Prezentowane utwory pochodzą z lat 1973-86 i dobrze ilustrują podstawowe cechy jego stylu kompozytorskiego. Najwcześniejszy "Aus aller Welt stammende" na 10 instrumentów smyczkowych (1973) to przykład nurtu, który sam artysta określił mianem "muzyki tworzonej z innej muzyki". W utworze tym kompozytor czerpie materiał dźwiękowy z polskiego folkloru, a dokładnie – z muzyki okolic Sandomierza. Sam tytuł kompozycji jest natomiast tłumaczeniem popularnych w tym regionie melodii zwanych "światówkami". Cztery z nich – w oryginalnej, niezmienionej formie – posłużyły Krauzemu do stworzenia tej niezwykle interesującej kompozycji.
Kolejne trzy utwory wpisują się natomiast w nurt "powrotu do źródeł", a pisane były podczas pobytu kompozytora w Paryżu. "Tableau Vivant" na orkiestrę kameralną (1982), wykorzystujący jako swój główny materiał muzyczny wstępny motyw polskiego hymnu narodowego, to utwór o ciszy i lęku, ale także – o gniewie i obsesji. "Symphonie Parisienne" (1986), pomimo francuskich aluzji w tytule, jest jednak niezwykle polska w charakterze (co podkreśla sam kompozytor w komentarzu zamieszczonym w książeczce dołączonej do płyty). Cała kompozycja wywiedziona została w rzeczywistości z jednego motywu, obsesyjnie powtarzanego w różnych zestawach instrumentów i różnej ekspresji oraz kolorystyce.
Ostatni "Quatuor pour la naissance" na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1985) wyraża emocje związane z osobistym wydarzeniem z życia kompozytora – narodzinami jego syna. Stąd w utworze znalazły wyraz takie idee, jak gwałtowność, ból, ale i nadzieja, radość oraz miłość. To jeden z nielicznych przykładów w całej twórczości Krauzego utworu bogatego w najróżniejsze kontrasty.
Zygmunt Krauze: "Aus aller Welt stammende" na 10 instrumentów smyczkowych, "Tableau Vivant" na orkiestrę kameralną, "Symphonie Parisienne", "Quatuor pour la Naissance" na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian. Mirosław Pokrzywiński – klarnet, Krzysztof Bąkowski – skrzypce, Andrzej Bauer – wiolonczela, Zygmunt Krauze – fortepian, Sinfonia Varsovia, dyr. Jan Krenz. Polskie Nagrania 1992 – PNCD 113, DDD 65'35''.
Polskie Centrum Informacji Muzycznej
Związek Kompozytorów Polskich
lipiec 2002 r.