Na zdjęciu (od lewej): Ewa Sobczak i Barbara Biel w scenie z przedstawienia "Dziewczyna na kanapie" Jona Fossego w reżyserii Natalii Sołtysik; fot. Bartłomiej Sowa / Teatr Współczesny w Szczecinie
Jon Fosse, urodzony w 1959 roku norweski poeta, prozaik oraz autor książek dla dzieci, jako dramaturg debiutował sztuką "I nigdy się nie rozstaniemy" w 1983 roku. Jego kolejne utwory sceniczne, których ma w dorobku ponad trzydzieści, to między innymi: "Ktoś kiedyś w końcu przyjdzie", "Dziecko", "Syn", "Letni dzień", "Matka i dziecko". Za "Imię" uhonorowany został w 1996 roku Nagrodą Ibsena. Rok później otrzymał Nagrodę Aschehouga za całokształt twórczości. Motywem przewodnim większości utworów Fossego jest tajemnicza przeszłość, wewnętrzna samotność i rozdarcie okaleczonych w jakiś sposób duchowo bohaterów.
Do najbardziej znanych dramatów Jona Fossego należą "Imię" i "Dziecko". "Dziewczyna na kanapie" to kilka historii z życia jednej kobiety. Przeszłość i teraźniejszość przeplatają się w nich, tworząc sieć wzajemnych zależności.
"Dziewczynę na kanapie" wystawiła Natalia Sołtysik, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie.
"Główną bohaterką jest malarka, przeżywająca właśnie kryzys artystyczny i życiowy - mówi inscenizatorka. - Dochodzi do krytycznego punktu, w którym zaczynają się mieszać przyszłość z przeszłością, a ona sama próbuje się zastanowić, czy jej życie miało i ma jakiś sens. Bohaterka nie dokonuje jednak uczciwej analizy, a zestawia fakty pod z góry ustaloną tezę o fatalnym dzieciństwie i jego wpływie na jej dalsze losy."
Natalia Sołtysik wybrała tekst norweskiego dramatopisarza wspólnie z Anną Augustynowicz. Bohaterka dokonuje przeglądu własnego życia. Wszystko odbywa się w jej głowie. Kadry z jej życia prowadzą do kulminacyjnej sceny.
"Jon Fosse to bardzo ciekawy autor, który pisze specyficznie - dodaje Natalia Sołtysik. - Fosse nie stosuje znaków przestankowych, co ma duże znaczenie dla aktorów. Cała frajda polega na tym jak poprowadzić te postaci. Jedna z bohaterek mówi, że tego, co tak naprawdę chce powiedzieć, nie da się powiedzieć. Nie jestem całkiem wierna autorowi, ale staram się szukać sensu i wzruszenia."
Miasto. Mieszkanie. Pokój. Kanapa. Samotna dziewczyna na kanapie. Tęskni za ojcem - marynarzem, rzadko bywającym w domu, ma żal do matki - podejrzanie często spotykającej się z wujkiem. Z odrazą i fascynacją obserwuje prowokacyjne zachowanie starszej siostry. Co zrobi ze swoim życiem?
Miasto. Pracownia. Obrazy. Kobieta maluje autoportret. Czy będzie potrafiła sprostać nawiedzającej ją przeszłości? Czy znajdzie spełnienie?
W roli kobiety występuje Anna Januszewska. Jej młodsze wcielenie gra Barbara Biel. Obie toczą ze sobą dyskusje.
W związku z tym, że główna bohaterka jest malarką figuratywną, scenografia wygląda jak obraz. Kostiumy są wyraziste jak barwne plamy. Muzykę skomponował Daniel Szwed, dla którego jest to debiut w muzyce teatralnej.
"Dziewczyna na kanapie" Jona Fossego; tłumaczenie: Ewa Partyka; reżyseria: Natalia Sołtysik; scenografia: Anna Czarnota; muzyka: Daniel Szwed; kostiumy: Katarzyna Pielużek; występują: Barbara Biel, Anna Januszewska, Krystyna Maksymowicz, Magdalena Myszkiewicz, Ewa Sobczak, Michał Lewandowski, Grzegorz Młudzik, Konrad Pawicki, Jacek Piątkowski; premiera polska: 24 lutego 2012.
Teatr Współczesny w Szczecinie
Wały Chrobrego 3
70-500 Szczecin
Województwo zachodniopomorskie
Tel: (+48 91) 434 24 67, 434 24 51, 434 54 14
Fax: (+48 91) 434 17 77
WWW: www.wspolczesny.szczecin.pl
Źródło: informacje prasowe, www.wspolczesny.szczecin.pl
Opracował: JRK