandrem Koreckim, Interakcje z Krzysztofem Knittlem, Analogics z Wojciechem Konikiewiczem, Digivooco z Pierończykiem i wiele, wiele innych. Występował na wielu festiwalach, m.in. w Montreaux, Berlinie, La Mans, Madrycie, Atenach, Zurychu, Gdyni (Summer Jazz Days), Wrocławiu (Jazz Nad Odrą) i Warszawie (Jazz Jamboree, Warszawska Jesień, Ad Libitum).
Jak mówił w wywiadzie:
Zainteresowałem się [radyjkami], bo to była wtedy jedyna droga, żeby słuchać muzyki w domu... miałem może 12 czy 14 lat. Wtedy, żeby słuchać dźwięku, trzeba było zrobić sobie detektorek, który miał wielką antenę na dachu bloku, w którym się mieszkało, i uziemienie. Podłączało się do tego diodę, słuchawkę i było można złapać na falach długich jakąś stację nadawczą. Tak tęskniłem za coraz lepszym dźwiękiem, że budowałem potem bardziej zaawansowane radyjka; w końcu zacząłem z kolegą ze szkoły konstruować magnetofon, żeby mieć coś do nagrywania. (…) Grając na zestawie perkusyjnym szybko zostałem powołany do szkolnej orkiestry. Nie znosiłem grać z partytury, zawsze chciałem zagrać coś innego, bo coś innego mi akurat pasowało, w związku z powyższym szybko straciłem impuls, który prowadził mnie ścieżką tradycyjnej edukacji muzycznej. Na szczęście zostało zainteresowanie elektroniką, które w końcu doprowadziło mnie do Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. (...) Granie na komputerze na żywo, na oczach ludzi to nie to. Jest dla mnie takie trochę niesmaczne, jak widzę człowieka przysmażonego bladym światłem monitora, który smętnie siedzi i coś tam dłubie, w sumie nie wiadomo co robi – gra, czy nie gra. Dlatego wolę maszyny, gdzie mogę sobie klepać po klawiszach. Przynajmniej ludzie widzą, że to ja w nie klepię, a nie że leci jakaś ściema. (…) Teraz gram albo w trybie "koncertowym" albo "transowym", czyli wielogodzinnym, grając koncerty z wokalistą albo z jednym instrumentalistą. Czasem odkładam przy tym maszynę, która przez chwilę, zapętlona, sama sobie gra – jest to taki rodzaj grania, który niesie ze sobą muzyka klubowa.
Tadeusz Sudnik przez blisko cztery dekady działalności wykształcił rozpoznawalny styl muzyki elektronicznej, który można scharakteryzować wykorzystywaniem sampli, dźwięków i urządzeń z odzysku, arsenałem nietypowych generatorów (w tym mechanizmów i przeszkadzajek) oraz analogowym ciepłym brzmieniem, preferowaniem zapętleń i wyraźnego rytmu. O pierwszym najlepiej świadczy założone przezeń Stołeczne Przedsiębiorstwo Oczyszczania i Mieszania Dźwięków, a następnie cykliczna impreza Skup Dźwięków (Nowych i Używanych).
Do ulubionych instrumentów Sudnika należą różne syntezatory i grooveboksy oraz efekty w postaci delayów itp., zaś podczas występów solowych buduje na scenie właściwie miniaturowe studio, gdzie w plątaninie kabli dostrzec można także membrany, miski, ciastka i... drewniane ptaki. Ostatnio kompozytor tworzy także autonomiczną muzykę elektroniczną w przestrzennej estetyce cyfrowej, choć nie rezygnując z sampli, loopów, wielowarstwowości i rytmiczności (CubaSX).
Działa także intensywnie na polu muzyki galeryjnej i ilustracyjnej: w 2006 roku zaprezentował instalację "Kolej rzeczy" (Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki), skomponował ścieżki dźwiękowe do m.in. baletu "Pejzaż nocą" w choreografii Barbary Kędzierskiej (43 wystawienia w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej) czy spektaklu "Drewniany człowiek" w reżyserii Stasysa Eidrigeviciusa (Teatr Studio) oraz elektronikę do "Double Opera HEARTPIECE" (The Kitchen w Nowym Jorku), jak i fabularną instalację "Filonik – Sudnik" (Galeria BWA w Bielsku-Białej). Przede wszystkim jednak żywiołem Tadeusza Sudnika są wciąż niezliczone koncerty na żywo, wszelkie jam session i improwizacje pomiędzy muzyką intuitywną, tradycyjną, elektroniczną, jazzową, współczesną i retro.
Robert Ratajczak w recenzji płyty "Tadeusz Sudnik & His Friends in Arts" pisał:
Mimo nagrań pochodzących z różnych sesji realizowanych na przestrzeni blisko 20 lat, album robi wrażenie spójnej zamkniętej całości. Wszystkie utwory łączy wyjątkowa fantazja i zmysł głównego bohatera płyty, eksponującego brzmienie analogowych syntezatorów, elektronicznych przetworników i efektów natury. Mimo przyprawiających o zawrót głowy nazwisk muzyków jacy pojawiają się na płycie, jej prawdziwym bohaterem są bity, efekty dźwiękowe i ambientowe brzmienie, za którymi stoi Mistrz Ceremonii, Tadeusz Sudnik. Generowane przez artystę efekty i rozwiązania, zarówno rytmiczne jak harmoniczne, to efekt improwizacji. Sudnik doskonale potrafi trafić z pętlą czy samplami zarówno w przypadku trąbki Tomasza Stańki, saksofonu Adama Pierończyka czy wreszcie nadać wyjątkowego brzmienia recytacjom Andrzeja Mitana. Zgromadzone nagrania prezentują szeroki wachlarz stylistyczny; od elektroniczno-jazzowych dokonań formacji Tomasza Stańki Freelectronic, poprzez nasycone rytmem transowe utwory w rodzaju Canadada, aż do eksperymentalnych awangardowych rejestracji jak kończące płytę Symphonix, Cats In Space i zrealizowane w ramach Studia Dźwięków Niemożliwych: 7'37". Wydawnictwo będące rodzajem starannie przygotowanej antologii Tadeusza Sudnika, ukazującej rozmaite etapy jego działalności, stanowi prawdziwą gratkę zarówno dla miłośników muzyki elektronicznej jak zwolenników jazzu.
Autor: Jan Topolski, lipiec 2017.
Wybrana dyskografia:
- Jubileuszowa Orkiestra Helmuta Nadolskiego, "Jubileuszowa Orkiestra Helmuta Nadolskiego" (Alma Art, 1984)
- Andrzej Mitan, "W świętej racji" (Alma Art, 1984)
- Tomasz Stańko i Freelectronic, "Witkacy Peyotl" (PolJazz, 1986)
- Tomasz Stańko i Freelectronic, "Switzerland" (Polskie Nagrania Muza, 1988)
- Stół Pański, "Gadające drzewo" (1997)
- Teh (2), "I-IX" (2000)
- Adam Pierończyk, "Digivooco" (PAO Records, 2001)
- Adam Pierończyk, "Amusos" (PAO Records, 2003)
- "Tadeusz Sudnik & His Friends In Art" (Polonia Records, 2006 / Audio Cave 2017)
- Maurice de Martin i Berlin Jazz Composers Ensemble, "Transylvaniana" (Chaos 2004)
- Kawalerowie Błotni i Zespół MSMT, "Sceny z bezkresu" (Rozdroża, 2012)
Wybrane utwory ilustracyjne:
- muzyka do instalacji "Dancing Blue" Joanny Stańko (1983)
- wykonanie muzyki w filmie "Deja vu" (reż. Józef Piwkowski, 1988)
- muzyka do spektaklu baletowego "Pejzaż Nocą" (Teatr Wielki – Opera Narodowa, 1995)
- muzyka do filmu dokumentalnego "Wielkie dusze, małe cuda" (reż. Jerzy Bogucki 1997)
- muzyka do filmu dokumentalnego "Wewnętrzna moc" (reż. Maria Poszwińska, Stefan Żuchowski, 2005)
- instalacja "Kolej rzeczy" (Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, 2006)
- muzyka do filmu dokumentalnego "Tombakowanie" (reż. Maria Poszwińska, Stefan Żuchowski, 2007)
- muzyka do filmu dokumentalnego "Kamienna cisza" (reż. Jerzy Bogucki, 2007)
- muzyka do spektaklu "Drewniany człowiek" (Teatr Studio w Warszawie, 2007)
- muzyka do spektaklu "Wiara nadzieja, miłość" (Teatr Stara Prochownia w Warszawie, 2008)
- utwór dźwiękowy do wystawy "OD-DO" Stanisława Dróżdża (Galeria Propaganda w Warszawie, 2009)
- instalacja "Filonik – Sudnik" (Galeria BWA w Bielsku-Białej 2015)