Wojna zakończyła się, Korpus w 1947 roku został rozwiązany, ale Teatr Dramatyczny, mimo trudności organizacyjnych, grał dalej. W 1947 roku odbywały się premiery w Carlton Park, Edynburgu i w Londynie. Latem obchodzono jubileusz czterolecia teatru, który uświetnił cykl czterech przedstawień w reżyserii Radulskiego. Jak wspominała z żalem Domańska, "skończyły się dobre czasy tego teatru, gdy skończyła się opieka 2. Korpusu". Jeszcze na początku 1948 roku zespół zdołał wystawić kolejną kanoniczną komedię – "Chorego z urojenia" Moliera. W maju 1948, równo po pięciu latach działalności, teatr pożegnał się przedstawieniem "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego. Niesamowita wędrówka tego zespołu przyniosła żołnierzom i ludności cywilnej dwadzieścia profesjonalnych premier teatralnych, które zagrano łącznie ponad 650 razy dla przeszło trzystu tysięcy widzów.
Autorka: Marcelina Obarska. Artykuł ukazał się oryginalnie w listopadzie 2019 roku pt. "Jak na pystyni Fredrę wystawiano".
Źródła: "Artyści Andersa. Scena i estrada", pod red. J. Koźmińskiego, Warszawa-Londyn 2018; "Teatr czasu wojny: polskie życie teatralne w latach II wojny światowej (1939 – 1945)", S. Marczak-Oborski, Warszawa 1967; "Sztuka na froncie. Teatr Dramatyczny 2. Korpusu Polskiego oraz Teatr Wojska Polskiego – analiza porównawcza", P. Mrowiński, [w:] "Studia z historii najnowszej Polski", Warszawa 2018; "W służbie idei – >>Tu jest Polska<< Herminii Naglerowej", A. Wal, [w:] Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego, 70/2011, Rzeszów 2011; "Teatr w służbie narodu. Jadwiga Domańska (1907 – 1996)", K. Braun, tekst zamieszczony na portalu Culture Avenue; encyklopediateatru.pl; aict.art.pl – portal Sekcji polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych.