Rozważania wokół manifestacji obecności i nieobecności autorka sytuuje wielokrotnie w kręgu pojęć performatycznych, a więc akcentujących procesualność sztuki, wytwarzanie znaczeń (a nie ich odczytywanie) i niestabilny charakter odbioru teatru i performansu. To decyzja istotna w kontekście współczesnej krytycznej rewizji mistrzowskich figur. Osobista relacja autorki z dziełem Kantora skutkuje serią osobistych, wykraczających poza ramy teatrologii odczytań. Książka ta ma nie tylko moc destabilizowania encyklopedyczno-historycznego obrazu Kantora jako "dawnego mistrza", ale i dyskutuje z samymi praktykami upamiętniania, kontestując tym samym postrzeganie biografii jako linearnej, zamkniętej i "mocnej" (a więc stabilnej). Ponieważ "śmierć bywa aktem twórczym", dzieło Kantora w książce Fazan ożywa w sieci nowych znaczeń i wśród nieoczywistych kontekstów. Bohaterem monografii jest zresztą nie tylko sam Kantor – jego myśl i praktyka umieszczone zostały w relacjach z Witkacym, Wyspiańskim, Schlemmerem czy Grzegorzewskim. Autorka tropi także możliwe (czasem świadome, a czasem nie) kontynuacje Kantorowskiego dzieła, pisząc o twórcach i twórczyniach działających już po śmierci artysty (w tym gronie znajdziemy m.in. Maję Kleczewską, Michała Borczucha czy Wiktora Rubina i Jolantę Janiczak).
Dla współczesnego pokolenia głównonurtowych twórców i twórczyń, a także krytyków i krytyczek teatru Kantor (podobnie zresztą jak Grotowski) nie jest "łatwym" mistrzem, którego dziedzictwo przyjmowano by jako nieodzowny punkt odniesienia. "Kantor. Nie/Obecność" jest książką, która nie tylko imponuje rozmachem i badawczą precyzją, ale i zachęca do obdarzenia twórczości "klasyka awangardy" nowym, świeżym spojrzeniem. Zachęca do odbywania własnych interpretacyjnych podróży, nie poprzestawania w analizie, poszukiwania własnych trybów odbioru, nawiązywania osobistej relacji z dziełem i – tym samym – twórczego naruszania tego, co utrwalone jako wybitne.
Katarzyna Fazan, “Kantor. Nie/Obecność”, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2019. Książka nagrodzona główną nagrodą Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za najlepszą publikację książkową z zakresu wiedzy o dramacie, teatrze i widowiskach.