Powrót do Paryża
Po wyzwoleniu wrócił do Paryża, w 1948 roku przyjął francuskie obywatelstwo. Komponował stosunkowo niewiele, przede wszystkim muzykę użytkową. Kłopoty zdrowotne i finansowe spowodowały, że lata 50. były dla niego dekadą artystycznego milczenia, wyjątkiem był ''Poemat'' na skrzypce i orkiestrę z 1954 roku.
W latach 60. podjął ponownie pracę kompozytorską przede wszystkim w zakresie liryki wokalnej, inspirowany współpracą ze śpiewaczką Haliną Szymulską. W 1966 roku napisał swoją jedyną operę, ''L'hirondelle inattendue (Bezdomną jaskółkę)'', jednoaktową operę komiczną, nawiązującą do tradycji wodewilu. W 1967 roku roku zamilkł po raz kolejny, tym razem impulsem do zaprzestania pracy kompozytorskiej była wojna sześciodniowa.
''Powiedział mi, że pisanie muzyki straciło dla niego sens - opowiadał syn kompozytora - Ta wojna znaczyła dla niego, że naród żydowski znów jest w niebezpieczeństwie. Agresja spowodowała, że muzyka w nim zamilkła''.
Od 1972 zajmował się prawie wyłącznie działalnością publicystyczną i pisarską (pisał artykuły między innymi do "Ruchu Muzycznego").
Zamiast nutami zajął się teraz literami – pisze Andre Laks – Ojciec miał zamiłowanie nie tylko do muzyki, lecz i do języków, oraz do języka jako takiego. Pamiętam niewielkie pisemko ''Vie et Language'', które ojciec abonował, a do którego i mnie wolno było zaglądać. Interesował się problemami translacji i polityką - zwłaszcza, choć nie wyłącznie, wszystkim tym, co w sposób pośredni lub bezpośredni dotyczyło Izraela.
Zofia Helman, muzykolożka i znawczyni polskiej muzyki XX-wiecznej, zalicza twórczość Szymona Laksa do nurtu neoklasycznego. Szymon Laks sięgał po gatunki i formy epoki baroku i klasycyzmu (między innymi symfonia, sonata, formy koncertowe). Konstrukcja jego utworów jest jasna i klarowna, nierzadko korzysta z faktury kontrapunktowej i typowych dla neoklasycyzmu środków harmonicznych. Istotne miejsce w jego twórczości zajmują pieśni, w których jak pisze Helman: ''łączą się różne tradycje: polskiego pieśniarstwa, francuskiej chanson i folkloru żydowskiego, co nadaje utworom indywidualne zabarwienie''.
Nagrody i wyróżnienia
Szymon Laks za swoją twórczość kompozytorską otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. w 1928 – wyróżnienie za fantazję jazzową ''Blues symphonique'' na orkiestrę z saksofonem (1928) na Konkursie Kompozytorskim Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków w Paryżu, w 1949 - wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim Związku Kompozytorów Polskich za Balladę "Hommage à Chopin" na fortepian (1949) oraz nagrodę za pieśń do słów Adama Mickiewicza ''Polały się łzy me'' na głos i fortepian (1949) na Konkursie Ministra Kultury i Sztuki i Polskiego Radia w Warszawie, a w 1964 - I nagrodę za ''Concerto da camera'' na fortepian, dziewięć instrumentów dętych i perkusję (1964) na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Divonne-les-Bains.