W latach 1999–2004 roku studiowała na Wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, gdzie obroniła dyplom w pracowni Fotografii Użytkowej prof. Grzegorza Przyborka i pracowni Fotografii i Obrazu Wideo Konrada Kuzyszyna. W 2006 roku otrzymała nagrodę Fundacji Deutsche Banku w ramach konkursu "Spojrzenia". Mieszka i pracuje w Łodzi.
Twórczość Orlikowskiej opiera się na kreowaniu nietypowych i zaskakujących sytuacji, tworzeniu niespodziewanych zestawień, wydobywaniu z potocznej rzeczywistości (niczym pod lupą czy mikroskopem) zastanawiających elementów. Już w jej pracy dyplomowej – instalacji wideo "Istota" (2003) – z warstw pościeli wyłaniało się na ekranie monitora trudne do sklasyfikowania stworzenie. Zdająca się poszukiwać schronienia istota stanowić miała uosobienie ludzkich lęków.
Wiele z prac Orlikowskiej w subtelny sposób podejmuje problem przemijania. Cykl wielkoformatowych fotografii "Dance macabre" (2004) na pierwszy rzut oka przedstawia w panoramicznym ujęciu zwykłe wnętrza – mieszkanie, sklep z odzieżą używaną, warsztat samochodowy oraz osoby związane z tymi miejscami – chorą kobietę na łóżku, kobietę pracującą przy komputerze, mechanika. Spokój tych scen zaburza postać ubranej na czarno dziewczyny w masce krowy, spoglądająca prosto w obiektyw. Jej obecność czyni z tych prostych scen symbole wanitatywne, co podkreśla też tytuł cyklu, ujawniając wspólną wymowę wraku samochodu, porzuconych ubrań, wreszcie człowieka na granicy śmierci. W 2005 roku powstał cykl "Insomnia", również w formie tryptyku wielkoformatowych, panoramicznych zdjęć. Ponownie banalne pomieszczenia fotografowane nocą lub późnym wieczorem ewokowały poczucie dziwnej, graniczącej z metafizyką obecności.
W trzech wersjach "Filmu o robakach" (2003–2005) Orlikowska buduje napięcie zestawiając klasyczne tło muzyczne (Mozart, Philip Glass) z obrazem, powszechnie uchodzącym za obrzydliwy i budzący odrazę – sfilmowanymi przez siebie robakami. Zebrane w masie lub rozłożone na białym tle zdają się wykonywać kompulsywny taniec, stają się dekoracyjne, przez muzykę następuje ich estetyzacja. Ponownie dopatrywać się tu można motywu przemijania i tańca śmierci, ale bardziej chyba znanego z teorii estetycznych toposu przemiany brzydoty w piękno za pośrednictwem sztuki.
Na wystawę "W czterech ścianach" odbywającą się w opuszczonej kamienicy w ramach Biennale Sztuki w Łodzi w 2004 roku, Orlikowska stworzyła "Tonący pokój". Atmosfera budynku odświeżyła w jej pamięci wspomnienie mieszkania jej babci.
Postanowiłam – mówi artystka – zrekonstruować to zapamiętane z dzieciństwa wnętrze, przenosząc z domu jej meble wraz z drobiazgami. Poprzez przecięcie mebli oraz zatopienie ich w podłodze zostały one pozbawione pierwotnego, użytecznego charakteru. Sprawiają również wrażenie, że realna przestrzeń pomieszczenia – wyznaczona ścianami, sufitem oraz podłogą zostaje zachwiana – zapada się.
Sprzęty tonęły, jakby metaforyzując zacieranie się w pamięci wspomnień i odchodzeniu w przeszłość.
W instalacji "Short Message System" (2006) Orlikowska zastąpiła karteczki chińskich ciasteczek z wróżbami tekstem karteczkami z tekstami otrzymywanych przez siebie sms-ów. Pozbawione pierwotnego kontekstu wiadomości, trafiały do indywidualnych odbiorców i ich wyobraźni.
Na indywidualnej wystawie "Loop" w Galerii Bałuckiej w Łodzi w 2007 roku artystka zaprezentowała dwie prace wideo utrzymane w podobnej stylistyce i monochromatycznych barwach, którym towarzyszył niepokojący dźwięk. Pierwszy z filmów (jasny) przedstawiał bliżej nieokreśloną ciecz, drugi (ciemny) fragment gleby poruszany przez dżdżownice. Wystawa zbudowana była na zasadzie kontrastu - jasności i ciemności, spokoju i lęku, początku i końca.
Ostatni projekt Orlikowskiej – cykl fotografii i wideo "Cisza" (2007) został zainspirowany fotografiami dokumentującymi miejsca zbrodni oraz fascynacją i strachem przed śmiercią w kulturze popularnej (m.in. w horrorach i thrillerach).
Fotografie wykonane w ramach projektu – pisała artystka –nie przedstawiają drastycznych i jednoznacznych scen np. morderstwa, lecz raczej uwydatniają elementy niedopowiedzenia i niejasności wydarzeń – swoistej tajemnicy miejsca i przedmiotów budujących napięcie.
Autor: Karol Sienkiewicz, październik 2007
Zdjęcia prezentujemy dzięki uprzejmości artystki.
Wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 2007 – "Hmm... Wystawa problemowa" – Galeria Arsenał, Białystok; "WRO 07" – Wrocław; "Lilit" – Galeria Program, Warszawa.
- 2006 – "Powidoki" – Muzeum Sztuki, Łódź; "Witajcie w mediach!" – Królikarnia, Warszawa; "Der raum zu vermieten" – DB Kunstlerstudio, Berlin, Niemcy; "Architektura intymna, architektura porzucona" – Galeria Kronika, Bytom; "Śniadanie na trawie" – Muzeum Sztuki, Łódź; "Grünewald 2" – Łódź Art Center, Łódź; "Still Life" – Federico Bianchi Gallery, Mediolan; "Miasta binarne" – Galeria XXI, Warszawa;
- 2005 – "E–Flux Video Rental" – Kunstwerke Museum, Berlin, Niemcy; "Supermarket sztuki IV – Toleruj mnie" – Galeria Program, Warszawa; "Czas kultury" – Galeria Program, Warszawa; "V13" – Galeria Manhattan, Łódź; "Desant z Łodzi" – Modelarnia, Gdańsk; "Młódź" – Galeria Miejska Arsenał, Poznań; "Spojrzenia" – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa; "Grünewald" – Galeria Nowych Mediów, Gorzów Wielkopolski; "WRO" – XI Biennale Sztuki Mediów – Wrocław;
- 2004 – "Piękno czyli efekty malarskie" – Galeria Bielska BWA, Bielsko–Biała; "W czterech ścianach" – Biennale Sztuki w Łodzi, Łódź; "Rybie oko 3" – Biennale Sztuki Młodych – Słupsk; "Obraz kontrolny" – Bunkier Sztuki, Kraków; "Bez tytułu. 4. Biennale Młodych" – Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko;