Dominika Bednarczyk; fot. Marcin Wegner / Teatr im. Juliusza Słowackiego
Aktorka teatralna i filmowa. Urodziła się 17 maja 1972 roku w Krakowie.
W 1996 roku ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Cztery lata wcześniej debiutowała na zawodowej scenie rolą Julii w Szekspirowskiej tragedii "Romeo i Julia" reżyserowanej przez Krzysztofa Orzechowskiego w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. Od czasu ukończenia studiów jest związana z krakowskim Teatrem im. Juliusza Słowackiego.
Aktorka ma w swoim dorobku ponad czterdzieści ról teatralnych. Jej szkolnym dyplomem był "Płatonow wiśniowy i oliwkowy" na podstawie dramatu Antoniego Czechowa (1996) w reżyserii Krystiana Lupy, z którym współpracowała także w krakowskim Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej. Zagrała w dyptyku według powieści Hermanna Brocha; Sonię Worobiew w przedstawieniu "Lunatycy (Esch, czyli Anarchia)" (1995) i Dziewczynę z lazaretu w "Lunatykach (Hugenau, czyli Rzeczowość)" (1998).
Na deskach Teatru im. Słowackiego współpracowała w Barbarą Sass. Wcieliła się w role Mercy Lewis w "Czarownicach z Salem" Arthura Millera (1999), Agłaji w "Idiocie" według Fiodora Dostojewskiego (2002) i Kławdii Chauchat w adaptacji "Czarodziejskiej góry" Tomasza Manna (2004). Grała te postaci niepokojąco, tworząc wielowymiarowe sceniczne portrety.
"Pod ujmującą i delikatną powierzchownością czarnowłosej, ciemnookiej Agłai Dominiki Bednarczyk drzemie demon zazdrości.- zauważył Janusz R. Kowalczyk. - Wspaniała rola! Dominika Bednarczyk oprócz wdzięku, dowcipu i nieprzeciętnej inteligencji bohaterki, potrafiła ujawnić również jej mroczne i sadystyczne cechy." ("Rzeczpospolita", 5 marca 2002).
Podobnie niejednoznacznie zinterpretowała Kławdię z powieści Manna.
"Potrafi znaleźć w swojej bohaterce kruchość i twardość zarazem. Lekkość i łzy jak z ołowiu." - pisał o aktorce Jacek Wakar ("Życie", 10 marca 2004).
Na macierzystej scenie można ją było oglądać także w inscenizacjach Tadeusza Bradeckiego, jako Karolinę Corday w przedstawieniu "Marat/Sade" Petera Weissa (2001) i Rozalinę w "Straconych zachodach miłości" Williama Szekspira (2003). Doskonale odnalazła się w realizacji Antoniego Libery "Urodził się i to go zgubiło" na podstawie jednoaktówek Samuela Becketta (2006), gdzie w postaci May dała precyzyjny, poruszający obraz samotności.
Bednarczyk tworzyła portrety kobiet pełnych pasji i mrocznych tajemnic, była Shirley we wstrząsającym, głośnym tekście o dzieciobójczyni - "Jordan" Moiry Buffini i Anny Reynolds, wystawionym przez Maję Kleczewską (2000), wcieliła się w tytułową Beatrix Cenci w dramacie Juliusza Słowackiego w kontrowersyjnej inscenizacji Macieja Sobocińskiego (2009) i Lady Makbet w Szekspirowskiej "Tragedii Makbeta" przygotowanej przez Redbada Klijnstrę (2010).
Jednak w ostatnich sezonach największe uznanie przyniósł jej udział w kameralnych przedstawieniach na podstawie współczesnych tekstów: "Bliżej" - psychologiczno-erotycznej rozgrywce rozpisanej na czworo postaci przez Patricka Marbera w reżyserii Klijnstry (2008) oraz w "Rozmowach poufnych" Ingmara Bergmana w reżyserii Iwony Kempy (2008), gdzie grała główną postać - Annę.
"Zadanie było tym trudniejsze, że musiała ją uwiarygodnić aktorka nie tylko bardzo utalentowana, ale śmiem twierdzić - bogata wewnętrznie.- pisał Łukasz Maciejewski. - Nie chodziło w końcu tylko o perfekcyjne odtworzenie cudzego emocjonalnego rozchwiania, ale o prywatne zrozumienie dla niejednoznaczności ludzkich wyborów, słów, namiętności. (…) Bednarczyk w żadnym stopniu nie usprawiedliwia bohaterki, nie wymusza sympatii, litości, współczucia. Cudem zadziwiającej aktorskiej mimikry staje się konglomeratem tych samych co Anna, tragiczno-komicznych pobłądzeń, zakochań i wytłumaczeń." ("Teatr" 1/2009).
W kolejnych latach na krakowskiej scenie wystąpiła w spektaklach: Kochanek Harolda Pintera w reżyserii Józefa Opalskiego (2012), Obcy Alberta Camusa w reżyserii Anny Smolar (2012), Za chwilę. Cztery sposoby na życie i jeden na śmierć Petera Asmussena w reżyserii Iwony Kempy (2012), Każdy musi kiedyś umrzeć Porcelanko, czyli rzecz o Wojnie Trojańskiej Agaty Dudy-Gracz (2013), Maskarada Michała Lermontowa w reżserii Nikołaja Kolady (20130, Z miłości Petera Turriniego (reż. Iwona Kempa, 2014), Narodziny Fryderyka Demuth Macieja Wojtyszko (2014), Kto wyciągnie kartę wisielca, kto błazna? na podstawie Szekspira (reż. Paweł Miśkiewicz, 2015) oraz Zagraj to jeszcze raz, Sam Woody'ego Allena (reż. Krzysztof Babicki, 2016)
Aktorka stworzyła także kilka ról w Teatrze Telewizji, była między innymi Melanią w "Wiośnie narodów w cichym zakątku" Adolfa Nowaczyńskiego w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (1997) i Romy w "Grach miłosnych" Dona Nigra w inscenizacji Barbary Sass (2003). Skromniej natomiast prezentuje się jej dorobek filmowy. Na dużym ekranie pierwszy raz pojawiła się epizodycznie w "Liście Schindlera" Stevena Spielberga (1993). Zagrała drugoplanową rolę w "Dużym zwierzęciu" Jerzego Stuhra (2000) oraz rolę Moniki Talko w komediowym serialu telewizyjnym "Talki z resztą" Filipa Zylbera (2004), będącym ekranowym rozwinięciem tematów podejmowanych w "Gazecie Wyborczej" przez małżeństwo publicystów - Leszka Talko i Monikę Piątkowską. Można ją było oglądać w sensacyjnym serialu "Oficerowie" Macieja Dejczera (2006) oraz w serialu "Hotel 52" (2010-2011). W 2016 wystąpiła we Wspomnieniu lata Adama Gruzińskiego oraz polsko-amerykańskiej produkcji True Crimes / Prawdziwe zbrodnie Alexandrosa Avranasa z Jimem Carrey'em oraz Charlotte Gainsbourg w rolach głównych.
Nagrody:
- 1996 – Nagroda na 14. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi;
- 2001 - Ludwik - nagroda krakowskiego środowiska teatralnego za rolę Shirley w przedstawieniu Jordan Anny Reynolds i Moiry Buffini w reżyserii Mai Kleczewskiej w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie;
- 2002 - Nagroda im. Leona Schillera dla młodych artystów sceny przyznawana przez ZASP za „szereg różnorodnych, zapadających w pamięć, przejmujących ról”; Stypendium Twórcze Miasta Krakowa za twórczość teatralną, Ludwik - nagroda krakowskiego środowiska teatralnego za rolę Karoliny Corday w widowisku Marat/Sade Petera Weissa w reżyserii Tadeusza Bradeckiego w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie;
- 2003 - Ludwik - nagroda krakowskiego środowiska teatralnego oraz krakowska Złota Maska - nagroda w plebiscycie publiczności za rolę Agłaji w Idiocie według Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Barbary Sass w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie;
- 2010 - nagroda w plebiscycie publiczności zorganizowanym przez Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie za rolę tytułową w przedstawieniu Beatrix Cenci Juliusza Słowackiego w reżyserii Macieja Sobocińskiego w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie;
- 2011 - nagroda w plebiscycie publiczności zorganizowanym przez Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie za role stworzone na deskach tego teatru - Lady Makbet w Tragedii Makbeta Williama Szekspira w reżyserii Redbada Klijnstry oraz Suzan w Intymności Hanifa Kureishiego w reżyserii Iwony Kempy;
- 2015 - Wyróżnienie za rolę Jenny von Westphalen w spektaklu Narodziny Fryderyka Demuth Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie na 15. Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona" w Zabrzu.
Autor: Monika Mokrzycka-Pokora, grudzień 2011; ostatnia aktualizacja: grudzień 2016 (ND).
