Początkowo studiował architekturę wnętrz (1989-1991), a następnie malarstwo (1991-1995) w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Uczęszczał także do Pracowni Intermedialnej prof. Witosława Czerwonki. Działa też jako vj klubowy (używa pseudonimu Peter Style). W latach dziewięćdziesiątych aktywnie uczestniczył w gdańskim środowisku artystycznym będąc członkiem Stowarzyszenia Ludzi Aktywnych (1991-1992) prowadzącego galerię C-14, członkiem Fundacji Galerii Otwartej (1992-1993) prowadzącej Łaźnię Miejską, wicedyrektorem Fundacji Wyspa Progress (1993-1995). W 1995 roku został współzałożycielem i dyrektorem artystycznym grupy CUKT (Centralny Urząd Kultury Technicznej). W 1995 roku otrzymał pierwszą, a w 1997 drugą nagrodę na festiwalu WRO. Był nominowany do Nagrody "Spojrzenia" Fundacji Kultury Deutsche Bank w 2003 roku. Mieszka i pracuje w Kijowie oraz Gdańsku.
Piotr Wyrzykowski zaczynał działalność artystyczną jako performer na początku lat dziewięćdziesiątych. Od 1990 roku przez trzy lata z Markiem Rogulskim współtworzył duet performerski Ziemia Mindel Würm. Przeprowadzali wielogodzinne akcje, często w otoczeniu natury czy na Wyspie Spichrzów w Gdańsku, zbliżone do magicznych rytuałów i misteriów. Ich działania uzupełniały rzeźby, ogniska, muzyka. Jak pisał sam Wyrzykowski w tekście "Potrzebna nam jest transfuzja krwi",
"Mindel Würm to rytm milionów lat, nurt, z którym próbuję kroczyć. To wysiłek odnalezienia samego siebie w obrębie istniejącego systemu. To tragedia przeświadczenia o niemożliwości powrotu do dziewiczości natury i człowieka".
Podobnie Jolanta Ciesielska, uczestniczka i obserwatorka gdańskiego środowiska artystycznego w tym okresie, pisała, że performanse duetu wzmagały
"świadomość znajdowania się w inaczej skonstruowanym świecie, świecie mediów i sztucznej rzeczywistości wirtualnej, w której autentyzm owych, często ekstremalnych doświadczeń skazany jest na niepowodzenie odbioru".
W kolejnych latach Wyrzykowski działał z Adamem Popczykiem (jako Venom Underground), zmieniając charakter przeprowadzanych akcji, które zaczęły oscylować
"wokół problemu wolności jednostki i przekraczaniu ograniczeń objętych ramami konwencji zinstytucjonalizowanego świata sztuki" (Ciesielska).
W swych indywidualnych performensach artysta w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych zaczął wykorzystywać elementy sztuki wideo oraz telewizyjne transmisje. W 1995 roku w bydgoskim klubie "Mózg" przeprowadził performens Przysięga prezydenta. W trakcie wieczornego programu telewizyjnego publicznej telewizji, w czasie którego pokazano m.in. prezydencką przysięgę Aleksandra Kwaśniewskiego, Wyrzykowski nakładał na swoją twarz różne maski - świętego Mikołaja (działanie miało miejsce w wigilię świąt Bożego Narodzenia), maski karnawałowe, twarze postaci z kreskówek, zdjęcia Wałęsy i Kwaśniewskiego. Przez cały czas na jego twarz rzutowany był obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, analogicznie do niego artysta wykonał dwa cięcia na swoim policzku. W trakcie innego działania, wykorzystującego transmisję wideo, cytował nowe prawo autorskie, a na jego prawym ramieniu wytatuowany został znak © (copyright), co wskazywało na prawo posiadania własnego ciała, ale także wyłączności na jego reprodukcję czy tworzenie kopii (Copyright, 1995).
W tym czasie Wyrzykowski zaczął też tworzyć filmy wideo, łączące w sobie elementy analizy stosowanego medium i jego walory dokumentalne (np. Runner, 1993, także jako performens wykonany w Bremie w 1993 roku). Jego najsłynniejszą pracę wideo z tego okresu pozostaje Beta Nassau (1993), film, który znalazł się w kolekcji nowojorskiego Museum of Modern Art. Niemal abstrakcyjny kadr przedstawia pordzewiałą burtę przepływającego portem statku. Wielokrotnie określany terminem "wideomalarstwo", ewokuje (zwłaszcza przez połączenie obrazu z brzmiącą złowrogo muzyką) uczucie kryjącego się zagrożenia, niebezpieczeństwa. Jak wyjaśnia artysta, inspiracją do powstania filmu był pomysł niemieckich władz na rozwiązanie problemu nielegalnych imigrantów - założenie obozu dla przybyszów na takim statku.
Twórczość Wyrzykowskiego szybko zdominowały jednak nowe technologie oraz jego zainteresowanie tym, jak wpływają one na postrzeganie ludzkiego ciała, zjawiskiem "teleobecności", multiplikacją ciała w transmisjach telewizyjnych (widoczne także w jego performensach), w końcu eksploracją i możliwościami kreacji świata wirtualnego. Swe prace nie tylko eksponował w galeriach, ale także umieszczał w Internecie czy na płytach CD. Na stronie internetowej stworzył wirtualną postać, nazwaną przez niego David EverBody, którą widzowie mogli przekształcać i deformować (There Is No Body, 1998). Digitalne ciało powstało na bazie ciała samego artysty, którego skanowanie i proces cyfrowego zapisu zostały uwiecznione na wideo Oglądaj mnie. Wersję na płycie CD miała praca Cyborg's Sex Manual, podręcznik bazujący na popularnych poradnikach dla młodzieży, wprowadzających w świat miłości i seksu, tym razem adresowany do cyborgów. Częścią świata wirtualnego w pracach Wyrzykowskiego stała się także historia Polski. Bazujący na Poczcie Króli i Książąt Polskich Jana Matejki umieszczony w Internecie program 44 pozwalał na przekształcanie i tworzenie własnych wersji życiorysów 44 polskich władców.
Opisane prace artysty ściśle wpisywały się w działalność utworzonego w 1995 roku w Gdańsku Centralnego Urzędu Kultury Technicznej (CUKT). Oprócz Wyrzykowskiego do CUKT-u należeli także Rafał Ewertowski, Robert Mikołaj Jurkowski, Artur Kozdrowski i Jacek Niegoda. Czołowym osiągnięciem grupy było stworzenie w 1999 roku Obywatelskiego Software'u Wyborczego (OSW),
"programu komputerowego przeznaczonego do zbiorowego podejmowania decyzji".
Polityków i kandydatów na prezydenta zastąpiła w nim Wiktoria Cukt. Poprzez kontakty z nią OSW miał zmieniać
"rządy reprezentantów w bardziej sprawiedliwy i efektywny model cyfrowej demokracji bezpośredniej".
CUKT zorganizował kampanię Wiktorii Cukt w największych miastach w Polsce oraz w internecie.
Około 2000 roku Wyrzykowski podjął współpracę z ukraińskim artystą Ilią Cziczkanem. Jej efektem był między innymi cykl fotografii dokumentujący sesję fotograficzną i film wideo Obrońcy (2001/2002). Wzięli w niej udział oficerowie elitarnej jednostki lotnictwa armii ukraińskiej. Ich pozy wzorowane były na fotosach kampanii reklamowych słynnych firm (Gucci, Valentino, Hugo Boss, Dolce&Gabbana). Wspólnie z Cziczkanem w 2002 roku Wyrzykowski nakręcił film Atomic Love. Zdjęcia powstały w zamkniętej strefie w Czarnobylu, niedaleko budynku elektrowni atomowej, w której w kwietniu 1986 roku nastąpiła katastrofa. Para ubrana w srebrne kombinezony ochronne spaceruje po skażonym terenie. Stroje ochronne, których zdjęcie groziłoby napromieniowaniem i utratą zdrowia, utrudniają próby czułych gestów, obejmowania się i uprawiania seksu. Na pozór zabawny film wskazuje w gruncie rzeczy na prawdopodobieństwo takich scenariuszy.
W pracy Communostalgie (2004), instalacji zbudowanej z lightboxów z elementami wideo, Wyrzykowski połączył elementy zaczerpnięte z konstruktywistycznych kolaży radzieckich artystów awangardowych (np. Rodczenki), teksty Włodzimierza Majakowskiego, piramidy budowane z ciał atletów z elementami siermiężnej rzeczywistości byłej Republiki Radzieckiej (ćwiczenia na siłowni na wolnym powietrzu skonstruowanej ze stalowych elementów, przypominającej złomowisko). Współczesną ukraińską rzeczywistość w postaci dwóch bezdomnych chłopców żyjących na ulicach Kijowa ukazywała 24-godzinna projekcja I Will All of You Set Free (2002) oraz wideo instalacja Młoda Ukraina (2001), w której ujęcia około 100 przedstawiających się ukraińskich dzieci poprzedzały zbliżenia ukraińskiej flagi.
Radzieckie dziedzictwo przywoływała praca Polowanie na człowieka (2006), wideo i fotografie przywołujące monumentalną architekturę kijowskiego metra. Wyrzykowski pozbawił je jednak swej funkcji tworząc wizję wrogiego, podziemnego świata, przywołującego na myśl filmy science-fiction czy gry komputerowe. Jak pisała Ewa Gorządek,
"Zdumiewająca i przytłaczająca architektura metra staje się światem samym w sobie, jej funkcja użytkowa przestaje być zrozumiała; zaczyna dominować majestat architektonicznych form oraz wrażenie niekończącej się przestrzeni".
Ponownie jak w przypadku Atomic Love, siła pracy opiera się na zderzeniu pozornej fikcyjności i realności przedstawienia.
W trakcie festiwalu "Ukryta ścieżka" w Gdańsku-Wrzeszczu Wyrzykowski we współpracy z Robertem Rumasem stworzyli Pomnik pijących piwo (2007). Instalacja wideo w przestrzeni miejskiej przywracała na swoje miejsce mieszkańców dzielnicy, którzy swego czasu mieli zwyczaj picia piwa "na ulicy w tzw. otwartej przestrzeni miasta". W projekcie wzięli udział byli pracownicy browaru we Wrzeszczu.
W cyklu wideo i fotografii The Nobody Family (2008) Wyrzykowski analizował współczesne formy komunikacji. Użył w tym celu teksty skopiowane ze stron internetowych. Wypowiadają je realne postacie, jednak elektronicznie zamaskowane przez artystę. Viola Krajewska pisała, ze w projekcie tym "człowiek, dysponując techniką wyrażania opinii i dzielenia się nią z dowolną osobą na świecie poprzez fora dyskusyjne, zanika jako podmiot wypowiadający sens".
Przeżyją tylko ci, którzy to zaplanowali (2009), realizacja prezentowana m.in. na biennale w Moskwie, była powrotem do interesującej go tematyki zimnowojennej, starcia mocarstw, wojny nuklearnej. Wyrzykowski rozwinął znaną z jego twórczości formę wideo-plakatu (np. Communostalgie 2004), w której obraz wideo stanowi część kompozycji plakatowej. Przeżyją tylko ci, którzy to zaplanowali opiera się na oryginalnych publikacjach amerykańskich z lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, propagujących budowanie schronów przy domach jednorodzinnych. Każdy z sześciu wideo-plakatów przedstawia scenę z życia rodziny mieszkającej w ukryciu. Wyrzykowski odniósł się do warstwy propagandowej (kreowanie poczucia strachu przed obcym mocarstwem), jednocześnie popuszczając wodze fantazji na temat tego, "co by było gdyby..."
Od 2013 roku artysta jest skoncentrowany na pracach w przestrzeni publicznej,wykorzystujących Internet i technologie mobilne.
Strona artysty: http://peterstyle.eu
Autor: Karol Sienkiewicz, grudzień 2007; aktualizacja: listopad 2015.
Wybrane wystawy indywidualne:
- 1990 - "Warszawa - Gdańsk" - Galeria Wyspa, Gdańsk (Ziemia Mindel Würm)
- 1992 - "Czysta energia" - Galeria C-14, Gdańsk (Venom Underground)
- 1993 - "Performance inauguracyjny" - Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
- 1995 - "Przysięga prezydenta" - Klub Mózg, Bydgoszcz; "Teleperformance" - Galeria QQ, Kraków; "Antywyborcza technodemonstracja" - Forty, Gdańsk (CUKT)
- 1999 - "Cyborg's Sex Manual 1.0" - Galeria Entropia, Wrocław; "Prywatność akt III - David Everybody w wirtualnym performance" - Państwowa Galeria Sztuki, Sopot; "Promocja" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
- 2000 - "Biuro wyborcze Wiktorii Cukt" - Muzeum Sztuki Łódź; Zachęta Państwowa Galeria Sztuki, Warszawa (CUKT)
- 2001 - "Obrońcy" - Galeria RA, Kijów (we współpracy z Ilią Cziczkanem)
- 2002 - "Obrońcy" - Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk (we współpracy z Ilią Cziczkanem)
- 2003 - "Developed Body - Cyborg's Manual - Hunting the Posthuman" - MOMA Theatre, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
- 2006 - "Polowanie na człowieka" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa (w ramach cyklu "W samym centrum uwagi")
- 2008 - Centrum Sztuki WRO, Wrocław
- 2009 - "Przeżyją tylko ci, którzy to zaplanowali" - Galeria Arsenał, Białystok.
- 2011- „Emotikon” Muzeum Sztuki, Łódź (we współpracy z R.Rumas)
- 2012 - „Emotikon” Narodowa Galeria Zachęta, Warszawa (we współpracy z R.Rumas)
- 2013 – „Water Memory”
- 2014 - „Jestem Ukraińcem strzelaj!”, Galeria ASP, Gdańsk, 2014 - reakcja na rewolucje i wojnę na Ukrainie http://www.peterstyle.eu/im-ukr.html
- 2014 - „Protest”, „Samospalenie”,
- 2015 - „Regionalny System Obrony” – mobilny test zaprojektowany do przećwiczenia zachowania w sytuacji działań wojennych
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 1990 - Międzynarodowy Festiwal Performance - Galeria Wyspa, Gdańsk (Ziemia Mindel Würm)
- 1993 - "Sztuka - Miasto - Maszyna" - Otwarte Atelier, Gdańsk; "Eleonora w Tallinie" - Dom Sztuki, Tallin, Estonia
- 1994 - "Ucho Beethovena" - Otwarte Atelier, Gdańsk; "Kolekcja" - Galeria Wyspa, Gdańsk
- 1995 - "Antyciała" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
- 1997 - "Media Art Biennale WRO 97" - Wrocław (CUKT); "LAB 6" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa (CUKT); "Transformator emocji" - Galeria Budapest, Budapeszt, Węgry; "Nowe prądy w sztuce wideo" - Museum of Modern Art, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
- 1998 - "W tym szczególnym momencie" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
- 1999 - "After the Wall" - Moderna Museet, Sztokholm, Szwecja (CUKT); "Public Relations" - Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk (CUKT); "Oikos" - Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz
- 2000 - "After the Wall" - Neue Nationalgalerie, Hamburger Bahnhof, Berlin, Niemcy (CUKT); "Negocjatorzy sztuki" - Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk (CUKT); "Scena 2000" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
- 2001 - "In Between - Art from Poland" - Chicago Cultural Center, Chicago, Stany Zjednoczone (CUKT); "Ciała digitalne" - Muzeum Ludwiga, Budapeszt, Węgry; "Invasion" - Mołdawia
- 2002 - "Matrix of Collaboration" - Centrum Sztuki Współczesnej, Kijów, Ukraina; Transmediale International Media Art Festival - Berlin, Niemcy; "Art in Public Spaces" - Kunsthalle, Wiedeń, Austria; "Artificial Emotions" - ITAU Center, Sao Paulo, Brazylia; Freiheit - Rebell Minds Gallery, Berlin, Niemcy
- 2003 - Prague Biennale - Praga; Fair Moscow - Gelman Gallery, Moskwa
- 2004 - "Za czerwonym horyzontem" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; "BHP" - Instytut Sztuki Wyspa, Gdańsk
- 2005 - "Polska. medium, cień, wyobrażenie" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
- 2006 - "Come into My World" - Łódź Biennale 2006, Patio Centrum Sztuki, Łódź; "Nomadowie współczesności" - Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk; "L.H.O.O.Q." - Galeria Piekary, Poznań; "Polyphony of Images" - Instytut Kultury Polskiej, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
- 2007 - "Ukryta ścieżka" - Gdańsk; "Chodź, opowiem ci pewną historię" - Galeria Manhattan, Łódź; "Od monumentu do marketu" - BWA, Zielona Góra (pokaz wideo);
- 2008 - "Poland Street Underground" - London Design Festival, Londyn
- 2009 - "Places out of Space" - Instytut Sztuki Wyspa, Gdańsk; "Idee" (pokaz transparentów) - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; "New Old Cold War. Post Socialist Countries Experience" 3. Biennale Sztuki Współczesnej - Fabryka Czekolady Czerwony Październik, Moskwa.