Tytuł "Anioł i Syn" odnosi się do wieloletnich relacji Witkiewiczów, ojca i syna, wyjątkowego w sztuce polskiej dialogu dwóch bliskich sobie artystów, następujących po sobie pokoleń. Stanisław Witkiewicz, pochodzący ze Żmudzi artysta, twórca stylu zakopiańskiego i krytyk sztuki, był znakomitym przewodnikiem i partnerem w dyskusjach o sztuce na każdym etapie rozwoju syna, od lat dziecinnych, poprzez wiek dojrzewania, aż do dorosłości, kiedy to Witkacy stał się malarzem, dramaturgiem i filozofem, twórcą teorii Czystej Formy.
Dla Stanisława Witkiewicza niezwykle ważne było wychowanie syna na niezależnego od wszelkich wpływów człowieka i artystę, rozwijającego własną indywidualność i oryginalną sztukę, wartościową również w kontekście społecznym. Równocześnie dzięki chęci tworzenia i twórczej pasji młodego artysty, ojciec miał stały kontakt z jego coraz to nowymi zaskakującymi koncepcjami oraz pracami, udzielając mu wskazówek i korekt. W konsekwencji tego Stanisław Witkiewicz mógł podążać razem z synem za jego przemyśleniami i doświadczeniami, żywymi ideami młodszego pokolenia.