W roku 1980 roku otrzymał dyplom PWSFTviT w Łodzi na wydziale operatorskim. Jako autor zdjęć zaczynał od filmów dokumentalnych z Bogdanem Dziworskim. W fabule pracował m.in. z reżyserami: Grzegorzem Królikiewiczem, Andrzejem Barańskim, Wojciechem Marczewskim, Filipem Bajonem, Janem Jakubem Kolskim.
Krzysztof Ptak był ponadto autorem zdjęć do filmów reklamowych i wideoklipów. Pracował także jako grafik komputerowy, zajmuje się postprodukcją i efektami specjalnymi.
Za swoje prace operatorskie uhonorowany został m.in. dwukrotnie "Orłem" Polską Nagrodą Filmową za zdjęcia do filmu "Historia kina w Popielawach" za rok 1998 i do filmu "Weiser" za rok 2001. Ponadto w roku 2001 otrzymał "Tytana", nagrodę dla najlepszego filmu reklamowego na Ogólnopolskim i Międzynarodowym Festiwalu Filmu Reklamowego i Reklamy w Krakowie za film "Rozmowy międzynarodowe".
Krzysztof Ptak, jeden z bardziej znanych i cenionych polskich operatorów średniego pokolenia, był na naszym rynku filmowym bez wątpienia w czołówce tych, którzy świadomie i wręcz z entuzjazmem brali udział w rewolucji elektronicznej, jaka w ostatnich latach miała miejsce w świecie kina, a która wiąże się z upowszechnieniem techniki cyfrowej.
"System DV (Digital Video) zapewnia obraz zbliżony pod względem rozdzielczości do obrazu telewizyjnego - bardzo dobry, ale nie doskonały. Systemem tym posługują się głównie niezawodowi twórcy filmów offowych, chociaż niedawno użył go z rozmysłem Steven Soderbergh. Prawdziwą rewolucję wywołał dopiero system HD (High Definition), nie mający nic wspólnego z dawną HDTV (High Definition Television), którą posługiwał się Zbyszek Rybczyński. On używał dużych, ciężkich kamer, podczas gdy teraz, pracując w systemie HD, można kamerą niewiele większą od pudełka papierosów osiągnąć obraz o dwukrotnie wyższej rozdzielczości, porównywalny pod względem parametrów technicznych z wysokiej klasy negatywem 35 mm." (Krzysztof Ptak w wywiadzie Andrzeja Bukowieckiego, "Kino" 12/2002)
Ptak był jednym z pierwszych, którzy w Polsce zaczęli realizować zdjęcia, znacznie tańszą niż tradycyjna, techniką cyfrową i być może tym, który jak nikt inny na polskim rynku filmowym doceniał wagę postprodukcyjnej obróbki komputerowej nakręconego materiału.
Jest on autorem zdjęć do "Pornografii", pierwszego polskiego filmu fabularnego nakręconego w całości z zastosowaniem kamery High Definition. Akcja filmu wyreżyserowanego przez Jana Jakuba Kolskiego na podstawie powieści Witolda Gombrowicza toczy się niemal w całości w majątku na polskiej prowincji, który reżyser chciał widzieć jako "miejsce przestrzelone słońcem i nasycone barwą" - mówił Krzysztof Ptak (wywiad Piotra Bujnowskiego "Film & TV. Kamera" 4/2002). W miarę rozwoju akcji świat filmu miał się stawać coraz bardziej monochromatyczny. Użyta w filmie technologia pozwoliła operatorowi zrealizować ten zamysł reżyserski. Zastosowany obiektyw o zmiennej ogniskowej, przystosowany do kamer HD o doskonałej jakości, pozwolił na kręcenie niektórych scen - podkreśla w tej samej rozmowie autor zdjęć - jedynie przy użyciu lamp naftowych.
Jeszcze przed ukończeniem "Pornografii" Krzysztof Ptak mówił o koncepcji kolorystycznej filmu w cytowanej już rozmowie z Andrzejem Bukowieckim:
"Zaczynamy od krzykliwych barw, by potem stopniowo je przytłumić i dojść pod koniec filmu niemal do czerni i bieli. Ten pomysł wydaje się prosty, a bierze się stąd, że świat ukazany przez Gombrowicza też podlega przewartościowaniom, by w finale ulec destrukcji. Cała trudność polega na niepostrzegalnym dla widza stopniowaniu wygaszania kolorów. I znów pomoże mi w tym samodzielna kontrola obrazu. W postprodukcji wykorzystam jeszcze jedną przewagę technologii cyfrowej nad tradycyjną: możliwość regulacji nasycenia każdej barwy z osobna, bez wpływania na inne barwy. To samo dotyczy regulacji jasności i kontrastu poszczególnych partii obrazu."
Krzysztof Ptak nie ukrywał, że stosowana przez niego technika ma także wady.
"Przy pracy z HD trzeba uważać na przeeksponowane biele, z których nie daje się już wyciągnąć żadnych szczegółów" - mówił w rozmowie z Piotrem Bujnowskim
Przed "Pornografią" zrealizował tą samą techniką wiejską sekwencję filmu "Edi" Piotra Trzaskalskiego (reszta filmu powstała w systemie DV), a także liczne filmy reklamowe i wideoklipy. Potem powstał film Krzysztofa Krauzego "Mój Nikifor" w systemie HD. Dzięki temu, że nie trzeba było oszczędzać taśmy, autor zdjęć często filmował kreującą tytułową rolę Krystynę Feldman bez jej wiedzy, do czego przyznał się w wywiadzie udzielonym na stronach internetowych (www.stopklatka.pl), co, jak uważa, miało znaczenie dla uwiarygodnienia tej rewelacyjnej kreacji aktorskiej.
W przypadku Krzysztofa Ptaka równie ważna co sama realizacja zdjęć, była ich późniejsza obróbka z użyciem komputerowych programów graficznych. W kolejnej rozmowie z Piotrem Bujnowskim ("Film & TV. Kamera" 1/2003) operator wspomina, że po raz pierwszy użył takiego programu w 1994 roku podczas realizacji spektaklu Teatru Telewizji dla dzieci, w reżyserii Konrada Szołajskiego. W filmie fabularnym zaś, pierwszym było krótkie ujęcie w "Historii kina w Popielawach" (1998) Kolskiego, w którym spadająca gwiazda uderza w zbudowaną przez bohatera filmu "kinomaszynę" i stary film wyświetla się na chmurze jak na ekranie.
Krzysztof Ptak opracował także, i z powodzeniem stosował, własną metodę "przepisywania" obrazu z taśmy magnetycznej na negatyw, z którego później wykonuje się kopię filmową. Dzięki tej metodzie pozbywał się z nakręconego materiału charakterystycznej dla technologii cyfrowej wady, tzw. plastiku, czyli wrażenia sztuczności i nieruchomości obrazu.
"Obraz zarejestrowany metodą HD, emitowany na ekran z rzutnika wizyjnego jest doskonały, ale plastikowy. Na widzu korzystniejsze wrażenie sprawia ten sam obraz, przetransferowany na pozytyw 35 mm, bo widz przywykł do tłumiących sztuczność cech emulsji światłoczułej - ziarna, mniejszej rozdzielczości." ("Kino" 12/2002)
Technika zajmuje w zawodzie operatora filmowego, tak jak rozumiał go Krzysztof Ptak, tak wiele miejsca, że można odnieść wrażenie, iż zdjęcia do jego filmów powstają niejako mimochodem, jakby bez jego autorskiego udziału.
"Jeżeli traktuje się swoje zadanie tylko jako rejestrację świata - mówi Ptak - bez myślenia o nim, to nie trzeba być ani artystą, ani inżynierem. Technologia jest już tak doskonała, a negatywy tak tolerancyjne, że nawet nie trzeba umieć eksponować tak dobrze jak kiedyś. Włączasz w kamerze DV automat i też ten świat widać." ("Film & TV. Kamera" 1/2003)
Ale w tym samym miejscu dodawał:
"Kiedy dostaję propozycję robienia zdjęć, myślę - trochę egoistycznie - co mogę dla siebie znaleźć w tym filmie. Zawsze staram się mieć koncepcję, jak robić dany film. Inaczej jest on nijaki, przynajmniej plastycznie."
A filmy ze zdjęciami Krzysztofa Ptaka nijakie nie są. Reżyserzy, z którymi pracował, m.in. Wojciech Marczewski, reżyser filmu "Weiser" i Piotr Trzaskalski, autor "Ediego" cenili sobie współpracę z nim. Krytyk Tadeusz Sobolewski, choć o najnowszym filmie Jana Jakuba Kolskigo "Jasminum" pisał bez entuzjazmu, w zdjęciach Ptaka dostrzegł sugestywność sprawiającą, że
"niemal czuje się zapach klasztornego podwórza, kaczego pierza, bruku po deszczu". ("Gazeta Wyborcza", 4.05.2006)
"Niezależnie od nośnika, na jakim rejestrujemy film, naszym tworzywem są zawsze tylko światła i cienie, a rezultat zależy wciąż w największej mierze od wrażliwości tego, kto stoi za kamerą, a nie od samej kamery" - uważa, na szczęście, największy entuzjasta rewolucji elektronicznej w polskim kinie. ("Kino", 12/2002)
Trudno wyobrazić sobie film bardziej od arkadyjskiego, stylizowanego, urzekającego łagodnością "Jasminum" odmienny wizualnie, niż, uznawany za jeden z najważniejszych filmów dekady, "Dom zły" (2009) Wojtka Smarzowskiego. Chropawy, gorzki, męski film, opowiadający o ponurych czasach stanu wojennego: to dom, w którym jest ciemno, brudno, zatęchle. Narzucały się skojarzenia z kadrami pochodzącymi z „Fargo” braci Coen. ale też choćby z obrazami Breughla.
"Moja rola, jako operatora, nie polegała tym razem na eliminacji światła, lecz na jego dodawaniu (w kamerze nie znajdują się żadne dodatkowe światła). Poza tym używanie takich, a nie innych soczewek uwydatniało uczucie głębi ostrości przy słabym oświetleniu. Sprzęt był świetny w praktyce i genialnie sprawdzał się na dużym mrozie, który towarzyszył nam podczas zdjęć. Ogólnie preferuję kamerę HD (czyt. cyfrową), bo według mnie, RED jest „dziwna” i przereklamowana. Trzeba pamiętać, że to nie rozmiar ma znaczenie, a gra światła. Jest przeświadczenie, że „filmowy wygląd” jest równoznaczny z małą głębią ostrości – to nieprawda. Poza tym dobry film nigdy nie jest zależny od sprzętu" - opowiadał Ptak w wywiadzie podczas festiwalu Camerimage w 2009 roku.
Za oba te filmy Ptak został wyróżniony nagrodami Orła. Kolejną - siódmą już w swojej karierze - otrzymał za czarno-białą "Papuszę" w reżyserii Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze, historię Bronisławy Wajs, pierwszej romskiej poetki, której wiersze zostały spisane i przetłumaczone na język polski.
"Papusza z pewnością nie robiłaby aż takiego wrażenia, gdyby nie fenomenalna praca autorów zdjęć i scenografów. Film zbudowany jest z pozbawionych ruchu kamery, niemal niemontowanych scen. Gdy dodamy do tego rozmach i plastyczne bogactwo godne mistrzów pędzla, podczas seansu poczujemy się, jakbyśmy odwiedzali galerię ruchomych (dosłownie!) obrazów. Znajdziecie tu i sceny rodzajowe jak z Gierymskiego, i powiew epiki, i zapierającą dech w piersiach przyrodę, która koresponduje ze stanami emocjonalnymi bohaterów, i subtelne portrety" - pisał Łukasz Muszyński w Filmwebie.
Filmografia:
etiudy
- 1977 - CIAŁO ZANURZONE W CIECZY TRACI NA WADZE TYLE ILE WAŻY CIECZ WYPARTA PRZEZ TO CIAŁO, reż. Romuald Wierzbicki
- 1977 - TREMOLO, reż. Krzysztof Tchórzewski
- 1978 - LETARG, reż. Jerzy Tabor
- 1986 - POWRÓT, reż. Sylvie Guedel
filmy krótkometrażowe i dokumentalne
- 1977 - PRAWO DROGI W REGATACH ŻEGLARSKICH, reż. Bogdan Dziworski
- 1978 - DWUBÓJ KLASYCZNY, reż. Bogdan Dziworski
- 1978 - OLIMPIADA, reż. Bogdan Dziworski
- 1978 - PODRÓŻ, reż. Ryszard Lenczewski
- 1979 - PIELGRZYM, reż. Andrzej Trzos-Rastawiecki, zdj. wspólnie z Bogdanem Dziworskim, Jackiem Mierosławskim, Jackiem Petryckim, Witoldem Stokiem, Witem Dąbalem
- 1979 - ARENA ŻYCIA, reż. Bogdan Dziworski, zdj. wspólnie z Ryszardem Lenczewskim, Piotrem Sobocińskim, Witem Dąbalem
- 1979 - BYĆ PTAKIEM, reż. Leszek Wosiewicz
- 1979 - TAKTYKA REGATOWA, reż. Andrzej Soroczyński, zdj. z Piotrem Gawrońskim, Januszem Tkaczykiem
- 1982 - PERGAMIN KONFEDERACJI WARSZAWSKIEJ 1573, reż. Grzegorz Królikiewicz, zdj. ze Stanisławem Śliskowskim
- 1983 - AKCJA VERA, reż. Jan Zarzycki
- 1983 - CREDO, reż. Andrzej Trzos-Rastawiecki, zdj. z Bogdanem Dziworskim , Witem Dąbalem, Jackiem Mierosławskim, Krzysztofem Pakulskim, Jackiem Petryckim, Zygmuntem Samosiukiem, Jackiem Siweckim
- 1983 - GÓRA, reż. Grażyna Kędzielawska, zdj. z Andrzejem Adamczakiem
- 1983 - NAJLEPSZA CHWILA, reż. Jan Zarzycki
- 1983 - KILKA OPOWIESCI O CZŁOWIEKU, reż. Bogdan Dziworski (nagrody: 1983 - Kraków, Ogólnopolski Konkurs Filmów Krótkometrażowych - nagroda za zdjęcia)
- 1983 - NIGHT PATROL, reż. Ryszard Lenczewski, zdj. z R. Lenczewskim
- 1984 - KAROL SZYMANOWSKI. STABAT MATER, reż. Janusz Sijka (nagrody: 1985 - Kraków, OFFK - nagroda za zdjęcia)
- 1984 - SZAPITO, reż. Bogdan Dziworski, zdj. z Witem Dąbalem (nagrody: 1985 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki)
- 1985 - CIEŃ II, reż. Janusz Sijka
- 1985 - PORTRET ZE SŁÓW, reż. Grażyna Kędzielawska, zdj. z Bartolem Lukić'em
- 1986 - ARTYSTA, reż. Paweł Woldan
- 1986 - KOSTKA CUKRU, reż. Jacek Bławut
- 1986 - PRZYPADEK HERMANA - PALACZA, reż. Leszek Wosiewicz
- 1987 - OFERTA, reż. Grażyna Kędzielawska, zdj. wspólnie z Bartolem Lukić'em, Stanisławem Śliskowskim
- 1988 - WIDZĘ, reż. Bogdan Dziworski, zdj. z Witem Dąbalem (nagrody: 1988 - Kraków, OFFK, nagroda za zdjęcia)
- 1993 - RODZINA, NIE ZABIJAJ, NIE CUDZOŁÓŻ, NIE KRADNIJ, NIE MÓW FAŁSZYWEGO ŚWIADECTWA, ZAWIŚĆ w DEKALOG - POLSKA 93, reż. Leszek Wosiewicz, niektóre zdj. wspólnie ze Sławomirem Woźniakiem
- 1993 - JAN JÓZEF LIPSKI, reż. Paweł Woldan, zdj. z Dariuszem Panasem
- 1993 - LITWO, SŁYSZĘ TWÓJ GŁOS, reż. Paweł Woldan
- 1993 - POWIDOK, reż. Paweł Woldan
- 1993 - ŚWIATŁO W MROKU, reż. Paweł Woldan, zdj. z Piotrem Wojtowiczem
- 1994 - ARTYSTA. JERZY KALINA, reż. Paweł Woldan
- 1994 - PODRÓŻ, reż. Grażyna Kędzielawska, zdj. z G. Kędzielawską, Bogdanem Stachurskim
filmy fabularne
- 1979 - TIROLINKA, reż. Romuald L. Wierzbicki
- 1980 - SMAK WODY, reż. Leszek Wosiewicz, zdj. z Władysławem Nagy'm
- 1980 - KLEJNOT WOLNEGO SUMIENIA, reż. Grzegorz Królikiewicz (nagrody: 1983 - Panama, Międzynarodowy Festiwal Filmowy, nagroda za zdjęcia)
- 1981 - FIK-MIK, reż. Marek Nowicki
- 1981 - ŚLEPY BOKSER, reż. Marek Nowicki
- 1982 - WIGILIA '81, reż. Leszek Wosiewicz
- 1984 - ZABICIE CIOTKI, reż. Grzegorz Królikiewicz
- 1985 - GŁÓD, reż. Jacek Kowalczyk
- 1985 - SAM POŚRÓD SWOICH, reż. Wojciech Wójcik
- 1986 - POKÓJ DZIECINNY, reż. Aleksander Czekanowski
- 1985 - TABU, reż. Andrzej Barański
- 1986 - INNA WYSPA, reż. Grażyna Kędzielawska
- 1988 - KORNBLUMENBAU, reż. Leszek Wosiewicz; także operator kamery (nagrody: 1990 - Gdynia, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych, nagroda za zdjęcia)
- 1988 - POMIĘDZY WILKI, reż. Juliusz Janicki
- 1989 - 300 MIL DO NIEBA , reż. Maciej Dejczer; także operator kamery (nagrody: 1990 - Gdynia, FPFF, nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego, nagroda za zdjęcia)
- 1990 - SUPERWIZJA, reż. Robert Gliński
- 1991 - UCIECZKA Z KINA "WOLNOŚĆ", reż. Wojciech Marczewski, zdj. z Jerzym Zielińskim
- 1991 - LE RETOUR, reż. Josee Dayan
- 1991 - CYNGA, reż. Leszek Wosiewicz; także operator kamery
- 1991-2000 - ISTOTA, reż. Andrzej Czarnecki, zdj. z Aleksandrem Antipienko
- 1992 - KOWALIKOWIE, reż. Marek Gracz, zdj. ze Stefanem Czyżewskim
- 1993 - LEPIEJ BYĆ PIĘKNĄ I BOGATĄ, reż. Filip Bajon, także operator kamery i opracowanie graficzne
- 1993 - MOTYW CIENIA, reż. Joseph Kay, John Yorick
- 1995 - ŁAGODNA, reż. Mariusz Treliński
- 1996 - DZIEŃ WIELKIEJ RYBY, reż. Andrzej Barański
- 1996 - NOCNE GRAFFITI, reż. Maciej Dutkiewicz
- 1996 - PANNA NIKT, reż. Andrzej Wajda
- 1997 - CZAS ZDRADY, reż. Wojciech Marczewski, także efekty specjalne
- 1997 - GESHES GIFT, reż. Walburg von Yalenfes
- 1998 - HISTORIA KINA W POPIELAWACH, reż. Jan Jakub Kolski; także efekty komputerowe (nagrody: 1999 - Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii najlepsze zdjęcia, za rok 1998)
- 2000 - WEISER, reż. Wojciech Marczewski (nagrody: 2001 - Września, Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej "Prowincjonalia", 2002 - Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii najlepsze zdjęcia, za rok 2001)
- 2000-2001 - PRZEPROWADZKI serial tv, reż. Leszek Wosiewicz, zdj. z Piotrem Śliskowskim i Jackiem Januszczykiem
- 2002 - EDI, reż. Piotr Trzaskalski; także transfer elektroniczny, korekta barwna (nagrody: 2002 - Gdynia, FPFF, nagroda za zdjęcia; Łódź, Międzynarodowy Festiwal Autorów Obrazu "Camerimage", "Złota żaba"; 2003 - Newport Beach, Międzynarodowy Festiwal Filmowy, nagroda za zdjęcia)
- 2003 - PORNOGRAFIA, reż. Jan Jakub Kolski; także korekta barwna (nagrody: 2004 - Września, OFSF "Prowincjonalia", nagroda za zdjęcia; Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii najlepsze zdjęcia, za rok 2003)
- 2004 - MÓJ NIKIFOR, reż. Krzysztof Krauze; także korekta barwna (nagrody: 2005 - Łódź, MFAO "Camerimage", wyróżnienie na przeglądzie filmów polskich; Września - OFSF "Prowincjonalia", nagroda za zdjęcia; Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii najlepsze zdjęcia, za rok 2004)
- 2006 - JASMINUM, reż. Jan Jakub Kolski (nagrody: 2006, nagroda za zdjęcia; Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii najlepsze zdjęcia)
- 2006 - NADZIEJA, reż. Stanisław Mucha
- 2009 - DOM ZŁY, reż. Wojciech Smarzowski (nagrody: 2009, Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii najlepsze zdjęcia, Srebrna Żaba na festiwalu Camerimage)
- 2009 - AFONIA I PSZCZOŁY, reż. Jan Jakub Kolski
- 2013 - PAPUSZA, reż. Joanna Kos-Krauze, Krzysztof Kauze (nagrody: 2013, Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii najlepsze zdjęcia)
- 2013 - BEZ TAJEMNIC (serial HBO), reż. Jacek Borcuch, Anna Kazejak
- 2014 - SĄSIADY, reż. Grzegorz Królikiewicz
spektakle Teatru Telewizji
- 1978 - IDEA I MIECZ Bohdana Urbankowskiego i Grzegorza Królikiewicza, reż. G. Królikiewicz, zdj. ze Zbigniewem Pietrzkiewczem
- 1993 - ROBERTO ZUCCO Bernarda-Marie Koltesa, reż. Maciej Dejczer
- 1994 - CAŁKOWITE ZAĆMIENIE Christophera Hamptona, reż. Michał Kwieciński
- 1994 - DRÓŻNIK Karola Dickensa, reż. Jerry Flynn
- 1994 - DZIADEK DO ORZECHÓW wg baletu Piotra Czajkowskiego, reż. Zbigniew Mich
- 1994 - MATKA CHRZESTNA Roberta Bruttera i Mikołaja Kalisza, reż. Maciej Dutkiewicz
- 1994 - NA RAZIE W PORZĄDKU, MAMO! Pawła Trzaski, reż. P. Trzaska
- 1994 - NATALIA wg Fiodora Dostojewskiego, reż. Mariusz Treliński
- 1994 - O PRZEMYŚLNOŚCI KOBIETY NIEWIERNEJ. SZEŚĆ OPOWIEŚCI Z BOCCACCIA WZIĘTYCH Giovanniego Boccaccio, reż. Maciej Dejczer
- 1994 - O WAWELSKIM SMOKU Kornela Makuszyńskiego i Mariana Walentynowicza, reż. Konrad Szołajski
- 1994 - PO TAMTEJ STRONIE Władimira Maksimowa, reż. Tomasz Zygadło
- 1994 - STRZAŁY U CYRANA Raymonda Chandlera, rez. Filip Zylber
- 1994 - ZŁOTY CHŁOPAK Clifforda Odetsa, reż. Maciej Dejczer
- 1995 - DON KICHOT Michaiła Bułhakowa, reż. Andrzej Domagalik
- 1995 - MIRANDOLINA Carla Goldoniego, reż. Jan Englert
- 1995 - MUTANCI Siemiona Złotnikowa, reż. Tomasz Zygadło
- 1995 - O DZIEWCZYNCE, KTÓRA PODEPTAŁA CHLEB Hansa Christiana Andersena, reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska
- 1995 - O SZEWCZYKU I PIĘKNEJ KRÓLEWNIE Tadeusza Wierzbickiego, reż. Wojciech Maciejewski
- 1995 - POKÓJ DO WYNAJĘCIA Anny Onichimowskiej, reż. Marek Gracz
- 1995 - SŁOWIK WARSZAWY Jarosława Abramowa-Newerly'ego, reż. Ryszard Ber
- 1995 - ŚCIEŻKI CHWAŁY Humphreya Cobba, reż. Jerzy Antczak
- 1996 - ADRIENNE LECOUVREUR Augustina Eugène'a Scribe'a i Ernesta Legouvé, reż. Mariusz Treliński
- 1996 - PODPORUCZNIK KIŻE Ziemowita Fedeckiego i Andrzeja Jareckiego, reż. Tomasz Zygadło
- 1996 - ZA I PRZECIW Ronalda Harwooda, reż. Ryszard Bugajski
- 1997 - BAJKA O BARDZO LEKKIM CHLEBIE Jana Jakuba Kolskiego, reż. J.J. Kolski
- 1997 - KRAWIEC Sławomira Mrożka, reż. Michał Kwieciński (nagrody: 1998 - Warszawa, Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, nagroda za zdjęcia)
- 1997 - MATKA COURAGE I JEJ DZIECI Bertolta Brechta, reż. Laco Adamik
- 1997 - SPÓR Pierre'a Marivaux, reż. Maciej Ziembiński
- 1998 - DISNEYLAND wg Stanisława Dygata, reż. Filip Zylber
- 2015 - KOBIETA W LUSTRZE Piotra Domalewskiego, reż. Waldemar Raźniak
Ponadto współpraca operatorska:
- przy etiudach filmowych: WALDEMAR (1975) i MANIUS KROPA (1975) Romualda Wierzbickiego,
- przy filmach krótkometrażowych, bądź dokumentalnych: HOKEJ (1976) Bogdana Dziworskiego, SZCZĘŚCIE (1980) Marka Koterskiego, KONCERT (1982) Michała Tarkowskiego,
- przy filmach fabularnych: WIECZNE PRETENSJE (1975) Grzegorza Królikiewicza, ZAPOWIEDŹ CISZY (1980) Krzysztofa Sowińskiego i Lecha Majewskiego.
Krzysztof Ptak zajmuje się także technicznym opracowaniem materiału filmowego ze zdjęciami innych operatorów (transfer elektroniczny, efekty komputerowe, opracowanie graficzne ). Prace takie wykonał m.in. do filmów DALEKO OD OKNA (2000) Jana Jakuba Kolskiego ze zdjęciami Arkadiusza Tomiaka, JAK NARKOTYK (2001) Barbary Sass ze zdjęciami Wiesława Zdorta i do serialu animowanego MORDZIAKI (1998).
Autor: Ewa Nawój, sierpień 2006, aktualizacja NMR, maj 2016 | |