W 1918 roku wstąpiła do Warsztatów Krakowskich jako projektantka zabawek i autorka tek graficznych. W latach 1917–1918 wykonała temperą cykl pięciu obrazów "Pascha", w którym religijne motywy ikonograficzne połączyła z pierwiastkiem ludowości. Wydała dwie teki litografii barwnych zatytułowane "Bożki słowiańskie" (1918, 1922), wskrzeszając w nich i transponując wątki archaicznej mitologii słowiańskiej. Uprawiała malarstwo dekoracyjne znakomicie zintegrowane z architekturą. Do ważniejszych prac z tego zakresu należą: freski w Muzeum Techniczno-Przemysłowym w Krakowie (1917), polichromia sal w baszcie Senatorskiej na Wawelu (1917) i dekoracje wnętrza winiarni Fukiera w Warszawie. Wśród kompozycji monumentalnych wyróżniają się obrazy z cyklu "Łowy bogów" (1921) oraz "Poranek", "Wieczór" i "Koncert Beriota" (1923).
Zofia Stryjeńska, "Na góralską nutę", Warszawa, 1930, fot. Wydawnictwo Naukowe PWN Jako członkini Stowarzyszenia Artystów Polskich "Rytm" (od 1922 roku) Stryjeńska wzięła udział w Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 roku, zdobiąc salę główną polskiego pawilonu zaprojektowanego przez J. Czajkowskiego sześcioma panneaux przedstawiającymi "Rok obrzędowy w Polsce".
Wyobrażone sceny cechował znamienny dla sztuki Stryjeńskiej nastrój radosnego święta osadzonego w polskiej tradycji i afirmacja życia wtopionego w rytmy natury. Stylistyczne wyróżniki obrazów to dynamika ujęcia, wielobarwność, zrytmizowanie linearnych elementów, zwartość kompozycyjna i obfitość dekoracyjnych szczegółów. Artystka osiągnęła wówczas spektakularny sukces – otrzymała cztery Grand Prix w działach dekoracji architektonicznej, plakatu, tkaniny i ilustracji książkowej oraz zaszczytne wyróżnienie w dziale zabawkarskim. Została również odznaczona Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej.
Zofii Stryjeńskiej, ręcznie malowane talerze, Fabryka Porcelany AS Ćmielów Fabryka Porcelany, fot.
Michał Łepecki / Agencja Gazeta Z kulminacyjnego okresu twórczości Stryjeńskiej pochodzi także cykl "Młoda wieś polska", który stanowi apologię urody wiejskiego życia i młodości. Należą do niego wizerunki wiejskich dziewcząt przystrojonych w kwiaty i wstążki, przystojnych młodzieńców i dzieci; rysunki "Chłopczyk z fujarką", "Dziewczynka osłaniająca świecę" i "Dziecko przy oknie" wywodzą się z tradycji lirycznych portretów dzieci mistrzowsko kreślonych pastelami przez Stanisława Wyspiańskiego. W okresie największej popularności Stryjeńskiej jej prace były rozpowszechniane w formie tek, albumów i pocztówek przez oficynę Jakuba Mortkowicza, która wydała m.in. "Tańce polskie", "Paschę. Pieśń o Zmartwychwstaniu Pańskim", "Piastów" i "Obrzędy polskie".
