Agorafilia to zdaniem Piotra Piotrowskiego słowo-klucz do analizy kultury artystycznej Europy, jaka ukształtowała się po zimnej wojnie i upadku komunizmu.
Autor opisuje procesy artystyczne i konkretne dzieła sztuki twórców, których ambicją było i jest uczestnictwo w tworzeniu demokracji. Analiza prowadzona jest zarówno w perspektywie historycznej, w odniesieniu do tradycji artystycznej tej części Europy sprzed 1989 roku, jak też w synchronicznym porównaniu doświadczeń kulturowych różnych krajów (dawnej) Europy Wschodniej.
Nie jest to systematyczny wykład historyczno-artystyczny, lecz raczej studium konkretnych zjawisk, układające się jednak w zwartą propozycję wizji historii sztuki czasów transformacji. Konkretne analizy takich zagadnień, jak: topografia artystyczna, gender, biopolityka, pamięć, presja nacjonalizmów, cenzura polityczna, nowe muzea itp., poprzedza próba teoretycznego uporządkowania terenu badawczego, skupiona wokół wielowymiarowego rozumienia roku 1989 w badaniach historyczno-artystycznych.
Książka jest kontynuacją Awangardy w cieniu Jałty.
Piotr Piotrowski - profesor historii sztuki, kierownik Zakładu Historii Sztuki Nowoczesnej UAM. Wiceprzewodniczący Polskiej Sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA). W latach 1992-97 kurator Galerii Sztuki Współczesnej w Muzeum Narodowym w Poznaniu, w latach 2009-10 dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy oraz Nagrody im. Igora Zabla (czytaj więcej...).
Źródło: informacja prasowa
- Piotr Piotrowski
Agorafilia. Sztuka i demokracja w postkomunistycznej Europie
Wydawnictwo Rebis, Poznań 2010
Liczba stron: 304
Format: 170 x 240 mm, oprawa twarda
ISBN: 978-83-7510-551-3