"Lampa"
O fenomenie czasopisma "Lampa" powiedziano już wiele, i nie pozostaje tu zrobić nic innego, niż odesłać czytelników zainteresowanych szerszym opracowaniem tematu do artykułów wskazanych w bibliografii w dziale "Omówienia". Tutaj podam jedynie kilka podstawowych faktów. W latach 1989-2002 "Lampa" funkcjonowała jako nieregularnie wydawany zin, w okresie do 2015 – jako miesięcznik bądź dwumiesięcznik, po czym redaktor ogłosił powrót do wydawania pisma jako nieregularnika.
"Lampę" wydawaną w formie miesięcznika cechowało swoiste równouprawnienie literatury i różnych przejawów kultury popularnej. Dział recenzji opisywał książki, płyty i komiksy, przekrojowe artykuły także mogły dotyczyć każdej z tych dziedzin, przy czym piszący w "Lampie" o piosenkach często zwracali uwagę na literackie walory tekstów.
Jako wydawca Paweł Dunin-Wąsowicz odkrył autorów takich jak Dorota Masłowska, Jakub Żulczyk, Wit Szostak czy autor komiksów Maciej Sieńczyk. Wielu innych, jak choćby Marka Sierpawskiego, cenił na równi z nimi, mimo że nie udało mu się ich wypromować w porównywalnym zakresie.
Fantastyka
W latach 2011-2015 Paweł Dunin Wąsowicz wydał trzy książki traktujące o polskiej fantastyce od legendarnych początków (uwzględniających motywy takie jak bazyliszek) do czasów współczesnych. We wszystkich tych pozycjach autor uwzględnia możliwie najszerszy zestaw autorów, nie selekcjonując ich pod względem jakości. Jest to spójne z wielokrotnie wyrażanym przez Dunina zainteresowaniem złą literaturą, uzasadnianym tak:
"Socjolog Aleksander Hertz napisał w wydanych na emigracji ‘Wspomnieniach starego człowieka’, że zła literatura jest bezcenna dla badacza kultury, bo w niej lepiej niż w dobrej odbijają się wszelkie tendencje społeczne".
Gdzie indziej Dunin przedstawia swój cel jako „katalogowanie tego, czego nie ma”. Opierając się na tym zdaniu, można połączyć atlasy fantastyczne z innym projektem – Widmową Biblioteką, czyli spisem i krótkimi streszczeniami nieistniejących książek opisanych w innych książkach.