Absolwentka Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi w klasie Zygmunta Krauzego oraz Królewskiego Konserwatorium w Brukseli pod kierunkiem Petera Swinnena. Pochodzi z polsko-japońskiej rodziny, mieszkała w Łodzi i Oscae.
Edukację w zakresie muzyki elektronicznej rozpoczęła w Łodzi u Krzysztofa Knittla, a następnie kontynuowała w Brukseli u Katarzyny Głowickiej. Obecnie jest doktorantką wydziału kompozycji na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Brała udział w licznych kursach muzyki współczesnej, m. in. Impuls Academy (2015) w Grazu, Synthetis (2016) w Radziejowicach, Ferienkurse für Neue Musik (2016 i 2018) w Darmstadt, Young Composers Meeting (2017) w Apeldoorn oraz Champdaction LAbO (2018) w Antwerpii. Uczyła się także pod kierunkiem zespołu ICTUS, we współpracy z Uniwersytetem w Gandawie oraz szkoły tańca współczesnego P.A.R.T.S w Brukseli.
Jej utwory wykonywane były między innymi przez Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Łódzkiej, Koninklijke Muziekkapel De Gidsen, orkest de ereprijs, Hashtag Ensemble a także Wrocław Improvising Orchestra czy orkiestrę muzyki dawnej il fondamento. Kompozycje Fukuoki miały premiery w brukselskiej operze De Munt/La Monnaie, Muziekgebouw aan 't IJ w Amsterdamie. Jej twórczość była prezentowana podczas wielu krajowych i międzynarodowych festiwali, między innymi: Musica Moderna, Musica Privata w Łodzi; Musica Polonica Nova we Wrocławiu; Kody w Lublinie; Norwesko-Kubańskie dni teatru w Hawanie; a także podczas Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadt oraz rezydencji Manufactuur w De Bijloke Muziekcentrum w Gandawie.
Nadpisz opis powiązanego wpisu
Rozmowa z łódzko-brukselsko-nowojorską kompozytorką o Nirvanie, histerii, basie i życiu muzycznym Polski, Belgii i Japonii.
Współpracuje z licznymi, nowo powstałymi zespołami muzyki nowej, takimi jak Ensemble Kompopolex, Down the Rabbit Hole, Nemø ensemble, The Third Guy oraz Erämaa Trio. Fukuoka garściami czerpie z kultury popularnej i niezależnej, rzeczywistości internetowej, multilingwizmu, literatury grozy i science-fiction. Stąd często pojawiające się w jej twórczości internetowe objets trouvés (obiekty znalezione) oraz nawiązania do kultury masowej. W swoich utworach porozumiewa się z odbiorcą nie tylko przy pomocy muzyki, ale także video oraz działań performatywnych. Jednym z ważniejszych wątków jej twórczości są działania interdyscyplinarne, które rozwija we współpracy z artystami wizualnymi oraz choreografami.
W 2018 roku na polskich festiwalach mogliśmy usłyszeć jej dwa nowe utwory: "uncanny valley" (Musica Polonica Nova we Wrocławiu) i "Yuggoth" z warstwą video przygotowaną przez Izumi Yoshidę (Musica Privata w Łodzi). Pierwszy utwór rozgrywał się na pograniczu Messengera i dystopii, w świecie, w którym androidy za bardzo przypominają ludzi wzbudzając w nich nieprzyjemne uczucia, a ludzie nie potrafią się ze sobą porozumieć. Druga kompozycja była próbą przeniesienia filmu grozy na język muzyki.
Nadpisz opis powiązanego wpisu
Nie wszyscy mają pełne wykształcenie i doskonały warsztat, ale po to jest się młodym, żeby móc popełniać błędy.
Spis utworów:
- Cztery Haiku (2009) na głos (mezzosopran), fet traverso i marimbę. Słowa: Matsuo Basho, Yosa Buson, Kobayashi Issa,
- Tryptyk ‘Sąd Ostateczny’ (2010) na saksofon sopranowy, altowy,tenorowy i klawesyn amplifkowany. Ma podstawie tryptyku Hieronima Boscha,
- No name (2010) na skrzypce, altówkę, wiolonczelę i kontrabas,
- Czary (2011) na głos (mezzosopran), harfę i fagot. Słowa: Szymon Szymonowic,
- Koncert na marimbę i orkiestrę (2011) na marimbę solo i orkiestrę,
- Entropia (2011) na kwartet perkusyjny,
- Quatuor (2012) na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian,
- Quartet for Strings (2012) na koto, guzheng, gitarę i fortepian,
- Musique est que des nuages (2013) na 14 solistów instrumentów dętych,
- Efflux (2013) na orkiestrę symfoniczną,
- Mållös Mångata (2014) na skrzypce, wiolonczelę i fortepian,
- Mångata (2014) na głos (mezzosopran), wiolonczelę i fortepian,
- Koncert na marimbę i orkiestrę (2014) wersja na marimbę solo i taśmę,
- 13<x&x<11 (2014) na klarnet solo,
- Belgian rare groove & breakbeat (2015) na marimbę i elektronikę,
- BCHPbVNF (2015) na fortepian solo,
- De Tempelberg (2016) na orkiestrę barokową,
- SINGLE PLAYER (2016) partytura wideo na 6 improwizatorów,
- Almost.EVERYTHINGHAPPENS (2016) projekt powstały we współpracy z choreografem KlaasemFreekiem Devosem, przeznaczony na 5 muzyków (fet, klarnet, skrzypce, wiolonczela, fortepian) oraz pięciutancerzy
- And Elsewhere. (2017) na 15 wykonawców
- SINGLE PLAYER v.2 co-op (2017) na dwoje wykonawców (perkusja, syntezator) i wideo
- Almost.EVERYTHINGHAPPENStwice (2017) projekt powstały we współpracy z choreografem Klaasem
Freekiem Devosem, przeznaczony na dwoje muzyków (klarnet, fortepian/syntezator), dwoje tancerzy oraz
elektronikę - The Final Girl (2018) do wykonania przez harfstkę, na wideo oraz elektronikę
- uncanny valley (2018) na wideo i czterech wykonawców (fet, akordeon, perkusja i elektronika)
- Horror Project: Yuggoth (2018) na elektronikę, wideo przetwarzane na żywo i trzech wykonawców (wersja
na klarnet, wiolonczelę i perkusję). Video zrealizowane przy współpracy z Izumi Yoshidą, - 5 Secrets to Making New Music (2019) na video, elektronikę i czworo wykonawców (skrzypce, fety,
saksofony, organy Hammonda), - SINGLE PLAYER v.3 Tree for All (2019) na wideo i dwóch wykonawców (gitara elektryczna, werbel),
- Still Life #31 (2019) na elektronikę, czterech wykonawców (fet, klarnet, harfa, perkusja/elektronika) i
obiekty, - howto jouïssance (2019) na wideo, elektronikę i klawesyn.
