Piotr Cieplak, jeden z najciekawszych polskich reżyserów teatralnych, po pięciu latach powraca do Teatru Powszechnego. Widowisko w jego reżyserii to opowieść o jednym przedpołudniu z życia mieszkańców starej kamienicy. Opowieść, która używa podniosłego tonu oratorium, aby mówić o najprostszych sprawach, małych rytuałach dnia codziennego, pozornie nic nieznaczących przedmiotach, obsesjach zwykłych ludzi. Głosy bohaterów łączą się z głosami wysłużonych przedmiotów codziennego użytku, tworząc niezwykłą pieśń. Sztuka wynosi codzienność w rejony poetyckiej metafory, stawiającej pytania o sens życia, wiary i śmierci.