Wykreowawszy własny, indywidualny język graficzny, artysta godził w nim metaforyczne, surrealne, niepozbawione emocji postrzeganie świata z nieustannie żywą i zapładniającą tradycją chłodnej kalkulacji, której konsekwencją – jak pisał Janusz Stanny – jest "dzieło konstruowane z precyzyjnie zaplanowanych elementów definiujących cel, jakiemu to dzieło ma służyć". Uważny widz dostrzeże w plakatach i ilustracjach Rosochy umiejętność perfekcyjnego rozplanowania kompozycyjnych elementów, któremu towarzyszy znakomite opanowanie warsztatu malarskiego i graficznego. W centrum kompozycji artysta umieszczał zazwyczaj czytelny i mocny w działaniu znak graficzny, odnoszący się najczęściej do motywu ludzkiej głowy (bądź całej sylwetki), poddawanej mniejszej lub większej transformacji, ale prawie nigdy deformacji (np. "Trzy siostry", 1993; "Czarodziejski flet", 1994; "Zestaw podróżny do śmierci", 1995; "Hommage á Hoffmann", 2005; "Nie zabijaj"; 2006). Niekiedy ludzka głowa wchodzi w plastyczną interakcję z głową ptaka lub całą ptasią sylwetką (seria plakatów "Akuszerzy", 1988; "Malowany ptak" – seria ilustracji i plakat, 1988-1991; "Satyrykon'96", 1996). W wymienionych pracach (tak jak i w wielu innych) kluczem interpretacyjnym okazuje się motyw oka patrzącego jakby spoza obrazu, przeszywającego kolejne kolorystyczne i symboliczne warstwy; to wzrok, który ze sfery rzeczywistości transcendentnej nawiązuje kontakt z widzem-odbiorcą.
Artysta posługiwał się niezwykle precyzyjnym rysunkiem, który dopełniają i wzbogacają sugestywne cięcia form wyłaniających się jedne spod drugich, niekiedy unaoczniające mistrzowskie opanowanie techniki kolażu. Aksamitne tony dużych płaszczyzn czerni i szarości, szarawego różu czy złamanego błękitu, są częstokroć bardzo subtelnie modelowane walorowo, to znów odcinają się mocnym kontrastem od sąsiedniej plamy czystej barwy. Symboliczne traktowanie barw pozwala widzowi rozróżnić skojarzone na płaszczyźnie papieru rzeczywistości: zmysłową i pozazmysłową, ich nakładanie się i dopełnianie, dialog i rywalizację.
Rosocha penetrował te rejony plastycznej wyobraźni, które okazują się pokrewne onirycznej, zmysłowej, przesyconej mroczną tajemnicą i perwersyjną erotyką prozie Brunona Schulza, Alfreda Kubina czy Jerzego Kosińskiego. Nie dziwi więc, że wizytówką stylu i metaforyki Rosochy jest cykl ilustracji do "Malowanego ptaka" Kosińskiego (1988), oparty na wyrafinowanym zestawie czerni, szarości i bieli, przy pomocy których artysta stapia w erotycznych epizodach ludzkie ciało z sylwetką ptasią.
Z kolei serii plakatów poświęconych Henrykowi Tomaszewskiemu ("Hommage à Henryk Tomaszewski", 2008-2009), składający hołd swemu nauczycielowi Rosocha rozwiązał tytułowy temat finezyjnym i dowcipnym traktowaniem fizjonomii ojca polskiej szkoły plakatu - z jej charakterystycznymi, rozpoznawalnymi cechami: łysiną, okrągłymi oprawkami okularów, krzaczastymi brwiami.
Wiesław Rosocha był laureatem wielu konkursów. Otrzymał m.in. nagrodę główną PTWK w konkursie na Najpiękniejszą Książkę Roku 1980 za opracowanie graficzne "Abelarda i Heloizy" Ronalda Duncana (Czytelnik, Warszawa), złoty medal na VI Biennale Plakatu w Lahti za "Hamleta" dla Teatru Ateneum (1985), złoty medal na VI Międzynarodowej Wystawie The Art Directors Club w Nowym Jorku za plakaty z serii "Akuszerzy" (1992), nagrodę im. Józefa Mroszczaka na 15. Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie za "Zestaw podróżny do śmierci" Susan Sontag dla Teatru Rozmaitości (1996), Grand Prix I Biennale Ilustracji w Aki Town (Japonia) za zestaw ilustracji (2001), Yusaku Kamekura International Design Award na 8. Międzynarodowym Triennale Plakatu w Toyamie (Japonia) za plakaty autorskie z cyklu "Nie zabijaj" (2006), srebrny medal na 9. Międzynarodowym Triennale Plakatu w Toyamie (Japonia) za plakaty z serii "Hommage á Henryk Tomaszewski" (2009), złoty medal na 24. Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie oraz na 11. Międzynarodowym Triennale Plakatu w Toyamie (Japonia) za plakat "Rosocha. Inne obszary, inne formaty" (2014 i 2015).
Ważniejsze wystawy indywidualne artysty odbyły się w galeriach warszawskich: Ściana Wschodnia (1977), Grafiki i Plakatu (1993), Pokaz (1994 i 2009), Studio (2004), Green Gallery (2005), w kawiarni Relaks (2016), oraz w Ostrowie Wielkopolskim w Powiatowej Galeria Sztuki Współczesnej (2013), a także w Japonii – w Creation Gallery G8 w Tokio (1995) i w Museum of Modern Art w Toyamie (2009), Finlandii – Taidejulistegalleria w Helsinkach (2001), na Węgrzech - w Instytucie Polskim w Budapeszcie (2005) i na Litwie – w Państwowym Muzeum Żydowskim im.Wileńskiego Gaona w Wilnie (2010). W 2003 roku Wiesław Rosocha był jurorem na 7. Międzynarodowym Triennale Plakatu w Toyamie.
W roku 2005 odznaczony przez Ministra Kultury brązowym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Informacje o twórczości artysty zawierają katalogi jego wystaw, zbiorowe opracowania na temat polskiego plakatu współczesnego, a także m.in. teksty: "Wiesław Rosocha" autorstwa Naboru Matsuury, opublikowany w czasopiśmie "Creation" (1993, nr 19, s. 50), "Wiesiek Rosocha" autorstwa Petera Gyllana w "Novum. World of graphic design" (2001, nr 07, str.62) oraz "Graficzne baśnie Wiesława Rosochy" autorstwa Piotra Dumały na stronie internetowej "Laboratorium Więzi".
Autor: Artur Tanikowski, listopad 2009, aktualizacja w opraciu o materiały nadesłane przez artystę: NS kwiecień 2017; aktualizacja: AC, marzec 2020.