Ważnym elementem praktyki teatralnej Magdaleny Szpecht jest poszukiwanie nowych dróg dla teatru dokumentalnego. Pytanie, które reżyserka rozwija w swojej pracy, jest pytaniem o narzędzia i języki teatralne, które mogą być pomocne w tym procesie. Teatr to również doskonała przestrzeń do eksperymentów dotyczących komunikacji: między artystami, którzy tworzą wspólne dzieło, między wszystkim tym, co obecne na scenie (od performerów, przez obiekty aż po idee, towarzyszące sztuce), ostatecznie także między sceną a widownią. Każda z tych przestrzeni komunikacji stwarza inne wyzwania i nakłada na obie strony inny rodzaj odpowiedzialności za możliwość porozumienia. Próba przyjęcia nowej perspektywy i porzucenia dotychczasowych przeświadczeń czy schematów myślowych to dla Magdaleny Szpecht pierwszy i najważniejszy krok do pełnego wykorzystania eksperymentalnego potencjału medium teatru.
Magdalena Szpecht to urodzona w 1990 roku w Jeleniej Górze, reżyserka i autorka instalacji oraz performance'ów. Zanim studiowała Reżyserię w Teatralnej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, ukończyła specjalizację Creative writing w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Reżyserka performance'u "Dolphin_Who_Loved_Me", nagrodzonego na festiwalu Berlin 100° i prezentowanego m.in. w Marsylii, Hannoverze, Warszawie i Bukareszcie. Artystka – rezydentka na NEDRAma Festival 2015 w Sofii z projektem "Muzeum katastrof". Reżyserka sztuk i performace'ow takich jak: "Możliwość wyspy" na motywach powieści Michela Houellebecqa w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (premiera: grudzień 2015); "Schubert, romantyczna kompozycja na dwunastu wykonawców i kwartet smyczkowy" w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu (premiera: luty 2016), wyróżniona za reżyserię, muzykę i choreografię na 22. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej; "Małka Szwarcenkopf" w Teatrze Żydowskim w Warszawie (premiera: maj 2016); "Monolog wewnętrzny…" w Starym Teatrze w Krakowie (premiera: czerwiec 2016)