W 1963 roku z wyróżnieniem ukończył Wydział Reżyserii Muzycznej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Rok wcześniej podjął pracę w warszawskim Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia, zajmował się realizacją dźwięku i reżyserią muzyczną. W 1966 roku rozpoczął pracę kompozytorską – w podobnym czasie zrobił to Eugeniusz Rudnik, inny słynny realizator SEPR-u. W 1972 roku uczestniczył w Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt.
Twórczość Bohdana Mazurka jest swoistą kroniką kolejnych dekad (60-70-80) w SEPR, prezentując charakterystyczny arsenał środków, sposób selekcji i obróbki materiału. Jego twórczość przynależy do epoki przedkomputrowej i związana jest z urządzeniami, które przeważnie wyszły już z użycia – pisała w Odrze Monika Pasiecznik.
Utwory Mazurka były nagradzane i wykonywane na światowych festiwalach. ''Bozzetti'' (1967) został nagrodzony podczas Międzynarodowego Konkursu Muzyki Elektronicznej w Dartmouth College w Hanover, New Hampshire (USA). ''Epizody'' (1973), ''Historia Daisy'' (1977/79) i ''Sześć preludiów elektronicznych'' (1981) to kompozycje, które zostały nagrodzone na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Elektronicznej w Bourges.
''Co uderza we wszystkich jego utworach, to wielka dbałość o detal i organizację przestrzeni, wieloplanowość kompozycji'' – podsumowuje na łamach Czasu Kultury Piotr Tkacz. ''Taka na przykład ''Daisy Story'' (1976-77) z szeroką paletą barw generowanych na syntezatorach i przetwarzanych głosów mogłaby spokojnie stać dziś na półce obok nagrań Keitha Fullertona Whitmana, a powstałe w 1969 roku ''Epitafium'' (ciekawa historia utworu odsyła do samospalenia czeskiego studenta Jana Palacha) – obok utworów Kevina Drumma'' komentował na swoim blogu Bartosz Chaciński.
Nieocenione są jego zasługi realizatorskie – współpracował między innymi z Krzysztofem Pendereckim, Włodzimierzem Kotońskim i Bogusławem Schaefferem.
W kompozytorskim dorobku Bohdana Mazurka znajdziemy ponad 30 kompozycji, do tego dochodzą liczne prace skomponowane na potrzeby filmu, teatru i galerii. Muzykę Mazurka możemy usłyszeć w kilkudziesięciu filmach, przede wszystkim dokumentalnych i animowanych (współpracował między innymi z Julianem Antoniszem). Najbardziej rozpoznawalna jest jego muzyka do filmów o Panu Kleksie (''Pan Kleks w Kosmosie'', ''Podróże Pana Kleksa'' i ''Akademia Pana Kleksa''), którą zrealizował razem z Andrzejem Korzyńskim.
Współpracował także ze światem sztuki. Razem z Romanem Różyckim i Wojciechem Markowskim tworzyli mikrospektakle audiowizualne i instalacje, prezentowane później m.in. w warszawskiej Galerii Współczesnej. Pomógł Krzysztofowi Wodiczce zrealizować jego ''Instrument osobisty'' z 1969 roku.
"Instrument umożliwia przekształcanie dźwięków otoczenia.
Instrument funkcjonuje dzięki ruchom dłoni.
Instrument reaguje na światło słońca.
Instrument jest przenośny.
Instrument jest używany w dowolnym miejscu i dowolnym czasie.
Instrument jest przeznaczony wyłącznie do użytku autora.
Instrument umożliwia autorowi osiągnięcie wirtuozerii."
W latach 1974-1990 nauczał na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury oraz Wydziale Reżyserii Dźwięku Akademii Muzycznej w Warszawie. W 1980 roku wyjechał do USA, gdzie wykładał na Unwersytecie Stanowy Illinois w Urbanie oraz w Mühlenberg College w Pensylwanii (przebywał tam jako artist-in-residence). Uczył także na Uniwersytecie Leigh, Moravian College i Lafayette College.
Źródła: ZKP, filmpolski.pl, pasiecznik.wordpress.com, opr. fl 21.05.2014