Osiągał przez to klarowne, aktorskie co się zowie, widowiska. Skondensowane, czyste, zbliżone do pierwotnego kształtu teatru jarmarcznego.
Inscenizacje Marczewskiego poruszały wyobraźnię widza siłą słowa i raczej ascezą niż bogactwem użytych środków. Potwierdzały równie znane, jak rzadko w praktyce respektowane porzekadło, że ograniczenie czyni mistrza.
Był również autorem utworów scenicznych, które konsekwentnie sam inscenizował. Do najbardziej znanych należą "Słupnik" i "Casting. Zobacz, kto przyjdzie do ciebie dziś wieczorem".
"Słupnik" na najwyższym piętrze znaczeń wymagał od widza pewnego przygotowania – znajomości Biblii, rozeznania w dziejach religii i historii Kościoła (nie tylko katolickiego), w prądach gnostycznych, filozoficznych, w kanonie światowej literatury. Na parterze znaczeń jest inteligentnie skrojoną komedią na temat współczesnej rzeczywistości polskiej, z wieloma aktualnymi akcentami. Konfrontacja tych skrajnie odległych światów daje zamierzony efekt groteski.
"Słupnik" to historia człowieka w sile wieku, który odrzuca polski model współczesnej wczesnokapitalistycznej konsumpcji i zaczyna wieść życie w duchowym kontakcie z Najwyższym. Na ciasnej platformie, umieszczonej na szczycie wyniosłego słupa – w odosobnieniu. Gest Słupnika wywołuje spore poruszenie. Manifestacyjne odrzucenie wartości, którym hołduje otoczenie, sprawia, że pod jego słup ściągają rzesze rozmaitych nawiedzonych. Nie obejdzie się, oczywiście, bez przedstawicieli mediów, geszefciarzy, kombinatorów i politykierów, którzy ten jednostkowy akt zawierzenia chcą wykorzystać dla własnych celów. Tego, co się dzieje poniżej słupa, bohater z jego wyżyn, niestety, nie dostrzega.
Z kolei w "Castingu..." dwóch złotoustych osobników, wysłanników jednego z najpopularniejszych, kręconych na żywo programów telewizyjnych, usidla główną bohaterkę, angażując ją do reality show. Gorzej, że o przebiegu akcji – a więc o i losie Bogu ducha winnej dziewczyny – mają decydować widzowie w głosowaniu audiotele. Historia, śmiało oscylująca między tonem serio a buffo, niechybnie zmierza ku najgorszemu.
Sztuka jest zarówno doskonale podpatrzonym obrazkiem obyczajowym, thrillerem psychologicznym, jak i trafną satyrą na udział mediów elektronicznych w życiu współczesnego człowieka. Obnaża nachalność technik marketingowo-reklamowych. Przy okazji autor stworzył zgrabny pastisz ogłupiających programów telewizyjnych, których realizatorzy przymuszani są do walki o najwyższe wskaźniki oglądalności.
Oprócz Bułhakowa, Marczewski pozostawał wierny również twórczości Karola Wojtyły. W wywiadzie "Nadszedł czas na teatr Wojtyły" przeprowadzonym przez Anitę Nowak dla E-teatr (04 marca 2017) reżyser mówił:
To jest taka sama metafizyczna literatura. Pyta o cel człowieka w życiu, opowiada o wariantach wyboru własnej drogi, unosi wszystko na poziom Duszy, a wiemy już przecież, że nie materia o nas decyduje tylko Dusza. I wiemy też, dzięki fizyce kwantowej, że materia jest też Energią. Słowem Wojtyła, jak każdy genialny pisarz, wyprzedził swój czas i jak każdy geniusz jest wyśmiewany, hejtowany, atakowany w obrzydliwy sposób przez ludzi małych duchem, lub po prostu za kasę prostytuujących się publicznie. Każdy człowiek ma wolną wolę i sam płaci za to, co narobi w życiu i zawsze przychodzi czas, że trzeba po sobie posprzątać. Z Wojtyłą podróżuję przez świat Teatru od 37 lat, ci co oglądali moje spektakle wiedzą, co one w sobie niosą. Teraz jestem u progu tworzenia stałego Teatru Karola Wojtyły, bo chyba nadszedł taki czas.
Twórczość
Film
- 1973 – "Rok 1809" według Wacława Gąsiorowskiego, (również adaptacja), części 1–5, serial telewizyjny;
- 1981 – "Chrońmy męczeństwa cmentarne", (również scenariusz), dokumentalny, oświatowy, Wytwórnia Filmowa Czołówka;
- 1995 – "Orestes naszych czasów", film chorwacko-polski; (reż. Ewa Grabowska); obsada aktorska – Parados; produkcja: Raja Film, Szczecin; Jadran Film, Zagrzeb; Pula Festival, Pula.
Teatr Telewizji
- 1974 – "Wakacje nad Adriatykiem" Zofii Posmysz;
- 1975 – "Ktoś powinien" Daniiła Granina;
- 1975 – "Nie ma sprawy" Władysława Orłowskiego;
- 1975 – "Rok polski" według Stanisława Grochowiaka;
- 1977 – "Trzy kobiety" Sylvii Plath;
- 1987 – "Promieniowanie ojcostwa" Karola Wojtyły.
Teatr
- 1970 – "Szymon Słupnik" Andrzeja Marii Marczewskiego, STS Cytryna, Łódź, prapremiera;
- 1972 – "Didaskalia do życiorysu Offa" Bogdana Chorążuka, Teatr ARA, na Scenie 61 Teatru Ateneum, Warszawa, prapremiera 31 stycznia 1972;
- 1974 – "Szachy" Stanisława Grochowiaka, Teatr Powszechny, Łódź, premiera 16 lutego 1974;
- 1975 – "Worcell" Andrzeja Marii Marczewskiego (według Henryka Worcella), Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego, Wrocław, prapremiera 4 kwietnia 1975;
- 1978 – "Lato Muminków" według Tove Jansson, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego, Wałbrzych, prapremiera 28 stycznia 1978; także: 1979 – Teatr Ziemi Pomorskiej, Grudziądz; 1995 – Teatr Komedia, Warszawa;
- 1978 – "Poseł" Andrzeja Marii Marczewskiego, Wałbrzych, prapremiera 6 października 1978;
- 1979 – "Antygona" Jeana Anouilha, Wałbrzych, premiera 4 maja 1979;
- 1980 – "Mistrz i Małgorzata" Michaiła Bułhakowa, (również adaptacja), Wałbrzych, premiera 27 kwietnia 1980; także: 1981 – Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego, Płock; 1988 – Teatr Polski, Bydgoszcz; 1998 – Teatr Polski, Bielsko-Biała; 2003 – Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka, Łódź; 2006 – Teatr Zagłębia, Sosnowiec;
- 1981 – "Przed sklepem jubilera" Karola Wojtyły, Wałbrzych, premiera 27 marca 1981; także: 1981 – Płock; 1982 – Teatr Nowy, Poznań; 1991 – Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki, Białystok; 1991 – Teatr Polski, Bydgoszcz; 2002 – Studio Teatr Test, Warszawa; 2003 – Teatr Nowy, Łódź; 2011 – Nowy Teatr im. Witkacego, Słupsk;
- 1981 – "Kolęda-polska-nocka" Ernesta Brylla i Wojciecha Trzcińskiego, Płock, 12 grudnia 1981;
- 1982 – "Brat naszego Boga" Karola Wojtyły, Płock, premiera 18 września 1982; także: 1991 - Bydgoszcz;
- 1982 – "Termopile polskie" Tadeusza Micińskiego, (również adaptacja), Teatr Rozmaitości, Warszawa, premiera 16 października 1982; także: 1989 – Bydgoszcz, 2006 – Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka, Łódź ;
- 1983 – "Psie serce" według Michaiła Bułhakowa, (również adaptacja), Płock, premiera 14 stycznia 1983;
- 1983 – "Święty diabeł Rasputin" Aco Popovicia, Narodno Pozoriste, Belgrad, prapremiera 23 kwietnia 1983;
- 1983 – "Promieniowanie ojcostwa" Karola Wojtyły, Teatr Rozmaitości, Warszawa, prapremiera 11 czerwca 1983; także: 1989 – Bydgoszcz;
- 1983 – "Santa Maria Della Salute" Velimira Lukicia, Teatr Rozmaitości, Warszawa, premiera polska 9 września 1983;
- 1983 – "Oni" Stanisława Ignacego Witkiewicza, Płock, premiera 26 listopada 1983;
- 1984 – "Balladyna" Juliusza Słowackiego, Teatr Rozmaitości, Warszawa, premiera 6 kwietnia 1984;
- 1984 – "Na czworakach" Tadeusza Różewicza, Płock, premiera 19 maja 1984; także: 1985 – Teatr Rozmaitości, Warszawa;
- 1984 – "Popiół i diament" według Jerzego Andrzejewskiego, (również adaptacja), Teatr Rozmaitości, Warszawa, premiera 22 lipca 1984;
- 1985 – "Jan Maciej Karol Wścieklica" Stanisława Ignacego Witkiewicza, Teatr na Targówku, Warszawa, premiera 14 listopada 1985;
- 1986 – "Legion" Stanisława Wyspiańskiego, Teatr im. Juliusza Słowackiego, Kraków, premiera 8 marca 1986;
- 1986 – "Smutnych losów Jana Piszczyka ciąg dalszy, czyli zezowate szczęście 2" Jerzego Stefana Stawińskiego, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego, Koszalin, prapremiera 20 września 1986;
- 1986 – "Legenda o szczęściu bez granic" Ulricha Plenzdorfa, Koszalin, premiera 18 października 1986;
- 1987 – "Noc listopadowa" Stanisława Wyspiańskiego, Teatr im. Juliusza Słowackiego, Kraków, premiera 27 września 1987;
- 1987 – "Noc bogów" Miro Gavrana, Narodno Pozoriste, Mostar, prapremiera;
- 1988 – "Szkarłatna wyspa" Michaiła Bułhakowa, Teatr Satyry Maszkaron, Kraków, premiera 30 kwietnia 1988;
- 1989 – "Obywatel Pekosiewicz" Tadeusza Słobodzianka, Bydgoszcz, prapremiera 29 marca 1989;
- 1989 – "Mrożek 27" (według sztuki "Alfa") Sławomira Mrożka, Bydgoszcz, premiera 16 września 1989;
- 1990 – "Fortynbras się upił" Janusza Głowackiego, Sarajewo, prapremiera; także: 1990 – Bydgoszcz;
- 1990 – "Wyzwolenie" Stanisława Wyspiańskiego, Bydgoszcz, premiera 1 grudnia 1990;
- 1991 – "Iwona, księżniczka Burgunda" Witolda Gombrowicza, Bydgoszcz, premiera 31 grudnia 1991;
- 1992 – "Kubuś Fatalista i jego pan" według Denisa Diderota (również adaptacja), Bydgoszcz, premiera 7 czerwca 1992; także: 2007 – Sosnowiec;
- 1992 – "Opera za trzy grosze" Bertolta Brechta, Bydgoszcz, premiera 5 grudnia 1992;
- 1993 – "Cycek" Krzysztofa Daukszewicza, Bydgoszcz, prapremiera 2 października 1993;
- 1993 – "Cabaret" Johna Kandera, Joe Masteroffa, Freda Ebba, Bydgoszcz, premiera 24 kwietnia 1993; także: 2011 – Słupsk;
- 1993 – "My Fair Lady" Fredericka Loewego i Alana Jaya Lernera, Opera Nova, Bydgoszcz, premiera 5 czerwca 1993;
- 1994 – "Obóz Wszystkich Świętych" Tadeusza Nowakowskiego, Bydgoszcz, prapremiera 20 stycznia 1994;
- 1994 – "Hamlet" Williama Szekspira, Bydgoszcz, premiera 27 kwietnia 1994;
- 1994 – "Dozorca" Harolda Pintera, Międzynarodowy Festiwal Teatralny, Sankt Petersburg, premiera kwiecień 1994;
- 1995 – "Faust" Johanna Wolfganga Goethego, Płock, premiera 1 października 1995; także: 1996 – Studio Teatr Test, Warszawa; 1996 – Białystok; 1997 – Teatr im. Adama Mickiewicza, Częstochowa;
- 1996 – "Słupnik" Andrzeja Marii Marczewskiego, (nowa wersja), Studio Teatr Test, Warszawa, prapremiera 25 marca 1996; także: 1998 – Bielsko-Biała;
- 1998 – "Ferdydurke" według Witolda Gombrowicza, (również adaptacja i scenografia), Studio Teatr Test, Warszawa, premiera 13 maja 1998; także: 1999 – (również adaptacja), Płock;
- 1997 – "Kubuś Puchatek" według Alana Alexandra Milne'a, (musical), Teatr Syrena, Warszawa, prapremiera (wersji musicalowej) 21 września 1997; także: 1997 – Białystok; 1999 – Bielsko-Biała; 2000 – Studio Teatr Test, Warszawa;
- 1998 – "Kto?" Stephanie de Ratuld, Białystok, prapremiera 18 stycznia 1998; także: 1998 – Studio Teatr Test, Warszawa;
- 1998 – "Gianni Schicci" i "Siostra Angelica" Giacomo Pucciniego, Opera Nova, Bydgoszcz, premiera;
- 2000 – "Most królowej Jadwigi" według Jerzego Sulimy-Kamińskiego (również adaptacja), Bydgoszcz, prapremiera 25 marca 2000 (cz. 1.) i 15 kwietnia 2000 (cz. 2.);
- 2001 – "Tamara L." Kazimierza Brauna, (również scenografia), Studio Teatr Test, Warszawa i Teatr na Barce, Bydgoszcz, premiera 28 października 2001;
- 2002 – "Big Popiel" Grzegorza Walczaka, Teatr Rampa na Targówku, Warszawa, premiera 1 lutego 2002;
- 2001 – "Arszenik i stare koronki" Josepha Kesselringa, benefis Hanki Bielickiej, Teatr Sabat, Warszawa, premiera 20 grudnia 2001;
- 2004 – "Casting. Zobacz, kto przyjdzie do ciebie dziś wieczorem" Andrzeja Marii Marczewskiego, Studio Teatr Test (Teatr Mentalny), Warszawa, prapremiera 31 stycznia 2004;
- 2004 – "Ja, Małgorzata" według Michaiła Bułhakowa, (również scenariusz), Międzynarodowy Festiwal Bułhakowa w Kijowie, prapremiera;
- 2005 – "Sklepy cynamonowe" według Brunona Schulza, (również adaptacja), Płock, premiera 27 lutego 2005;
- 2006 – "Odmienne stany świadomości" Stephanie de Ratuld, Studio Teatr Test (Teatr Mentalny), Warszawa, premiera 13 listopada 2006;
- 2007 – "Zabawy na podwórku" Edny Mazyi, Teatr Nowy, Łódź, premiera;
- 2008 – "Teatr Brunona Schulza" według prozy Brunona Schulza, (również scenariusz), Studio Teatr Test, Warszawa, premiera 27 maja 2008 (podczas 3. Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu);
- 2009 – "Witkacy: jest 20 do Xtej" według tekstów Stanisława Ignacego Witkiewicza, (również scenariusz), Nowy Teatr im. Witkacego, Słupsk, prapremiera 18 września 2009;
- 2012 – "Kiss me, Kate" Cole'a Portera, (również przekład), Teatr Muzyczny, Poznań, premiera: 10 marca 2012;
- 2014 – "Kocham Cię" Andrzeja Marii Marczewskiego, Teatr Mały, Tychy, premiera 12 września 2014;
- 2014 – "Sanatorium pod Klepsydrą" Brunona Schulza, Teatr Mały, Tychy, premiera 27 września 2014;
- 2015 – "Dotknij miłości" Stephanie de Ratuld, Teatr Mały, Tychy, premiera 1 marca 2015;
- 2015 – "Bułhakow/Mistrz/Małgorzata" Andrzeja Marii Marczewskiego według Michaiła Bułhakowa, Nowy Teatr im. Witkacego, Słupsk/Teatr Mały, Tychy, premiera 27 marca 2015/26 września 2015;
- 2015 – "Co by było gdybyś zasnął" Stephanie de Ratuld, Teatr Mały, Tychy, premiera 30 sierpnia 2015;
- 2016 – "Wiara/Nadzieja/Miłość" Andrzeja Marii Marczewskiego, Tychy Teatr, Tychy, premiera 19 kwietnia 2016.
- 2017 – "Wielka Szpera" na podstawie "Notatek z getta" Józefa Zelkowicza, Teatr DOM w Łodzi, premiera 4 września.2017r. produkcja: Fundacja Trzeci Wymiar Kultury i Narodowe Centrum Kultury.
- 2017- "Przed sklepem jubilera" Karola Wojtyły, Studio Teatr Test Warszawa,
- 2017- "Brat naszego Boga" Karola Wojtyły, Stowarzyszenie Przestrzeń Wyobraźni, Katowice
- 2018 - "Tryptyk rzymski" Jana Pawła II, premiera 4 października 2018r. na Festiwalu Złoty Lew we Lwowie, produkcja: Stowarzyszenie Studio Teatr Test
- 2018 - "Cela Ojca Maksymiliana" Kazimierza Brauna, premiera 27 października 2018r. w Auli Jana Pawła II w Tychach
- 2018 - "Pamiętnik Żyda Legionisty" według pamiętników Władysława Steinhausa, premiera 5 listopada 2018r. w ASP w Łodzi
- 2018 - "Promieniowanie ojcostwa" Karola Wojtyły, premiera 25 listopada 2018r. w Auli Jana Pawła II w Tychach
Dyrekcje teatrów
- 1977–1981 – Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego, Wałbrzych;
- 1981–1983 – Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego, Płock;
- 1982–1985 – Teatr Rozmaitości, Warszawa;
- 1986–1988 – Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego, Koszalin;
- 1988–1994 – Teatr Polski, Bydgoszcz;
- 1991–1991 – Opera, Bydgoszcz (po. dyr. nacz.);
- 1994– Studio Teatr Test, Warszawa;
- 2013–2016 – Teatr Mały, Tychy;
- 2016 – Teatr Przestrzeni Serca, Warszawa.
Książki
- ammar [Andrzej Maria Marczewski], "Kocham cię", Przestrzeń Wyobraźni, Warszawa 2012;
- Andrzej Maria Marczewski, "Słupnik i inni", Przestrzeń Wyobraźni, Warszawa 2014;
- Andrzej Maria Marczewski, "Ja teatr", Przestrzeń Wyobraźni, Warszawa 2016,
- Andrzej Maria Marczewski "Moje realizacje Teatru Karola Wojtyły", Przestrzeń Wyobraźni, Katowice 2018
Nagrody, odznaczenia
- 1979 – Wałbrzych, 1. Ogólnopolski Festiwal Sztuk Dziecięcych – Nagroda Wojewody Wałbrzyskiego za twórcze poszukiwania repertuarowe w literaturze dziecięcej;
- 1979 – Nagroda miasta Wałbrzycha;
- 1979 – Zasłużony Obywatel miasta Wałbrzycha;
- 1980 – Wyróżnienie tygodnika "Przyjaźń" za reżyserię "Mistrza i Małgorzaty" Michaiła Bułhakowa w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu;
- 1981 – Wałbrzych, 2. Ogólnopolski Festiwal Sztuk Dziecięcych – Nagroda za twórcze poszukiwanie repertuaru dla dzieci i młodzieży we współczesnej literaturze polskiej oraz wyróżnienie za plastykę ruchu scenicznego w przedstawieniu "Synku" Macieja Wojtyszki;
- 1981 – Srebrny Krzyż Zasługi;
- 1992 – Nagroda Wojewody Bydgoskiego;
- 1994 – List gratulacyjny wojewody bydgoskiego;
- 1994 – Nagroda Prezydenta miasta Bydgoszczy;
- 2000 – Srebrna Maska przyznawana przez Płockie Towarzystwo Przyjaciół Teatru za scenariusz i reżyserię przedstawienia "Ferdydurke" Witolda Gombrowicza w Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego w Płocku;
- 2006 – Nagroda Prezydenta miasta Łodzi z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru;
- 2012 – Certyfikat Nowych Wzorców Sztuki przyznany po raz pierwszy przez miesięcznik "Nieznany Świat" za konsekwentne realizowanie Teatru Energii, Ducha i Miłości;
- 2016 – Złoty Krzyż Zasługi – za osiągnięcia w kulturze;
- 2017 – Brązowy Medal Zasłużony Kulturze "Gloria Artis".
Strona reżysera: http://www.marczewski.pl
Akt. GS, listopad 2020
