Określają siebie mianem "archeologów codzienności", jako że czerpią z głębszych warstw tradycji, obyczaju, języka. Interesuje ich antropologia i polityka. Ich prace są emocjonalne, zabawne, a jednocześnie mają bardzo wyrazisty przekaz. Ich obiekty, instalacje, performanse i interwencje publiczne odwołują się do materiałów archiwalnych - zoroastryjskich kalendarzy, perskich map drogowych, azerskich komiksów z początków XX wieku. Tworzą rozrzuceni po całym świecie, ale wszyscy stawiają sobie jeden cel: wskrzeszenie kultury Eurazji.