Łukasz, młody absolwent prawa, nie zamierza pracować w zawodzie prawnika. Interesuje go fotografia. Jego ojciec, który chciałby, żeby syn został obrońcą, wysyła go do swojego dawnego kolegi, Michała Wilczka, wziętego adwokata, który ma przekonać chłopaka do zawodu. W rzeczywistości adwokat nie chce do niczego przekonywać. Jednakże opowiada historię pewnego procesu sprzed kilkunastu lat, w którym uczestniczył.
Rok 1990. Młoda dziennikarka telewizyjna, będąca w ósmym miesiącu ciąży zostaje zamordowana. Policja aresztuje jej kolegę z pracy, Jerzego Kutra, z którym od ponad roku była związana. Dużo od niej starszy Jerzy ma rodzinę: żonę i dwoje dzieci. Twierdzi, że nie zamordował dziewczyny. Mimo, że prokuratura nie znajduje żadnych dowodów bezpośrednich, mężczyzna zostaje skazany.
Historia opowiedziana przez adwokata wciąga Łukasza, który usiłuje na własną rękę dociec, czy Jerzy Kuter na pewno zabił. Zaczyna analizować znajdujące się w archiwum akta. Odkrywa niespodziewanie, że Wilczek go okłamał. Znajduje przeoczony w śledztwie, prawdopodobny dowód niewinności skazanego. Ułaskawiony przez prezydenta dziennikarz jest na wolności. Łukasz próbuje namówić go do walki o uniewinnienie. Skazany odmawia, nie chce wracać do przeszłości, a dowody niewinności są według niego do podważenia.
Opisane w scenariuszu zdarzenia są inspirowane prawdziwą historią, która miała miejsce na początku lat 90. Współautor pomysłu, adwokat Andrzej Malicki był jednym z uczestników procesu. Dochodzenie do prawdy i sam proces ukazane zostały z trzech punktów widzenia.
"Choć w naszym filmie pokazujemy mechanizm działania sądów i ferowania wyroków - mówi reżyser Wiesław Saniewski - ważniejsze od tego jest dla mnie opisanie natury ludzkiej; stanu ducha tych, którzy osądzając innych, często pozostają w błędnym przekonaniu, że mają monopol na prawdę. W obecnej sytuacji społeczno-politycznej naszego kraju zdaje się to być szczególnie ważne."
Rok później Łukasz bierze udział w konkursie krasomówczym, w którym sprawę Jerzego Kutra przedstawia na forum publicznym. Wzbudza to skrajne reakcje różnych ludzi. Widać, że problem funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości jest nadal żywy. Chłopak staje przed trudną decyzją. Czy zostanie prawnikiem? Czy weźmie udział w ciągłej grze o czyjąś wolność, o cudze życie? W grze, która czasami okazuje się tylko grą pozorów - jak w ulubionym filmie głównego bohatera.
" 'Bezmiar sprawiedliwości' to szalenie interesujący dyskurs o moralności i odpowiedzialności za swoje uczynki. To traktat o istocie prawdy i sprawiedliwości. Kto jest winien, kto ponosi karę, kto jest niewinny - czy możemy to z całą odpowiedzialnością powiedzieć? Czy mamy prawo osądzać innych, gdy sami jesteśmy niedoskonali?" (Robert Gliński o filmie)
- Bezmiar sprawiedliwości, Polska, 2006. Scenariusz i reżyseria: Wiesław Saniewski, zdjęcia: Mariusz Palej, montaż: Jarosław Barzan, dźwięk: Paweł Łuczyc-Wyhowski, muzyka: Maciej Muraszko, scenografia: Marta Krieger, kostiumy: Anna Weber, charakteryzacja: Beata Matuszczak, Katarzyna Baszkiewicz, współpraca scenariuszowa: Andrzej Malicki, kierownictwo produkcji: Andrzej Stachecki. Występują: Jan Frycz (Michał Wilczek), Robert Olech (Łukasz), Bożena Stachura (Bożena), Jan Englert (Paweł Boś), Artur Barciś (prokurator), Artur Żmijewski (Jerzy Kuter), Danuta Stenka (Kamila), Robert Gonera (sędzia Wadecki), Ewa Wencel (Łukińska), Maria Pakulnis (Alicja Kuter), Edwin Petryka (Łukiński), Ewa Błaszczyk (ławniczka), Marietta Żukowska (Dominika), Tomasz Schimscheiner (Andrzej), Weronika Rosati (protokolantka). Produkcja: Saco Films, współproducenci: Telewizja Polska S.A. Atlas Sztuki oraz Max Film Instytucja Filmowa, Cinepol. Film współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej. W kinach od 9 marca 2007.
Opracowanie: na podstawie materiałów prasowych.