Leszek Mądzik urodził się 5 lutego 1945 roku w Bartoszowinach na Kielecczyźnie. Tam też, u podnóża Gór Świętokrzyskich, spędził dzieciństwo. Podziw dla piękna przyrody szedł u niego w parze z odkrywaniem zabytków i śladów ludzi tworzących przeszłość tej ziemi.
Wiele z zapisanych w pamięci dziecięcych doznań Leszek Mądzik przeniósł później do swoich dzieł teatralnych, plastycznych, utrwalił w fotografii. Ujęcie pokrytej kocimi łbami kieleckiej ulicy Wesołej, z wyeksponowanymi na pierwszym planie reklamami trumien i usług pogrzebowych, towarzyszy następującemu wspomnieniu:
Okna mojego domu w Kielcach wychodziły na ulicę, przy której znajdował się szpital i kostnica. Regularnie wychodziły stamtąd pogrzeby na cmentarz. [...] Pamiętam śmierć dwojga dzieci. Zasypała je skarpa piachu. Jedno z nich jeszcze w ustach miało wisienkę.
[Leszek Mądzik, "Mój teatr", Wydawnictwo Idea Media, Lublin 2000]
Po ukończeniu Liceum Plastycznego w Kielcach (1965), trzykrotnie zdawał bez powodzenia na Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, Krakowie i Poznaniu. Od 1966 roku studiował na Wydziale Historii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tam też rozpoczął swoją przygodę z teatrem.
Znalazłem swoją przystań na KUL, zawsze otwartym dla tych, którzy nie znajdowali miejsca w innych polskich uczelniach – mówił artysta w jednym z wywiadów w "Rzeczpospolitej". – Działał tam już Teatr Akademicki, który od 1951 roku wystawiał pierwsze po wojnie "Dziady", sztuki Bernanosa, Claudela, Eliota, Brandstaettera. Przyszedłem na KUL studiować historię sztuki. Czułem jednak przemożną potrzebę podzielenia się z innymi moim malarstwem. Obrazy te zobaczyła Irena Byrska, która przystępowała właśnie do realizacji "Wandy" Norwida. Spodobał jej się ich klimat i powiedziała: "Znajdźcie mi tego człowieka". Zostałem scenografem. Wkrótce spotkałem też Mieczysława Kotlarczyka i pracowałem z nim przy przedstawieniu "Amor Divinus – Tryptyk Staropolski". Byłem jego ostatnim współpracownikiem, bo kto był pierwszym, nikomu w ojczyźnie Jana Pawła II nie muszę przypominać. Przygotowując pierwsze scenografie, zacząłem marzyć, by ożyły, stały się partnerem dla aktora.
W Teatrze Akademickim KUL był też autorem scenografii do "Męża doskonałego" Jerzego Zawieyskiego w reżyserii autora (1968), a w Teatrze Gong 2 Andrzeja Rozhina do "Testamentu" Villona (1968) i "Wyznań mordercy, czyli Siegfried Müller opowiada" (1970).
Pierwsze prace scenograficzne okazały się zaczynem powołania Sceny Plastycznej KUL w 1969 roku. Debiutował na niej widowiskiem "Ecce Homo" do własnego scenariusza i scenografii (reżyserował Joachim Lodek, 1970). Od "Wieczerzy" z 1972 roku, trzeciej premiery lubelskiej Sceny, Mądzik został również reżyserem. Powierzył role zespołowi dawnego Teatru Akademickiego, przygotowanemu do zupełnie innych, literackich zadań na scenie. Egzamin z pracy w nowych warunkach zdali znakomicie. Uhonorowana przez jury lubelskiej Wiosny Teatralnej "Wieczerza" zapoczątkowała wysyp nagród za każde z kolejnych przedstawień Sceny Plastycznej.
Stało się od razu oczywiste, że formalnie wyraziste, niekonwencjonalne prace sceniczne Leszka Mądzika nie miały i – jak dotąd – nie mają odpowiednika w teatralnym świecie. Bo jak twierdzi sam autor, źródłem milczenia w tych przedstawieniach jest jego głębokie przeświadczenie, że istnieją dziedziny ludzkiej rzeczywistości, które nie poddają się słowu.
Twórca nie kryje swoich inspiracji. Wspomina rolę przemyśleń świętego Jana od Krzyża i świętej Teresy z Ávila, ujawnia fascynację dorobkiem Leonarda da Vinci i artystów współczesnych: Aliny Szapocznikow, Tadeusza Kantora, Jerzego Nowosielskiego.
W przedstawieniach Mądzika znalazło odbicie wiele jego konkretnych przeżyć i tropów biograficznych. Szczerość tych wspomnień, jak i zwierzeń ujawnianych niekiedy w wywiadach czy książkach, nigdy jednak nie przekracza granic intymności.
Przy okazji wręczenia mu papieskiego Krzyża Zasługi "Pro ecclesia et pontifice" w 2014 roku, autor laudacji prof. Stefan Sawicki podkreślił:
Krzyż Zasługi "Pro ecclesia et pontifice" przyznany Leszkowi Mądzikowi przez Stolicę Apostolską w 45-lecie istnienia Sceny Plastycznej KUL-u jest przede wszystkim wyrazem wysokiej oceny jego twórczej działalności, która okazuje się bliska nawet ludziom dalekim od chrześcijaństwa. To wyróżnienie wskazuje jednak także na różne aspekty wierności, które tej działalności, wpisującej się subtelnie w nurt nowej ewangelizacji, towarzyszyły: ją motywowały lub z niej wynikały.
We wrześniu 2015 roku Leszek Mądzik świętował jubileusz 45-lecia Sceny Plastycznej KUL i swoje 70. urodziny. Głównym punktem jubileuszowych obchodów był spektakl "Czas kobiety" z udziałem wokalistki jazzowej Anny Marii Jopek. – Ten rok zaczął się zupełnie nowym doświadczeniem z operą, a teraz dojrzewam do kolejnej nowej dla mnie realizacji – mówił PAP Mądzik. – Czas w sposób szczególny właśnie na kobiecie, jej ciele, psychice, mentalności zostawia ślady. Będziemy ten temat penetrować – dodał reżyser. Widowisko z udziałem Anny Marii Jopek, to dla Mądzika pierwsza tego typu realizacja teatralna. Jopek stwierdziła, że od lat podziwia przedstawienia Leszka Mądzika, które ją fascynują i poruszają. Dlatego zwróciła się do niego o pomoc i konsultacje w momencie, gdy "w swojej sztuce estradowej poczuła, że jest pod ścianą". Poszukiwała "wolności, prawdy i sacrum w swojej muzyce". "Leszek zaproponował, że moglibyśmy zrobić coś razem w jego estetyce, jego przestrzeni" – dodała.
Leszek Mądzik otrzymał także złoty medal Zasłużony Kulturze "Gloria Artis". To wyróżnienie przyznawane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego osobom szczególnie zasłużonym dla polskiej kultury.
[O ile nie zaznaczono inaczej, wszystkie wypowiedzi Leszka Mądzika zaczerpnięte zostały z wywiadów, które autor przeprowadzał z nim i publikował od połowy lat 90. w "Rzeczpospolitej"].
Twórczość
Teatr:
autor i scenograf przedstawień Sceny Plastycznej KUL, Lublin:
- "Ecce Homo", reżyseria: Joachim Lodek, premiera: 24 marca 1970;
- "Narodzenia", reżyseria: Jerzy Kaczorowski, premiera: 2 kwietnia 1971.
autor, reżyser i scenograf przedstawień Sceny Plastycznej KUL, Lublin:
- "Wieczerza", muzyka: Stanisław Dąbek (z wykorzystaniem kompozycji grupy Led Zeppelin), premiera: 23 marca 1972;
- "Włókna", muzyka: Stanisław Dąbek (z wykorzystaniem kompozycji Boba Dylana), premiera: 2 maja 1973;
- "Ikar", muzyka: Stanisław Dąbek, premiera: 24 kwietnia 1974 (Freiburg), 16 maja 1974 (Lublin);
- "Piętno" (scenariusz osnuty wokół filmu "Siódma pieczęć" Ingmara Bergmana), muzyka: Stanisław Dąbek (z wykorzystaniem kompozycji Boba Dylana), premiera: 25 marca 1975:
- "Zielnik", muzyka: Andrzej Mańka, Waldemar Sulisz, premiera: 11 maja 1976;
- "Wilgoć", muzyka: Jan A.P. Kaczmarek, premiera: 23 kwietnia 1978;
- "Wędrowne", muzyka: Zygmunt Konieczny, premiera: 20 kwietnia 1980;
- "Brzeg", muzyka: Jan A.P. Kaczmarek, premiera: 13 listopada 1983;
- "Pętanie", muzyka: Jan A.P. Kaczmarek, premiera: 30 listopada 1986;
- "Wrota", muzyka: Przemysław Gintrowski, premiera: 5 listopada 1989;
- "Tchnienie", muzyka: Stanisław Radwan, premiera: 13 grudnia 1992;
- "Szczelina", muzyka: Jacek Ostaszewski, premiera: 23 października 1994;
- "Kir", muzyka: Jan A.P. Kaczmarek, premiera: 11 października 1997;
- "Całun", muzyka: Lech Jankowski, premiera: 20 listopada 2000;
- "Odchodzi", z inspiracji poematem "Matka odchodzi" Tadeusza Różewicza, muzyka: Marek Kuczyński, wokaliza: Urszula Dudziak, premiera: 1 października 2003;
- "Bruzda", także udział wykonawczy, muzyka: Arvo Pärt, premiera: 11 listopada 2006;
- "Dialog", premiera: 30 maja 2010 (podczas 21. Gliwickich Spotkań Teatralnych w ruinach Teatru Miejskiego w Gliwicach);
- "Przejście", muzyka: Tomasz Stańko, premiera: 2 października 2010;
- "Lustro", muzyka: Piotr Klimek, premiera: 25 maja 2013;
- "Cień", muzyka: Arvo Pärt, (przedstawienie grane na dziedzińcu Wzgórza Zamkowego w Kielcach), premiera: 13 września 2013;
- "Gorset", muzyka: Paweł Odorowicz, premiera: 10 listopada 2016;
- "Kres", muzyka: Jan Kanty Pawluśkiewicz, premiera: 25 września 2020.
autor, reżyser i scenograf przedstawień w innych teatrach:
- "Sillons" ("Bruzda") według anonimowych pieśni starofrancuskich, pokaz na festiwalu "En Ille-en-Vilaine" w Rennes (Francja), premiera: 1997;
- "Skrzydło Anioła", muzyka: Ankh Fabrik, Teatr im. Hansa Christiana Andersena, Lublin, premiera: 23 października 1999;
- "Powłoki", muzyka: Paweł Serafiński, Teatr Studyjny PWSFTViT, Łódź, premiera: 18 marca 2004;
- "Warstwy", muzyka: Arvo Pärt, Paweł Serafiński, AT Warszawa, Wydział Sztuki Lalkarskiej, Białystok, premiera: 9 stycznia 2005;
- "Źródło", muzyka: Zbigniew Karnecki, Wrocławski Teatr Lalek, Wrocław, premiera: 27 lutego 2005;
- "Korozja", muzyka: Piotr Klimek, Teatr Lalek Pleciuga, Szczecin, premiera: 25 marca 2006;
- "Droga", muzyka: Piotr Klimek, Teatr Lalek Pleciuga, Szczecin, premiera: 7 kwietnia 2006;
- "Strumień", muzyka: Andrzej Zarycki, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra, premiera: 30 września 2006;
- "Sama woda-pożar", widowisko plenerowe wystawione na zamku w Krotochwilach (Czechy), premiera: 2006;
- "Tygiel", muzyka: Arvo Pärt, przedstawienie impresaryjne, premiera: 3 maja 2008 (na XVIII Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Sakralnej "Gaude Mater" w Częstochowie);
- "Blask", muzyka: Zbigniew Karnecki, Wrocławski Teatr Lalek, Wrocław, premiera: 21 luty 2009;
- "Osąd. Tryptyk", reżyseria i choreografia III części, (pozostałe: Jerzy Kalina i Paweł Passini), muzyka (III część): Arvo Pärt, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego, Wrocław, premiera: 19 marca 2010;
- "Dialog 2", przedstawienie impresaryjne z 12 uczestnikami warsztatów w Zabytkowej Kopalni Węgla Kamiennego Guido w Zabrzu, premiera: 16 stycznia 2011;
- "Ardente" ("Żar"), ACTA - A Companhia de Teatro do Algarve, Faro (Portugalia), premiera: 1 października 2011, premiera polska: 14 października 2011 (na otwarcie 16. Międzynarodowego Festiwalu "Konfrontacje Teatralne" w Lublinie);
- "Zuzanna i starcy", widowisko baletowo-taneczne, muzyka: Jan A.P. Kaczmarek, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego, Wrocław, premiera: 19 kwietnia 2013;
- "Skarb", Teatr Stary, Lublin, premiera: 20 października 2013;
- "Z mroku", widowisko na zakończenie Festiwalu Światła, poświęconego kulturze Dalekiego Wschodu, z udziałem aktorów z Warszawskiego Centrum Pantomimy, muzyka: Paweł Odorowicz, Łazienki Królewskie, Scena na Wodzie przed Pałacem na Wyspie, Warszawa, premiera: 29 i 30 sierpnia 2015;
- "Czas kobiety", widowisko przygotowane na jubileusz obchodów 45-lecia pracy twórczej Leszka Mądzika, muzyka: Anna Maria Jopek i Robert Kubiszyn, Teatr Stary, Lublin, premiera: 26 września 2015.
reżyser i scenograf przedstawień w innych teatrach:
- "Makbet" Williama Szekspira, muzyka: Andrzej Zarycki, Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin, premiera: 11 czerwca 2010;
- "Antygona" Sofoklesa, muzyka: Marek Kuczyński, Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza, Gdynia, premiera: 28 stycznia 2012;
- "Cavalleria rusticana" ("Rycerskość wieśniacza"), opera Pietro Mascagniego, oryginalna włoska wersja językowa z polskimi napisami, Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki, Poznań, premiera: 31 stycznia 2015.
inscenizator i scenograf przedstawień innych reżyserów:
scenograf przedstawień innych reżyserów:
- "Wanda" Cypriana Kamila Norwida, reżyseria: zespół pod opieką reżyserską Ireny i Tadeusza Byrskich, Teatr Akademicki KUL, Lublin, premiera: 14 kwietnia 1967;
- "Testament" Françoisa Villona, reżyseria: Andrzej Rozhin, Teatr Akademicki UMCS "Gong 2", Lublin, premiera: 14 lipca 1968;
- "Amor Divinus. Tryptyk staropolski", reżyseria: Mieczysław Kotlarczyk, Teatr Akademicki KUL, Lublin, premiera: 1968;
- "Odjazd za godzinę" według Heinricha Bölla, reżyseria: Janusz Bachmiński, Teatr Akademicki KUL, Lublin, premiera: 1968;
- "Mąż doskonały" Jerzy Zawieyski, reżyseria: Jerzy Zawieyski, Teatr Akademicki KUL, Lublin, premiera: 1968;
- "Tak jako trza" Stanisława Ignacego Witkiewicza, reżyseria: Elżbieta Wojciechowska, Teatr Akademicki KUL, Lublin, premiera: 1969;
- "Wyznania mordercy, czyli Siegfried Müller opowiada", reżyseria: Andrzej Rozhin, Teatr Akademicki UMCS "Gong 2", Lublin, premiera: 23 stycznia 1970;
- "Dokąd pędzisz, koniku?" Rady Moskowej, reżyseria: Włodzimierz Fełenczak, Teatr Lalki i Aktora im. Hansa Christiana Andersena, Lublin, premiera: 14 maja 1978;
- "Iwanow" Antoniego Czechowa, reżyseria: Ignacy Gogolewski, Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin, premiera: 30 kwietnia 1981;
- "Legenda" Stanisława Wyspiańskiego, reżyseria: Andrzej Maj, Teatr Nowy, Łódź, premiera: 12 listopada 1984;
- "Pornografia" Witolda Gombrowicza, kostiumy: Krystyna Szczepańska, reżyseria: Andrzej Maj, Teatr Nowy, Łódź, premiera: 27 marca 1985;
- "Chambre Noir" według "Dziejów Tristana i Izoldy" Josepha Bédiera, reżyseria: Michel Prunner, Teatr Miejski w Lyonie (Francja), premiera: 1985;
- "Kasandra" Christy Wolf, reżyseria: Krzysztof Bukowski, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa, premiera: 22 stycznia 1991;
- "Sonety Szekspira" Pawła Mykietyna, reżyseria: Łukasz Kos, Teatr Wielki–Opera Narodowa, Warszawa, premiera: 21 stycznia 2006;
- "Zapiski tego, który zniknął" Leoša Janáčka, reżyseria: Łukasz Kos, Teatr Wielki–Opera Narodowa, Warszawa, premiera: 21 stycznia 2006;
- "Mananha Makbunhe" według "Makbeta" Williama Shakespeare'a, adaptacja i reżyseria: Andrzej Kowalski, kostiumy: Esmeralda Bijnoca, przedstawienie z udziałem grupy aktorów z Gwinei Bissau, Teatro Nacional D. Maria II, Lizbona, premiera: 31 maja 2007;
- "Inkwizytor" według fragmentów "Braci Karamazow" Fiodora Dostojewskiego, reżyseria: Wojciech Kobrzyński, Białostocki Teatr Lalek, Białystok, premiera: 13 października 2007;
- "Proces" według Franza Kafki, reżyseria: Bogdan Michalik, Teatr im. Cypriana Kamila Norwida, Jelenia Góra, premiera: 26 marca 2011.
Teatr Telewizji:
- "Epitafia polskie", scenariusz, reżyseria: Grzegorz Królikiewicz, scenografia: Leszek Mądzik, Studio Filmowe N (dla Programu 2 TVP), premiera: 26 lutego 1997;
- "Pętanie", scenariusz, scenografia, reżyseria: Leszek Mądzik, muzyka: Jan A.P. Kaczmarek, premiera: 25 września 1997.
Film:
- "Okno pamięci Leszka Mądzika", realizacja: Andrzej Matynia, TVP 1989;
- "Scena Plastyczna Leszka Mądzika", film dokumentalny, scenariusz: Barbara Gorgol, Leszek Mądzik; realizacja: Barbara Gorgol, Video Studio Gdańsk, 1991;
- "Wilgoć", film dokumentalny, scenariusz, realizacja: Dorota Chamczyk, Jacek Knopp, TVP Kraków, 1994;
- "Dziesięć przykazań Leszka Mądzika", scenariusz i reżyseria: Krzysztof Miklaszewski, TVP 1 Warszawa, 1995;
- "... jak najmniej światła...", film dokumentalny, scenariusz, reżyseria: Grzegorz Królikiewicz, Studio Filmowe N dla Programu 2 TVP, 1998;
- "Dotyk przemijania. Leszek Mądzik", szkolna etiuda dokumentalna, scenariusz, reżyseria, zdjęcia: Dorota Nowakowska, N-Vision, Lublin, 2003
- "Lustra Leszka Mądzika", reżyseria: Natasza Ziółkowska-Kurczuk, Ośrodek TVP, Lublin, 2015.
Ważniejsze wystawy:
Swoje prace plastyczne, scenograficzne i fotograficzne pokazywał między innymi:
- w Galerii Krytyków "Pokaz" w Warszawie,
- w Galerii Instytutu Polskiego w Wiedniu,
- w Centrum UNESCO w Bejrucie,
- w Galerii Opery w Kairze,
- w Centrum Sztuki i Technik Japońskich "Manggha" w Krakowie,
- w Muzeum Lubelskim,
- w Galerii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu w Santiago de Chile,
- w Theater-Cai w Tokio,
- w Muzeum Narodowym we Wrocławiu,
- w The Saddlery Gallery w Edmonton w Kanadzie,
- w Muzeum Teatralnym w Warszawie,
- w Galerii Sztuki Sceny Plastycznej KUL, którą założył w 1986 roku i prowadzi, organizując wystawy prac wybitnych polskich twórców kultury,
- w Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim,
- w Teatrze Małym w Tychach,
- na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie,
- w Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu Dolnym,
- w Muzeum Narodowym w Kielcach.
Ważniejsze nagrody:
- 1974 – Nagroda Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka;
- 1978 – Nagroda za scenografię do widowiska "Dokąd pędzisz koniku?" w Teatrze Lalki i Aktora im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie– 3. Międzynarodowy Festiwal Bułgarskich Sztuk Lalkowych, Warna;
- 1983 – Nagroda na Światowym Quadriennale Scenografii i Architektury Teatralnej, Praga;
- 1990 – Nagroda Artystyczna im. Brata Alberta dla Sceny Plastycznej KUL za spektakle o treściach sakralnych;
- 1991 – Nagroda Sekcji Krytyki Polskiego Ośrodka ITI;
- 1991 – Nagroda Dziennikarzy za przedstawienie "Zielnik" – 2. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Eksperymentalnych, Kair (Egipt);
- 1992 – I Nagroda za widowisko "Wilgoć" – 3. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Eksperymentalnych, Kair (Egipt);
- 1994 – "Buława hetmańska" dla przedstawienia "Wędrowne" – 14. Zamoyskie Lato Teatralne, Zamość;
- 1995 – Nagroda Młodych za widowisko "Szczelina" – 5. Zderzenia Teatralne, Kłodzko;
- 1998 – tytuł Honorowego Obywatela Kielc, Kielce;
- 1998 – Nagroda im. Jana Dormana;
- 1999 – Nagroda Główna w dziedzinie scenografii za "Wrota" – 9. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Eksperymentalnych, Kair (Egipt);
- 1999 – Nagroda prezydenta miasta Lublina z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, Lublin;
- 2000 – Nagroda Honorowa Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla Sceny Plastycznej KUL za zasługi dla kultury polskiej;
- 2000 – Specjalne odznaczenie ministerstwa kultury Egiptu za wkład w światowe poszukiwania nowych form teatralnych – 10. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Eksperymentalnych, Kair (Egipt);
- 2001 – Tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego za rok 2000;
- 2004 – Nagroda Totus – wyróżnienie specjalne w kategorii "osiągnięcia w dziedzinie kultury chrześcijańskiej";
- 2007 – Leon, nagroda studentów i pracowników naukowych Uniwersytetu Zielonogórskiego za najciekawsze przedstawienie w sezonie 2006/2007, za "Strumień", Zielona Góra;
- 2008 – Nagroda Złote Glany – Festiwal Twórców Powiększenie , Łódź;
- 2011 – Nagroda w kategorii "najlepsza scenografia", za scenografię do przedstawienia "Przejście" – 13. Polkowickie Dni Teatru, Polkowice;
- 2012 – Statuetka Angelusa za całokształt twórczości, Lublin;
- 2016 – Nagroda Główna Feniks 2016 przyznana przez Kapitułę Nagrody Stowarzyszenia Wydawców Katolickich – za całokształt osiągnięć naukowych, autorstwo i współautorstwo licznych publikacji, za osiągnięcia reżyserskie, scenograficzne, plastyczne i fotograficzne, podejmowanie i wyjaśnianie w swoich książkach i pracach zagadnień świata, wiary, popularyzację wiedzy, życzliwość wobec ludzi;
- 2018 – Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego za rok 2017 przyznana przez Związek Polskich Artystów Plastyków Okręg Gdańsk – za działalność artystyczną na polu scenografii, reżyserii, fotografii, grafiki i malarstwa, co zapewnia mu szczególne miejsce w historii polskiej sztuki współczesnej;
- 2023 – Nagroda 100-lecia ZAiKS-u.
Odznaczenia, tytuły:
- 1995 – Złoty Krzyż Zasługi;
- 2000 – Medal Unii Lubelskiej;
- 2001 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
- 2008 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski;
- 2008 – Medal Papieskiej Rady ds. Kultury "Per artem ad Deum";
- 2009 – Zasłużony dla Ziemi Lubelskiej;
- 2010 – Tytuł profesora sztuk plastycznych;
- 2011 – Srebrny Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis;
- 2014 – Papieski Krzyż Zasługi "Pro Ecclesia et Pontifice" ("Dla Kościoła i Papieża");
- 2015 – Złoty Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.
Książki:
- Leszek Mądzik, "Życie ku śmierci. Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego", opieka redakcyjna: Piotr Zieliński, wydawca: Scena Plastyczna KUL, Lublin 1991;
- Leszek Mądzik, "Scena Plastyczna KUL", redakcja: Piotr Zieliński, wydawca: Scena Plastyczna KUL, Lublin 1995;
- Leszek Mądzik, "Mój teatr", współautor tekstu Waldemar Sulisz, Wydawnictwo Idea Media, Lublin 2000;
- Leszek Mądzik, "Fotografia, faktura – czas – sacrum – postać", wstęp: Andrzej Wajda, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002;
- Leszek Mądzik, "Fotografia", Wydawnictwo Drukarnia L–Print, Lublin (bez daty wydania);
- Ignacy Karpowicz, Jerzy Maksymiuk, Leszek Mądzik, Tomasz Różycki, "Polska na cztery ręce", Wydawnictwo Charaktery, Kielce 2012;
- "Majdanek w fotografii Leszka Mądzika", opracowanie Danuta Olesiuk, Wydawnictwo Państwowego Muzeum na Majdanku, Lublin 2012.
Bibliografia (wybrane pozycje):
- "Teatr bezsłownej prawdy. Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego", pod redakcją Wojciecha Chudego, Wydawnictwo RW KUL, Lublin 1990;
- "Leszek Mądzik i jego teatr", praca zbiorowa, Wydawnictwo Projekt, Warszawa 1998;
- "Galeria Sztuki Sceny Plastycznej KUL 1986–2006", praca zbiorowa, wydawca: Scena Plastyczna KUL, Lublin (bez daty wydania);
- Dominika Łarionow, "Przestrzenie obrazów Leszka Mądzika", Wydawnictwo Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2008;
- "Leszek Mądzik – teatr, scenografia, warsztaty, fotografia, plakat", opracowanie zbiorowe, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2009;
- Dominika Leszczyńska, "Leszek Mądzik. Podróż", Wydawnictwo Creo Jolanta Janson, Rzeszów 2009;
- Wojciech Skrodzki, "Wizjonerzy i mistrzowie", Wydawnictwo Więź, Warszawa 2009.