Sztukę Teresy Murak cechuje wierność kilku własnym, samodzielnie wypracowanym wątkom, niekiedy łączącym się i tworzącym spokrewnione formy. Wspomniane "zasiewy" dominowały do końca lat 70. Pierwotnie stanowiły element wczesnych interwencji, jak "Procesja" (Warszawa 1974), czy działaniach o charakterze sakralno-obrzędowym, jak "Wielkanocny dywan" i inne akcje w rodzinnych Kiełczewicach (od 1974). Sugestywnym wariantem "zasiewów" były czuwania artystki przy wschodzącej rzeżusze, których istotną, finalną częścią był jej fizyczny kontakt z "szatą" z rośliny, jak w "Przyjściu zieleni" w Galerii Repassage w Warszawie i "Lady's Smock" w Lublinie (obie realizacje z 1975). Czysto performerskie możliwości wykorzystania rzeżuchy odżyły w oryginalny sposób w końcu lat 80., kiedy artystka przebywała w wannie wypełnionej rozpulchnionym ziarnem aż do pojawienia się kiełków (Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko 1989, Galeria PS 1, Nowy Jork 1991). Barwa i faktura "dywanów" z roślin stanowią istotny czynnik formalno-estetyczny wielu innych dzieł Teresy Murak, również jej prac graficznych oraz rejestracji fotograficznych i filmowych.
Z kolei zainicjowany wspomnianą pracą z Ubbeboda cykl "rzeźb dla ziemi" w drugiej połowie lat 70. był kontynuowany w formie projektów "rzeźb kosmicznych". Ich zamysłem, najogólniej, była próba bezinteresownego (ich miejsca nie miały nawet być szerzej ujawnione) odwzorowania w ziemskiej mikroskali trajektorii ciał niebieskich, a szerzej - praw i sił rządzących kosmosem. Poszukiwania te zostały utrwalone w szkicach, a następnie cyklu rysunków (gwaszy) "Dla Ziemi" (od 1985) oraz w modelach gipsowych. W latach 90. odzywają się w coraz odważniejszych w skali, plenerowych realizacjach ziemnych, jak "Słońce wschodzi z ziemi" w Orońsku (1994-1995).
Na przełomie lat 70. i 80. ważne wydarzenia osobiste w życiu Teresy Murak (małżeństwo i liczne przeprowadzki, zakończone osiedleniem się na wsi, narodziny syna Mateusza 1 listopada 1979) zbiegły się z okresem stanu wojennego i zejściem życia artystycznego do katakumb. Dla artystki, choć uczestniczyła w ruchu niezależnych wystaw prywatnych i kościelnych, był to czas wyciszenia, zbierania sił do nowego etapu drogi twórczej. Metaforycznie zaczął się on od "rozczynów" i prac z materią czy to zmiecionego i "zarobionego" wodą kurzu (akcja podczas pleneru w Pontenano we Włoszech, lato 1985), czy to mułu (pierwsza instalacja z mułu rzecznego w styczniu 1986 w Lublinie), czy bagna, w którym jakby wbrew naturze gnicia i obumierania trwa walka o byt. Ładunek symboliczny zawarty w rozczynie chleba - metaforze niezwykle nośnej zarówno egzystencjalnie, jak i kulturowo - został wykorzystany w serii rytualnych performances (Galeria Moltkerei, Kolonia 1986). Pamiętnym połączeniem obu dychotomicznych wątków - rozczynu i mułu, początku i końca - była trwająca kilka dób akcja w lesie podczas Polsko-Norweskiego Sympozjum "Natura-Sztuka" w Lillehammer latem 1987 roku.
Pierwsza Komunia Mateusza w 1988 roku przyniosła - zbiegiem okoliczności i zawartych w tym okresie znajomości - odkrycie, który wyznaczyło kolejny wątek twórczości Teresy Murak. Stare, wytarte na wylot od półwiecznego używania ścierki, którymi zakonnice ścierały posadzki kościoła, zostały po raz pierwszy zaprezentowane jako obiekty na wystawie w Galerii Dziekanka w 1988 roku. W kolejnych realizacjach Teresa Murak łączyła "Ścierki wizytek" z innymi wątkami swej sztuki, jak w performance w galeriach Labirynt (Lublin 1988) i Moltkerei (Kolonia 1989), a następnie w akcji ulicznej podczas imprezy "Sztuka jako gest prywatny" w Koszalinie (1989), gdzie w dziurach ścierek dokonywała zasiewów. W łódzkim Hotelu Sztuki (1990) artystka dokonała syntezy "zasiewów", "rozczynów" (których materią był kurz zmieciony z kątów strychu) i "ścierek", a wszystko to spojone nieco diabolicznym w wyrazie rytuałem. W latach 90. artystka, sytuowana już w roli klasycznej reprezentantki neoawangardy, doczekała się uznania ze strony młodszego pokolenia, zainteresowanego występującymi w niej wątkami feministycznymi i elementami sztuki ciała.
W 2004 roku artystka przeprowadziła akcję w centrum Warszawy (określiła ją mianem swojego „prezentu dla stolicy”), wysiewając pasy lnu z chabrami i makami. W 2005 roku otrzymała Nagrodę im. Katarzyny Kobro.
Wybrane wystawy indywidualne:
- 1972 - "Pierwszy zasiew", Dziekanka, Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa;
- 1974 - "Sculpture for Earth" ("Rzeźba dla Ziemi", Ubbeboda, Szwecja; "Dywan Wielkanocny", Kiełczewice; "Procesja", Warszawa;
- "Przyjście zieleni", Repassage, Warszawa; "Rzeżucha", Galeria Labirynt, Lublin;
- 1976 - "Zasiew 31 - kalendarz kobiety", Galeria Labirynt, Lublin;
- 1981 - "Zasiew 30", GN, Warszawa;
- 1986 - "Desire, Action, On a Vigil" ("Pragnienie, czynienie, czuwanie"), Moltkerei Werkstatt, Cologne;
- 1988 - "Ścierki wizytek", Galeria Dziekanka, Warszawa;
- 1989 - "Floor Cloths of the Visitation Nuns" (Ścierki wizytek), Moltkerei Wekstatt, Kolonia;
- 1990 - "Ścierki wizytek", Galeria Wschodnia, Łódź;
- 1992 - "Dla tych, którzy kochają wiatr - Życie według Jana Pawła II", Galeria Zachęta, Warszawa; "Teresa Murak", Galerie Faust Rosa Turetsky, Genewa;
- 1994 - "Słońce wstaje z Ziemi", realizacja stała, Orońsko;
- 1996 - "Sculpture for the Earth" ("Rzeźba dla Ziemi"), realizacja stała, Hoffmann Collection, Berlin;
- 1998 - "Miejsce dla Astrei", Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa;
- 2002 - "Teresa Murak", wystawa stała, Hoffmann Collection, Berlin;
- 2003-2004 - "Dzieła lęgną się w szczelinach rzeczywistości", "Lniany strumień", Warszawa;
- 2004-2006 "Most - Rzeźba spotkań" nad Aleją Solidarności, work in progress, Warszawa.
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 1973 - 5. Biennale Form Przestrzennych, Galeria EL Elbląg; "Festiwal Teatru Otwartego", Wrocław;
- 1974 - "Sympozjum sztuki - 100 dni", Ubbeboda (Szwecja);
- 1976 - "For Example. The Choice of Attitudes" ("Na przykład. Wybór postaw"), Galeria Współczesna, Warszawa;
- 1979 - "International Art Manifestation 'Works and Words' ", De Appel, Amsterdam;
- 1982/83 - "2eme Convergence Jeune Expression", Grand Palais, Paryż;
- 1983 - "The Sign of Cross" ("Znak krzyża"), Parafia Miłosierdzia Bożego, Warszawa;
- 1987, 1989, 1993 - 2., 3., 5. Biennale Sztuki Nowej, Zielona Góra; "Natur - Kunst, Kunst - Natur", Lillehammer, Norwegia;
- 1988 - "Sculpture in the Garden" (Rzeźba w ogrodzie), SARP, Warszawa;
- 1989 - "Ressource Kunst", Künstlerhaus Bethanien, Berlin; Mücsarnok, Budapeszt;
- 1990 Rauma Biennale Balticum '90, Rauma (Finlandia); Konstrukcja w procesie III, Łódź;
- 1994 Ars erotica, Muzeum Narodowe, Warszawa; Oikós, Muzeum Okręgowe, Bydgoszcz;
- 1996 "Kunst und Natur / Sztuka wobec natury", Ludwigshafen - Altenburg - Warszawa; "Despite / Difference. Polki", Herbert Read Gallery, Cantenbury;
- 1997 "Art from Poland", Mücsarnok, Budapeszt;
- 1998 "Body and the East - From the 1969s to the Present", Moderna Galerija, Ljubljana; Exit Gallery, Nowy Jork;
- 1999 - "Moja sztuka jest Twoją sztuką", Otwarte Pracownie, Warszawa;
- 1999-2000 - "Aspects - Positions", Fundació Joan Miró, Barcelona; City Gallery, Southampton; Museum;
- 2000 - "Cracow Meetings" (Spotkania krakowskie), Bunkier Sztuki, Kraków;
- 2001 - "Transcultural Vision 2", Hyde Park Art Center, Chicago; "Collection 4", Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa;
- 2004 -"Warszawa-Moskwa / Moskwa-Warszawa 1900-2000", Galeria Zachęta;
- 2005 - "Egocentryczne, niemoralne, przestarzałe", Galeria Zachęta, Warszawa; "Warszawa-Moskwa / Moskwa-Warszawa 1900-2000", Państwowa Galeria Tretiakowska, Moskwa;
- 2006 - "Ideal City - Invisible Cities" (Miasto Idealne - Miasta Niewidzialne), Zamość.
- 2016 - "Teresa Kazimiera Murak-Rembielińska", Zachęta
- 2019 - "Jestem", Muzeum Śląskie
Autor: Maryla Sitkowska, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, styczeń 2003; aktualizacja: kwiecień 2020