-
1960 - "Arlekin" film wycinankowy scenariusz z Hanną Jagoszewską. Kolejna wersja zrealizowanego wcześniej filmu amatorskiego o tym samym tytule. Pantomima baletowa z muzyką Krzysztofa Pendereckiego, której fabułę stanowią przeżycia Arlekina w tańcu z balonikami. A. Kossakowski ("Polski film..."): "problem samotności, tęsknoty, opuszczenia przedstawił w formie baletowo-muzycznego widowiska o jednym smutnym bohaterze, tańczącym z umierającymi kolejno balonikami".
-
1961 - "Od rzemyczka". Przygody psotnego chłopca, poznającego znaki drogowe.
-
1962 - "Bajka o smoku" scenariusz: Jan Rekosz. Rysunkowy dla dzieci. Film na podstawie starej krakowskiej legendy o smoku wawelskim. (Nagrody: 1963 - OFFK Kraków, "Złoty Smok Wawelski" dla najlepszego filmu dla dzieci i nagroda Naczelnego Zarządu Kinematografii dla najlepszego filmu dla dzieci.)
-
1963 - "Miasto" film wycinankowy, scenariusz z H. Jagoszewską. Gorzka refleksja na temat rozwoju cywilizacji. A. Kossakowski ("Polski film...") pisał: " 'Miasto' - to rozważanie o cywilizacji, która mozolnie stworzona przez człowieka, zaczyna go przytłaczać i zmusza do szukania schronienia w wyjściowych prymitywnych warunkach bytowania."
-
1964 - "Kabaret" film wycinankowy. Pinezka, płot i globus są bohaterami krótkich żartów, które mają wyśmiać ludzkie przywary, jak złośliwość, upór. (Nagrody m.in.: 1966 - MFFA Mamaia, nagroda specjalna; Międzynarodowy Tydzień Filmów Rozrywkowych VIENNALE, Wiedeń, dyplom honorowy; MFF Locarno, wyróżnienie jury młodzieżowego; VII MFF Mar del Plata, nagroda Międzynarodowej Krytyki Filmowej za najlepszy film krótkometrażowy.)
-
1964 - "Portrety" wycinankowy. Różne interpretacje przechodniów osoby przejechanego przez samochód - wg księdza był święty, wg sportowca wysportowany, wg żony był dobrym mężem i ojcem, znawca sztuki wychwala jego artystyczne talenty, a żołnierz podkreśla wojskowe zasługi. Jednak gdy nieboszczyk nagle zmartwychwstanie, wprawi wszystkich w osłupienie i zostanie przepędzony z ekranu.
-
1965 - "Sztandar" wycinankowy. Uważany przez krytykę za najwybitniejszy film Kijowicza. Satyra na PRL, choć oficjalnie podawano, że na drobnomieszczaństwo lub beztroskę narodową. "Zjadliwa satyra na bezideowość, zakłamanie, tzw. podwójną moralność" (katalog 37. MFF i 23. OFFK w Krakowie, 2000). Przygotowania do pochodu zakłóca spóźnienie jednego z beztroskich uczestników, który na dodatek zamiast chorągiewki przyniósł w głowie, skąd po kolei je wydobywa, mnóstwo niepotrzebnych przedmiotów, nieświadomy w czym ma uczestniczyć. Wprowadza to rozprzężenie w ich szeregach, wszyscy zaczynają zabawę z przyniesionymi przez niego przedmiotami. Pierwszy film Kijowicza z muzyką jazzowego kompozytora, autora muzyki m.in. do filmów Romana Polańskiego, Krzysztofa Komedy-Trzcińskiego. (Nagrody m.in.: 1965 - V OFFK Kraków, "Srebrny Lajkonik"; 1967 - 9. MFF Komediowych i Rozrywkowych, Bordighera, "Złota Araucaria"; 9. MFF Barwnego, Barcelona, II nagroda - "Dama z parasolką".)
-
1965 - "Uśmiech" wycinankowy. Żart filmowy. Muzyka: K. Komeda-Trzciński. Rzeźbiarz usiłuje ozdobić uśmiechem z pręta pomnik - własny autoportret. Wszystko kończy się katastrofą.
-
1966 - "Klatki" wycinankowy, scenariusz z H. Jagoszewską, muzyka: K. Komeda-Trzciński. Więzień i strażnik - ich relacje w narysowanym z wielką oszczędnością więzieniu. Iluzoryczność władzy, stosunek jednostki do systemu. "Przejmujące opowiadanie o ludzkiej samotności, izolacji psychicznej poszczególnych jednostek, braku porozumienia między nimi" (katalog festiwalu krakowskiego, 2000). (Nagrody m.in.: 1967 - 7. OFFK Kraków, "Brązowy Lajkonik"; 7. MFFA Annecy, Grand Prix; 20. MFF Locarno, dyplom honorowy.)
-
1966 - "Rondo" film wycinankowy, scenariusz z H. Jagoszewską. Muzyka: K. Komeda-Trzciński. Rozmyślania nad filiżanką kawy. Jerzy Wójcik ("Rzeczpospolita" 264/1999) nazywa film refleksyjną opowieścią "o frustracji".
-
1967 - "Laterna Magica", rysunkowy, scenariusz z H. Jagoszewską, muzyka: K. Komeda-Trzciński. Utrzymane w tonacji makabrycznej groteski studium na temat mrocznej strony natury ludzkiej. (Nagrody: 1968 - MFF Mar del Plata, nagroda Premio Condor.)
-
1967 - "Wiklinowy kosz" rysunkowy, scenariusz z H. Jagoszewską. Ostatni film Kijowicza z muzyką K. Komedy-Trzcińskiego. Groteskowa opowieść o człowieku, który w wiklinowym koszu przynosi mnóstwo elementów przypominających części lalek. Tworzy z nich małe, nieporadne istoty, tchnie w nie życie, próbuje je nauczyć chodzić. Te jednak, w momencie, gdy usiłuje skłonić je do wykonywania zbiorowych ewolucji, odmawiają posłuszeństwa i niszczą jego samego. Wrzucają go do kosza i maszerują według własnego planu. "dramat twórcy unicestwionego przez stworzone przezeń dzieło" (A. Kossakowski, "Polski film...").
-
1968 - "Miniatury" film wycinankowy. Zabawne sytuacje w kilku miniaturowych scenkach.
-
1968 - "Order" scenariusz i reżyseria z Milanem Ljubićem, prod. Jugosławia.
-
1968 - "Niebieska kula" film wycinankowy, scenariusz z H. Jagoszewską, muzyka Zygmunt Konieczny. Człowiek pcha niebieską kulę w czarno-białym świecie. Spotyka po drodze wielu ludzi. Gdy dochodzi do niebieskiego, tak jak kula, morza, spycha ją tam, tracąc ją. Mirosław Kijowicz mówił ("Film" 4/1969): "Powiedziałbym, że jest to ballada o konieczności rezygnacji, którą dyktuje upływ czasu".
-
1969 - "Arlekin II" wycinankowy. Animowana etiuda baletowa z muzyką Zygmunta Koniecznego, jedna z wersji filmu, do którego Kijowicz powracał kilkakrotnie. Schwytane przez Arlekina barwne baloniki, uwięzione - tracą swe kolory.
-
1969 - "Panopticum". Pięć skeczy o ludzkiej złośliwości, głupocie i okrucieństwie.
-
1970 - "Science Fiction" film wycinankowy, scenariusz: H. Jagoszewska, muzyka: Tomasz Stańko. Na nowoodkrytej planecie lądują jej zdobywcy i starają się na niej zagospodarować. Za muzykę do tego filmu Stańko otrzymał nagrodę im. Krzysztofa Komedy Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego na 11. OFFK w Krakowie w 1971.
-
1970 - "Warianty" film wycinankowy, zrealizowany na zamówienie Instytutu Urbanistyki i Architektury. Poetycka metafora o dążeniu człowieka do piękna i o problemach twórczych. Z muzyką T. Stańki. Bohater wznosi piękne konstrukcje, zasłaniając nimi słońce. Kiedy to spostrzeże, odrzuca kolejne elementy. I buduje od nowa. "Interesował mnie (...) sam człowiek, jego poszukiwania, jego ciągłe niezadowolenie z tego, co sam stworzył" (M. Kijowicz "Film" 44/1970).
-
1971 - "Droga" scenariusz: Wojciech Krukowski, film wycinankowy. Żart przestrzegający przed nieprzewidzianymi konsekwencjami rozstań. Filozoficzna przypowieść o człowieku, którym targają sprzeczne dążenia, który zmuszony jest do wyboru drogi życiowej. Człowieczek w filmie Kijowicza, nie mogąc się zdecydować, rozdwaja się, a kiedy ponownie obie połówki spotykają się i ruszają dalej razem, nie przystają już do siebie. Przebyta osobno droga zmieniła je. M. Kijowicz ("Film" 35/1971): " 'Droga' to opowieść o człowieku, który - postawiony wobec konieczności wyboru - próbuje zrealizować obydwie ewentualności na raz." (Nagrody m.in.: 1971 - MFFA Barcelona, II nagroda w kategorii filmów krótkometrażowych; Festiwal Filmowy w Cork, statuetka św. Finbara w kategorii filmów krótkometrażowych; 1972 - Przegląd "Dni Filmu Młodzieżowego", 28. MFFK Oberhausen, wyróżnienie jury katolickiego oraz wyróżnienie jury ewangelickiego.)
-
1971 - "Młyn" film kombinowany, scenariusz z H. Jagoszewską. Historia trzech ludzi: Dużego, Małego i Obcego. Duży jest właścicielem wiatraka, Mały jest jego niewolnikiem, pracuje u niego we młynie, zabawia Dużego grą na klarnecie. Pewnego dnia do młyna przybywa Obcy i wyzwala Małego. Ten jednak teraz to jego czyni swoim poddanym. Jerzy Wójcik mówi, że film jest metaforą "zła tkwiącego w człowieku" ("Rzeczpospolita" 264/1999). (Nagrody: 1972 - 1. MFFA Nowy Jork, Złoty Praksinoskop.)
-
1971 - "Znaki" scenariusz i reżyseria z Ryszardem Kuziemskim, kombinowany. O pladze znaków i ich groźnym oddziaływaniu na ludzką świadomość.
-
1972 - "Magnolia" wycinankowy, scenariusz: H. Jagoszewska. Opowieść o drzewie magnolii, które zamiast zgodnie z naturą zrzucić liście i kwiaty, postanawia iść prosto do nieba.
-
1973 - "Lajkonik" wycinankowy. Legenda o królowej Kindze, najeździe Tatarów i pierwszym krakowskim Lajkoniku.
-
1973 - "Pandora"
-
1974 - "Ręka" wycinankowy. Film dzieje się w kinie, gdzie znudzony rolą bohater odmawia dalszej gry. "Pełne suspensu i sensacji miniaturowe kino katastroficzne" (katalog festiwalu w Krakowie, 2000). (Nagrody: 1974 - OFFK Kraków, "Brązowy Lajkonik")
-
1974 - "Spawacz"
-
1974 - "Trawnik"
-
1974 - "Napis"
-
1974 - "Inspekcja"
-
1974 - "Manhattan" film wycinankowy, scenariusz z H. Jagoszewską. Filmowy apel o ochronę naturalnego środowiska człowieka.
-
1975 - "Kazimierz Prószyński"
-
1976 - "Różdżka" film kombinowany. Dotyczy ochrony naturalnego środowiska człowieka i tematu niszczącej go cywilizacji.
-
1978 - "A - B" film wycinankowy. Groteska na temat hipokryzji i ludzkiej dwulicowości. Sala, w której siedzący na fotelach ludzie wysłuchują przemówienia. Twarze słuchających wyrażają zainteresowanie i aprobatę. To strona A. Te same twarze, kiedy kamera jedzie wokół sali i filmuje stronę B wyrażają zniecierpliwienie i złość. (Nagrody: 1979 - OFFK Kraków, "Brązowy Lajkonik")
-
1978 - "The Water Babies" / "Wodne dzieci" aktorsko-animowany polsko-brytyjski pełnometrażowy film fabularny dla dzieci i młodzieży, wg scenariusza Michaela Robsona, na podstawie powieści o tym samym tytule autorstwa Charlesa Kingsleya. Mirosław Kijowicz jest reżyserem części animowanej. Część aktorską reżyserował Lionel Jeffries.
-
1979 - "Pożar". Film zrealizowany na zlecenie dla Przedsiębiorstwa Usług Filmowych "Polfilm".
-
1980 - "Iskra". Film zrealizowany na zlecenie dla Przedsiębiorstwa Usług Filmowych "Polfilm".
-
1981 - "Pali się". Film zrealizowany na zlecenie dla Przedsiębiorstwa Usług Filmowych "Polfilm".
-
1982 - "Architektura i komputery" scenariusz i reżyseria z W. Karpińskim.
-
1983 - "Rozmowa w pociągu" rysunkowy. Do pasażera w wagonie restauracyjnym przysiada się inny pasażer i rozmawiają. Trudno im się porozumieć, pociąg jedzie, trzęsie, stukają koła, mija czas i obaj mężczyźni starzeją się na naszych oczach, upodobniając się do siebie coraz bardziej. Pociąg wjeżdża do tunelu, hamuje i zatrzymuje się. Symboliczny koniec życia.
-
1983 - "Rysunki Szymona Kobylińskiego" scenariusz z Szymonem Kobylińskim: "A co to ma być za aluzja", "A kim jestem zawdzięczam...", "A zajrzeć do tej głowy", "Admirał nie utonie", "Chroń przyrodę", "Deszcz pod parasolem", "Drogowskaz tędy", "Duży parasol z małym parasolem", "Dyrektoriat", "Dziewczyna Amor", "Fly By Schodki", "Gdzie jest ta olimpiada", "Głupi Atlas", "Jaskółeczki", "Koło ratunkowe - nokautujące", "Lotnik autostopowicz", "Malec i sardynki", "Małe S.O.S. na bezludnej wyspie", "Medal za przenoszenie", "Menu dla myszy", "Order", "Orzeł na hełmie", "Paganini maszyny do pisania", "Pajacyk na sznurku", "Partytura", "Perkusista z jedną nutą", "Pędzące ostrze satyry", "posąg bez butów", "Pudłująca strzała", "Pudłujący topór kata", "Semafor i samobójca", "Strzał w dziesiątkę", "Strzała podaj dalej", "Strzałki w obie strony", "Szalony kangur", "Szybkobiegacz. Meta", "Tak i nie", "Tarcze strzelnicze", "Turek na skrzydle", "Zielony listek", "Żebrak z kontem".
-
1985 - "Silence" / "Cisza" film zrealizowany w USA.
-
1991 - "Kura" żart filmowy.
Mirosław Kijowicz był także scenarzystą filmów animowanych: "Maszyna" w reżyserii Daniela Szczechury (1961), "Winda" w reżyserii Jerzego Kuci (1973) oraz kilku odcinków serialu rysunkowego "Rysunki Szymona Kobylińskiego" (1983) w reżyserii Janusza Jamroga.
Kijowicz był również m.in. animatorem i scenografem zrealizowanych w Jugosławii filmów "Fenix" (1963) i "Wódz" (1964) oraz animatorem zrealizowanego w 1964, nagrodzonego w 1965 Grand Prix na MFF w Bergamo, filmu "Artysta" (wszystkie w reżyserii Branco Ranitovića).
Sprawował kierownictwo lub opiekę artystyczną m.in. nad filmami: "Powrót" w reż. Jerzego Kuci (1972), "Rokita" w reż. Leszka Galewicza (1974), "Namiar" w reż. Andrzeja Warchała (1976), "Mój dom" w reż. Jacka Kasprzyckiego (1983), "Nie wiem - może" w reż. Tadeusza Ciesielskiego (1984).
Autor: Jan Strękowski, październik 2004.