Dom mody Herse stał się niezwykle istotnym miejscem na mapie Warszawy, niemalże instytucja, jak pisze Jadwiga Waydel-Dmochowska:
To więcej niż znana firma warszawska, to specyficznie warszawska instytucja. Równocześnie salon mód wysokiej klasy, to co się w Paryżu nazywa haute couture, i wielki magazyn, niepodobny jednak ani do wielkich magazynów paryskich "Galeries Lafayette", "Au Printemps" czy nawet "Trois Quartiers" - ani do berlińskiego Wertheima ani do londyńskiego Harrodsa.
Do wnętrza sklepu wpuszczał klientki portier, zaś kolejne piętra zorganizowane zostały tematycznie: na parterze kupic mozna było akcesoria, koronki i wstążki, ale to pierwsze pietro było najważniejsza częścią budynku: tutaj można było zamówić między innymi suknie szyte podług francuskich wzorów. Kobiety wybierać mogły wśród szerokiego asortymentu materiałów, następnie udawały się do przymierzalni, w których zdejmowano z nich miarę lub dopasowywano niemalże gotowe do uzytku ubrania. U Hersego kupić można również było futra i bieliznę, z czasem dodano także ekskluzywny dział dziecięcy. Kolejne piętra budynku przeznaczone były na pracownie krawieckie, które realizowały zamówienia. Herse wychodził naprzeciw wygodzie klientek i prowadził także sprzedaż wysyłkową.
W 1929 dom mody Herse uhonorowany został Wielkim Medalem Złotym na Powszechnej Wystawie Krajowej.
Sławne stały się równiez ogranizowane przez Herse pokazy mody. Były to ważne wydarzenia kulturalme, na których pojawiały sie przedstawicielki warszawskiej elity, ze szlachciankami, hrabinami i prezydentową Mościcką. “Teatr i życie wytworne” w 1929 roku tak opisywał te spotkania:
Nastrój skupiony i uroczysty, gorączkowe wyczekiwanie, jak przed premjerą modnego autora. Towarzystwo doborowe. Obok pani Laroche, otulonej w jakieś nieprawdopodobne futra - rasowy profil p. Augustowej Zaleskiej. Hrabina Marja Potocka i p. Marja Majdrowiczówna - karakuły i srebrne lisy.
Jednym z najbardziej popularnych produktów oferowanych przez Herse były słynne francuskie rękawiczki marki Jouvin, które o zawrót głowy przprawiały warszawskie strojnisie, albowiem wieść niosła, że są w stanie poprawić kształt dłoni.
Dom Herse stał się jeszcze bardziej ikoniczny, także jako budynek, kiedy zagrał w filmie "Jego Ekscelencja Subiekt" z 1933 roku. To opowieść o pracy ekspedienta u Hersego. Głównego bohatera gra ówczesny idol publiczności Eugeniusz Bodo. W filmie śpiewa następującą piosenkę o swojej pracy:
A tu mam znów piżamę lila gdy przyjdzie chwila na jakieś słodkie sam na sam. W takiej piżamie do gustu damie, przypadnie nawet zwykły cham.
Choć pozostawała synonimem luksusu, dobrego smaku i wyglądu a la polonaise, w 1933 roku nawet popularny film nie mógł obronić marki Herse przed kryzysem. Dom Mody Herse mocno ucierpiał – po dwóch pożarach, nękany kryzysem gospodarczym i strajkami pracowników, stawał się coraz mniej dochodowy. W 1936 roku Bogdan Władysław Herse, syn założyciela, zamknął dom mody i sprzedał kamienicę.
Spadkobiercy przez lata nosili się z myślą wskrzeszenia marki. Współczesna marka Herse to linia ekskluzywnych akcesoriów, od krawatów, po jedwabne szale dla kobiet. Kupić je można już nie w luksusowym kiedyś sklepie przy Marszałkowkiej czy Senatorskiej, ale w internecie oraz kilku sklepach stacjonarnych w Warszawie. Spadkobiercy tradycji Herse podkreślają, że mają na celu utrzymanie wysokiej jakości produktów. Jan Górski, prawnuk Adama Herse, komentuje:
Historia marki daje niesamowitą siłę, aby ją odtwarzać, ale i obarcza odpowiedzialnością. Musimy sprostać temu, co było kiedyś, oczekiwaniom masy ludzi, którzy tę markę znają, którą znają jej jakość i to, co przekazywała ówczesnym ludziom poprzez swoje działanie. Wiąże się to z wielką odpowiedzialnością, która na pewno jest w jakimś stopniu obciążająca.
Twórcy współczesnej marki deklarują: Pamięć o tym co było kiedyś, pozwala nam lepiej zrozumieć to, co dzieje się wokół nas. HERSE to podjęte wyzwanie - chcemy utrzymać przy życiu wspólne marzenia kilku pokoleń wytwórców piękna.
Autorka: Karolina Sulej, maj 2014
Bibliografia:
Katalog Domu Mody Bogusław Herse w Warszawie na sezon wiosna-lato 1909, Wydawca drukarnia, Wierzbicki, B. i S-ka (Warszawa ; zakład graficzny ; 1897-1944)
