Archeologia Fotografii
Wspólnie z warszawską Fundacją Archeologii Fotografii Pijarski pracował przy wystawach polskich klasyków – Zbigniewa Dłubaka i Jerzego Lewczyńskiego. O współpracy dotyczącej tego pierwszego można przeczytać na stronie fundacji:
Pijarski śledzi wątki zbioru Dłubaka ze zmienną intensywnością, regulowaną raczej afektami niż rygorystyczną logiką badań historycznych. Pozwala sobie na uleganie pokusie zagłębiania się w materiał pozornie nieważny z punktu widzenia głównego korpusu jego twórczości.
"JL – KP" to efekt współpracy z Jerzym Lewczyńskim, jednoczesny hołd i dekonstrukcja tej niezwykle ważnej dla polskiej fotografii postaci. Pijarski z archiwum Lewczyńskiego wybrał prace pokazujące go w nowym świetle - psotnika i dowcipnisia. Znalazły się tu m.in. zdjęcia budzące skojarzenia z grą na miny Witkacego.
Po końcu fotoreportażu
W 2011 r. Krzysztof Pijarski prowadził serię wykładów w warszawskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Nieco prowokacyjny tytuł został przez niego wyjaśniony następująco:
Nie chodzi o ogłaszanie śmierci reportażu, ale wskazanie na to, że stworzone w jego ramach konwencje nie odpowiadają współczesnej kondycji reprezentacji.
Przedmiotem wykładów byli artyści, którzy dystansują się od aktualności i nierzadko w kontrowersyjny sposób usiłują spojrzeć z dystansu, demaskując jednocześnie mit uniwersalnego i natychmiastowego dostępu do świata.
Rozwinięciem świetnie przyjętych wykładów były spotkania z fotografami Thomasem Demandem i Davidem Goldblattem, a także z André Rouillé, autorem publikacji "Fotografia. Między dokumentem a sztuką współczesną".
(Po)nowoczesne losy obrazów
Publikacja "(Po)nowoczesne losy obrazów" (2013), wydana przez Łódzką Szkołę Filmową zawiera dwa obszerne eseje: "Miejsce obrazów. O fotografiach muzealnych Thomasa Strutha." oraz "Fotografia między archiwum a opowieścią. Materializm Allana Sekuli". Teksty dotyczą twórczości niemieckiego fotografa Thomasa Strutha, przedstawiciela tzw. szkoły düsseldorfskiej, która dla fotografii odkryła sposób prezentacji malarstwa sztalugowego. Drugim artystą jest Amerykanin Allan Sekula, znany z krytycznego stanowiska wobec obecności fotografii wśród sztuk pięknych, w swojej praktyce artystycznej czerpiący z tradycji konceptualizmu. Obaj są zaliczani do czołówki współczesnych artystów posługujących się medium fotografii.
Publikacja została wyróżniona przez Stowarzyszenia Historyków Sztuki (2013) oraz wyróżniona za szatę graficzną publikacji naukowej na XX Targach Książki Naukowej (2014).
Krzysztof Pijarski publikował też teksty m.in. w "Camera Austria", "Tekstach Drugich", "Kulturze Współczesnej" i "Obiegu". Jego praca doktorska była poświęcona Michaelowi Friedowi, historykowi sztuki zajmującemu się modernizmem w sztuce i fotografii.