Urodził się w 1967 w Gdańsku, poeta rzeczy, autor zaliczany do grona najwybitniejszych twórców swego pokolenia. Mieszka w Warszawie.
Dorastał w Tomaszowie Lubelskim. W latach 1986–1990 studiował w Akademii Medycznej w Warszawie, a od 1990 do 1995 roku w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych był związany ze środowiskiem "bruLionu", dwukrotnie wyróżniany był w konkursach poetyckich organizowanych przez redakcję czasopisma. Debiutował w roku 1992 tomem "Z wysokości". Paweł Stępień pisał o nim:
Poetycka technika Barańczaka, polegająca na wykorzystywaniu napięć, jakie powstają wskutek niezgodności porządku intonacyjno-zdaniowego z porządkiem wersowym, zrosła się z obrazem świata ukazywanym w jego upolitycznionych, doraźnych, demaskatorskich utworach – obrazem wilgotnego, betonowo-gliniastego miejskiego pejzażu zaludnionego przez szarych obywateli PRL-u. Ten zrost rzuca cień na utwory Sendeckiego, operującego tą samą co Barańczak techniką językową i także obnażającego mdłą, beznadziejną szarość otaczającej rzeczywistości ("Potop. Pismo Literackie", nr 14/1991).
Jego wiersze są naznaczone daleko posuniętą lakonicznością. Dużo w nich ironii wobec świata i chłodnej powściągliwości w stosunku do własnych poetyckich poczynań, nieomal nieobecne są wszelkie gesty adresowane do czytelnika, mające udostępnić mu wnętrze wiersza, uczynić je bardziej zachęcającym i przytulnym. Utwory rozsadza od środka sardoniczna niechęć do wszelkiego utożsamienia oraz poczucie wyobcowania.
Rozpryskujące się kryształy wierszy zawierają w sobie ułamki panoramy społecznej. Zwłaszcza wczesne utwory Sendeckiego wyrażały jego pogląd na temat stanu duchowej dezintegracji i jałowości końca PRL-u i i początków nowego państwa. Sławę zdobył utwór zatytułowany "Tym razem obędzie się bez ofiar".
Sendecki sprawia wrażenie etycznego maksymalisty, którego świadomość poraża niedoskonałość i pustka, ideowe wydrążenie tego, co istnieje. Chodzi oczywiście o mit solidarnościowej rewolucji, która - zamiast głębokiej przemiany - przyniosła ostateczne zniweczenie wyrazistych wartości i postaw, pogrążając świat w nieokreśloności, dewaluując słowa.
O tomie "Pół" (2010) pisała Julia Fiedorczuk:
Po katastrofie: słowa, intymne drobiazgi, rozwłóczone przez wiatr, otoczone piękną i toksyczną aurą samotności. Pył opada, ktoś zbiera te słowa i układa z nich piosenkę, ale w tej piosence, zarazem znajomej i obcej, najgłośniej pobrzmiewa to, czego nie ma, czego nie można już znaleźć. Pół słowa, pół ciała, pół snu: nowe wiersze Sendeckiego to najczystszej wody poezja: totalna, bezkompromisowa, bolesna.
Wydany w 2016 roku tomik "W" jest naszpikowany aluzjami intertekstualnymi i autobiograficznymi, co sprawia, że jego interpretacja wymaga od czytelników wzmożonego wysiłku. Wskazówką może być liczba wierszy tytułowanych liczbami, 49, bo tyle lat miał Sendecki, kiedy wydał "W", ale innym tropem może być śmierć jego kolegi, któremu zadedykował tomik. Hermetyczność jego wierszy opisują Jakub Nowacki i Weronika Janeczko:
Sendecki stara się ukrywać rozmaite wrażliwości, a jednak dają się one, mimo wszystko, zauważyć w niektórych wierszach. Wspomnienia podszyte zgryźliwością, żalem i uśmiechem od czasu do czasu – jasne, są kruche. Powstaje pytanie, jak mówić o tym, czego nie ma – jak dokonać, użyjmy śmiesznego, niepasującego słowa, operacjonalizacji "już niebędącego" ("Mały Format", 05/2017).
Za tomy "Trap", "22", "Pół" i "Farsz" był nominowany (w latach 2009, 2010, 2011 i 2012) do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, którą otrzymał w kategorii "książka roku" za tom "Przedmiar robót" w roku 2015. Za "Farsz" otrzymał zaś także nominację do Nagrody Literackiej Gdynia w 2012 roku.
Sendecki pracował w tygodniku "Przekrój", pisuje do "Dwutygodnika" i "Magazynu Książki". Przełożył z angielskiego m.in. utwory Paula Bowlesa i Jamesa Schuylera.
Źródło: www.polska2000.pl; Copyright: Stowarzyszenie Willa Decjusza, 2001, aktualizacja: AP, listopad 2019.
Twórczość
- "Z wysokości. Wiersze z lat 1985-1990", Warszawa-Kraków: bruLion, 1992.
- "Parcele", Warszawa-Kraków: biblioteka 1998.
- "Muzeum sztandarów ruchu ludowego", Legnica 1998.
- "Szkoci dół", Kraków: a5, 2002.
- "Opisy przyrody", Legnica: Biuro Literackie 2002.
- "Z wysokości". Parcele, Wrocław: Biuro Literackie, 2006.
- "Trap", Wrocław: Biuro Literackie, 2008.
- "22", Poznań: WNPiCAK, 2009.
- "Pół", Wrocław: Biuro Literackie, 2010.
- "Farsz", Wrocław: Biuro Literackie, 2011.
- "Błam", Wrocław: Biuro Literackie, 2012 (wiersze zebrane).
- "Przedmiar robót", Wrocław: Biuro Literackie, 2014.
- "Pamiątka z celulozy", Poznań: WBPiCAK, 2014.
- "Lamety", Wrocław: Biuro Literackie, 2015.
- "W", Wrocław: Biuro Literackie, 2016.
Nagrody (wybór)
- 2017 – Nagroda "Odry" za rok 2016 – za tom "W" należący do książkowego cyklu, który układa się w biograficznie i historycznie zorientowaną, mądrą i emocjonalnie angażującą całość.
- 2017 - Nagroda im. Wisławy Szymborskiej za tom "W"
