Kolejny tekst dla teatru Fastryga nagrodzono w konkursie Teatru Polskiego we Wrocławiu na Dramat o Marcu '68 (2008). Czytanie performatywne miało miejsce w Teatrze Polskim we Wrocławiu w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego (2008) i w Teatrze na Woli w Warszawie w reż. Marty Ogrodzińskiej (2010). "Eskimos w podróży służbowej" trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2009 i został zarejestrowany przez TVP Kultura w cyklu Strefa Czytanie Dramatu w reż. Waldemara Śmigasiewicza (2009). Czytanie performatywne w Teatrze Miejskim w Gdyni wyreżyserowała Weronika Szczawińska (2009).
Słuchowisko "Nawigacja nocą" w reż. Małgorzaty Bogajewskiej znalazło się w Finale Ogólnopolskiego Festiwalu Nowe Słuchowiska Polskiego Radia (2009).
Dramat "Pęknięta, obwiązana nitką" trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2010 roku, zrealizowany przez Teatr Polskiego Radia w reż. Waldemara Modestowicza (2010). Czytanie performatywne: Teatr Miejski w Gdyni, reż. Anna Smolar (2010).
Monodram "Ten się śmieje, kto ma zęby" nagrodzono w Konkursie Sztuka Monologu zorganizowanym przez Laboratorium Dramatu (2010). "Zimny Bufet" zdobył Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (2011). Czytanie performatywne: Teatr Miejski w Gdyni w reż. Uli Kijak (2011). Tekst zrealizował w Teatrze Polskiego Radia Dariusz Błaszczyk (2011). Ekranizacja jej dramatu "Cukier stanik" w reż. Agaty Puszcz zdobyła Gold Remi na najstarszym festiwalu filmów niezależnych – Worldfest Independent Festival w Houston w 2016 r. Przy okazji wydania "Zimnego bufetu" Joanna Puzyna-Choika pisała w "Teatrze" (nr 9/2012):
Rudzka eksperymentuje też wytrwale ze strukturą swoich dzieł. W "Zimnym bufecie" rezygnuje zupełnie z linearności, opierając organizację świata przedstawionego na zasadzie powtórzenia – trzy prologi, znajdujące przedłużenie w "opowieściach pochówkowych", czyli spotkaniach zmarłej matki z uwspółcześnioną wersją Śmierci [...] sygnalizują zarazem komplikację w obrębie czasoprzestrzeni, gdzie dochodzi do różnego rodzaju zakrzywień czy zapętleń [...]. Wysiłek odbiorcy skupiony jest na mozolnym odzieraniu go z kolejnych warstw konwencji i schematów, zakłamujących indywidualny głos, który wydostaje się na powierzchnię słów przez nader wąskie szczeliny.
Jej dramaty ukazały się drukiem w "Dialogu" i "Notatniku Teatralnym". Opublikowała opowiadania w tomach "Pikanterie. Opowiadania miłosne" (2006), "Gorączka. Opowiadania wyuzdane" (2007), "Opowiadania kryminalne" (2009), "Projekt mężczyzna" (2009) i antologii "ORWO" (2011).
Twórczość Zyty Rudzkiej tłumaczono na język niemiecki, rosyjski, chorwacki, włoski, czeski i francuski. Była stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki. Jest laureatką Europejskiej Nagrody Radia Deutsche Welle, Nagrody im. Jarosława Iwaszkiewicza, Nagrody im. Stanisława Piętaka, Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Finalistka 17. Ogólnopolskiego Konkursu Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2011). Oparty na jej scenariuszu film "Wieczność dla Nikogo" został nagrodzony na Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Krakowie (1995).