Na potrzeby Muzeum przeznaczono tereny nieczynnej, zabytkowej elektrowni, przy ul. Nadwiślańskiej. Architekci: Agnieszka Szultk, Stanisław Deńko i Piotr Nawara odważnie postanowili skontrastować „nowe” ze „starym” – zaproponowali usytuowanie nowoczesnej budowli ponad istniejącą zabudową. Spora, nieregularna bryła, w planie zbliżona do litery „V” i zawieszona blisko 15 metrów nad ziemią, jest wsparta zaledwie na dwóch filarach.
Atektoniczna konstrukcja nie integruje się z otoczeniem, stwarza potrzebny w tej części miasta wyraźny akcent przestrzenny. W taki sposób twórcy zinterpretowali myśl Tadeusza Kantora, że potrzeba konfliktu, „spięcia”, aby wyzwolić dalszą energię twórczą.
Zadaszony nowym budynkiem Muzeum betonowy plac to zewnętrzny teatr i miejsce spotkań. Teren działki pozostaje nieogrodzony i wolnodostępny, aby rozszerzyć pole działań artystycznych także na pobliskie bulwary wiślane.
Wewnątrz obiektu jest miejsce na stałą ekspozycję twórczości Kantora, nowoczesne centrum wystawiennicze, kompleks teatralno – konferencyjny z salą na 150 osób, czytelnię, bibliotekę, księgarnię, ośrodek dokumentacji historii teatru i sztuki wizualnej oraz centrum konserwacji sztuki współczesnej z ośrodkiem konserwacji video. Architekci zaznaczają, że Muzeum nie jest miejscem statycznych prezentacji, ale przestrzenią przygotowaną i stwarzającą warunki dla wydarzeń, ciągłego „dziania się” sztuki.
Przemysłowy charakter nadaje gmachowi wykończenie panelami z blachy kortenowskiej.
Zobacz inne budynki, które powstaną w 2014 roku
Autorka: Alicja Gzowska