Wszystko zaczęło się w 2011 roku, kiedy to firma Orbis sprzedała deweloperowi budynek Hotelu Cracovia, położony naprzeciwko monumentalnego gmachu Muzeum Narodowego w samym centrum Krakowa. Nowy właściciel od początku nie krył, że modernistyczny hotel chce rozebrać i w jego miejscu postawić nowy, większy obiekt. Wśród pojawiających się koncepcji na zagospodarowanie tej przestrzeni było zarówno centrum handlowe, jak ogromny biurowiec. Perspektywa zburzenia znanego, rozpoznawalnego w pejzażu miasta gmachu zapoczątkowała publiczną debatę, która wyszła nawet poza granice Krakowa. Jedni obawiali się kolejnego centrum handlowego w zabytkowym sercu miasta; szybko rosnąć zaczęła też grupa obrońców modernistycznej architektury hotelu. Spory o Hotel Cracovia pobudziły dyskusję o architekturze drugiej połowy XX wieku, a co za tym idzie przysłużyły się przybliżeniu postaci projektanta hotelu, Witolda Cęckiewicza. Ten prawie całe życie związany z Krakowem architekt stworzył wiele znaczących obiektów, a jego dorobek pod względem stylistycznym rozciąga się od socrealizmu po postmodernizm.
Na fali zainteresowania losami Hotelu Cracovia Instytut Architektury, fundacja zajmująca się przede wszystkim popularyzacją wiedzy o architekturze i inspirowaniem debat nad kształtem przestrzeni opracowała dwutomową publikację, poświęconą projektantowi budynku. Pomysłodawcy i autorzy książki nie ograniczyli się do opisania dorobku architekta – oddali też głos jemu samemu. Przeprowadzony przez Dorotę Leśniak – Rychlak, Martę Karpińską, Kamilę Twardowską i Michała Wiśniewskiego wywiad-rzeka z Witoldem Cęckiewiczem ma wyjątkową wartość także ze względu na to, że pokolenie architektów działających w drugiej połowie XX wieku odchodzi i coraz rzadziej można usłyszeć ich wspomnienia i poznać tło powstania znanych budowli wprost od ich twórców.
Monografia Witolda Cęckiewicza, przygotowana przez tych samych autorów, składa się z dwóch tomów. Pierwszy – to wspomniany blisko stustronicowy wywiad z architektem, który w 2014 roku świętował 90. urodziny. Projektant wspomina w nim swoje zawodowe początki w powojennej rzeczywistości, pracę na stanowisku głównego architekta miasta Krakowa (Cęckiewicz miał zaledwie 31 lat, gdy objął to stanowisko) oraz losy kolejnych swoich projektów, choćby Pomnika Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu, który pierwotnie był projektowany na konkurs dotyczący pomnika Powstańców Śląskich w Katowicach. W opowieści Cęckiewicza przeplatają się anegdoty o ważnych postaciach tamtego czasu (od Adolfa Szyszko-Bohusza po Fidela Castro), dominuje jednak opis niełatwych czasów, w których architekci – nie mniej zdolni i kreatywni niż dziś – próbowali realizować swoje wizje. Witold Cęckiewicz pracował zarówno dla władz państwowych, jak i dla pozostającego specyficzną "opozycją" Kościoła, wachlarz jego doświadczeń jest więc duży. Rozmowie towarzyszy katalog dzieł projektanta – od tych najwcześniejszych, pochodzących z wczesnych lat 50. i reprezentujących nurt socrealizmu, po powstałe już w nowej rzeczywistości obiekty, jak oddane do użytku w 2002 roku Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w podkrakowskich Łagiewnikach.
Drugi tom zawiera eseje dotyczące różnych dziedzin twórczości Witolda Cęckiewicza – od projektów osiedli mieszkaniowych, przez architekturę sakralną, po założenia pomnikowe.
Jak dotąd żaden współczesny polski architekt nie doczekał się tak wielowątkowego i szerokiego opracowania swojego dorobku. Miłośników architektury modernizmu zainteresują tu zapewne opisy nie tylko Hotelu Cracovia czy pochodzących z lat 60. i 70. osiedli mieszkaniowych, ale i słynnego, obecnego w podręcznikach historii światowej architektury gmachu Ambasady PRL w New Delhi z lat 1973-1978. Kamila Twardowska poddaje w książce analizie zaprojektowane przez Cęckiewicza kościoły, dotykając wciąż mało zbadanego i wzbudzającego kontrowersje tematu, jakim jest architektura sakralna lat PRL, a Marta Karpińska analizuje nie mniej ciekawy wątek twórczości tamtego okresu, czyli monumentalne założenia pomnikowe (Witold Cęckiewicz jest autorem m.in. słynnego pomnika na polu bitwy pod Grunwaldem).
Toczący się od kilku lat w Krakowie spór o losy nieczynnego Hotelu Cracovia to debata nie tylko o tym konkretnym budynku, ale i o całym architektonicznym dziedzictwie drugiej połowy XX wieku. Jednym z powodów, dla których socmodernizm wywołuje tyle kontrowersji i emocji jest m.in. wciąż zbyt mała wiedza na temat architektury tamtego czasu. Monografia Witolda Cęckiewicza nie tylko przybliża postać architekta – autora ikonicznych gmachów i pomników, ale i pozwala poznać polityczno-ekonomiczne realia, w których nawet wbrew rozmaitym obostrzeniom udało się wznieść wiele wybitnych budowli.