Ukończył Wydział Teorii, Kompozycji i Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu w klasie Adama Kopycińskiego. Studia uzupełniał w Weimarze (u Arvida Jansonsa) i Wenecji (pod kierunkiem Franco Ferrary).
W latach 1954-57 pracował jako oboista Wrocławskiej Orkiestry Symfonicznej. W latach 1960-64 był dyrygentem Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Opolu. Od 1964 do 1968 sprawował funkcję dyrygenta Orkiestry Państwowej Filharmonii we Wrocławiu, którą następnie, w latach 1969-80, kierował. W latach 1975-76 pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Od 1977 do 1979 i w latach 1984-86 był generalnym dyrektorem muzycznym Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze. W 1978 został współzałożycielem Orkiestry Kameralnej "Leopoldinum" i jej pierwszym dyrygentem. Przez jedenaście sezonów (1979-1990) był zastępcą dyrektora artystycznego i stałym dyrygentem Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 1981-86 pełnił obowiązki dyrektora artystycznego i dyrygenta Orkiestry Filharmonii Krakowskiej. Od 1989 do 1990 sprawował funkcję generalnego dyrektora muzycznego Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Istambule. W latach 1990-93 był dyrektorem artystycznym i dyrygentem Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie, a w latach 1994-2001 stałym dyrygentem gościnnym Praskiej Orkiestry Symfonicznej. Od 1998 do 2006 roku był dyrygentem-rezydentem Festiwalu Chopinowskiego w Austrii/Gaming.
Ponadto artysta pełnił obowiązki dyrektora i kierownika artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu (1969-80), dyrektora i kierownika artystycznego Festiwalu Muzyki Organowej i Klawesynowej we Wrocławiu (1969-78), dyrektora Międzynarodowego Festiwalu Oratoryjno Kantatowego "Wratislavia Cantans" (1969-77), dyrektora naczelnego i artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Oratoryjno Kantatowego "Wratislavia Cantans-Muzyka i Sztuki Piękne" (1978-96), dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach (1975-85). W 2008 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Krakowskiej.
Lata sześćdziesiąte to początek międzynarodowej kariery Tadeusza Strugały. Występował w wielu krajach Europy, a także w Australii, Chinach, Hongkongu, Izraelu, Japonii, Korei Południowej, Stanach Zjednoczonych, Tajlandii i na Kubie. Prowadził ponad 120 orkiestr polskich (m.in. wszystkie filharmoniczne, radiowe, Sinfonię Varsovię, Capellę Cracoviensis) oraz zagranicznych, w tym Orkiestra Symfoniczna Südwestfunk Baden Baden, Bamberger Sinfoniker, Staatskapelle Berlin, Orkiestra Symfoniczna Rozgłośni RIAS w Berlinie, Rundfunksinfonie Orchester w Berlinie, RIAS Jugendorchester w Berlinie, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Bratysławie, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Budapeszcie, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Bukareszcie, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Dreźnie, Orquesta Ciudad de Barcelona, Grosses Orchestre RECREATION w Grazu, Philharmonishes Orchester Südwestfalen-Hag, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Halle, Haendelfestspielorchester w Halle, Radiophilharmonie Hannover, Orquesta Sinfonica Nacional Havana, Orkiestra Symfoniczna Radia Helsinki, Izraelska Sinfonietta, Südwestdeutsche Philharmonie Konstanz, Orkiestra Filharmonii Leningradzkiej/St. Petersburg, Sinfonieorchestre der MDR Leipzig, Kammerphilharmonie des MDR Leipzig, Brucknerorchester Linz, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Ljubljanie, City of London Sinfonia, London Mozart Players, Halle Orchestra w Manchester, Florida International University Symphony Orchestra, New World Symphony Orchestra Miami, Orkiestra Symfoniczna Teatro San Carlo w Neapolu, Orkiestra Symfoniczna w Norfolk (Virginia), Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Osace, Orkiestra Czeskiej Filharmonii, Orkiestra Radia Czeskiego, Virtuosi di Praga, Czeska Orkiestra Kameralna w Pradze, Staatskapelle Schwerin, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Seulu, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Sofii, Radiowa Orkiestra Symfoniczna w Sofii, Orkiestra Symfoniczna Radia w Sztokholmie, Stuttgarter Kammerorchester, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Szanghaju, Yomiuri Nippon Symphony Orchestra w Tokyo, Staatskapelle Weimar, N. Tonkuenstlerorchester w Wiedniu.
Pod jego batutą, obok większości artystów polskich, w tym Krystiana Zimermana, występowali m.in. Maurice André, Victoria de los Angeles, Martha Argerich, Stefan Askenaze, Emanuel Ax, Gina Bachauer, Paul Badura Skoda, Yuri Bashmet, Rudolf Buchbinder, Pierre Fournier, Bruno Leonardo Gelber, Natalia Gutman, Ida Haendel, Steven Isserlis, Byron Janis, Oleg Kagan, Louis Kentner, Elisabeth Leonskaja, John Lill, Zara Nelsova, Garrick Ohlssohn, Michel Ponti, Robert Cohen oraz Beaux Arts Trio.
Repertuar Tadeusza Strugały obejmuje utwory od Antonio Vivaldiego do Iannisa Xenakisa. Ceniony jest za wybitne kreacje dzieł klasycyzmu wiedeńskiego, romantyzmu i kompozycji współczesnych. Szczególnie promuje utwory polskich kompozytorów, takich jak Grażyna Bacewicz, Tadeusz Baird, Henryk Mikołaj Górecki, Wojciech Kilar, Witold Lutosławski, Roman Maciejewski, Krzysztof Meyer, Zygmunt Mycielski, Roman Palester, Andrzej Panufnik, Krzysztof Penderecki, Piotr Perkowski, Karol Szymanowski, Aleksander Tansman, Romuald Twardowski. Dokonał wielu prawykonań, pierwszych wykonań utworów polskiej muzyki współczesnej w kraju i za granicą, nagrań radiowych oraz telewizyjnych dla teatrów i rozgłośni na świecie. Jego nagrania zostały wydane m.in. przez Polskie Nagrania, Wifon, Tonpress, CBS/Sony, Victor, Thorofon Capella, Discover, Collins Classics, Capriccio, Adda, Sonny Classical, Hyperion. W 1986 otrzymał nagrodę krytyków "Orfeusz" za najlepsze wykonanie utworu polskiego (Liturgia sacra Zygmunta Mycielskiego) na Festiwalu "Warszawska Jesień", a za nagrania - "Grand Prix du Disque Ferenc Liszt" (Budapeszt, 1987), nominację do tytułu Płyty Roku magazynu "Grammophone" (za Requiem Romana Maciejewskiego), "Gwiazdę Miesiąca" magazynu "Fono Forum" (za nagrania Xavera Scharwenki).
Poza działalnością koncertową Tadeusz Strugała zajmuje się również pracą pedagogiczną. Przez ponad 20 lat (1954-75) był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Obecnie współpracuje z Akademią Muzyczną w Krakowie. Prowadził też klasy mistrzowskie w Hongkongu i Tokio (1988). Uczestniczył w pracach jury międzynarodowych konkursów, m.in. Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego "Prazske Jaro", Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga (przewodniczący jury w 2003 i 2007), Konkursu Pianistycznego Van Liburna w Fort Worth w Stanach Zjednoczonych, Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego "Prague Spring".
Poświęca się także pracy społecznej - działał lub nadal działa w wielu organizacjach, będąc: członkiem Zarządu Dolnośląskiego Towarzystwa Muzycznego (później jego Prezesem), członkiem Rady Muzyki przy Ministrze Kultury i Sztuki, członkiem Komisji Nagród Ministra Kultury, członkiem Prezydium Zarządu Towarzystwa im. Fryderyka Chopina, członkiem Zarządu Międzynarodowej Fundacji Chopinowskiej, członkiem Zarządu Międzynarodowego Towarzystwa Chopinowskiego w Wiedniu, Prezesem Zarządu Głównego SPAM, członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, członkiem-założycielem Fundacji Kultury Polskiej, członkiem jury Nagrody im. Andrzeja Hiolskiego, członkiem Komitetu Honorowego Międzynarodowego Konkursu im. Stanisława Moniuszki, członkiem Rady Programowej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, członkiem Stowarzyszenia Twórczego POLART, Prezydentem Międzynarodowej Fundacji Wratislavia Cantans, członkiem Loży Dolnośląskiej Business Centre Club.
Tadeusz Strugała został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1972), Nagrodą miasta Wrocławia (1974), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1975), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta (1979), Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta (1986), Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1991), Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen (1996), Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta (1996), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta (2000), Złotym Medalem austriackiego Stowarzyszenia Maria Thron (2004), odznaczeniem "Zasłużony dla kultury polskiej" (2004), Złotym Medalem "Gloria Artis" (2007) czy "Diamentową Batutą" przyznawaną przez Polskie Radio (2011). W 1998 otrzymał doktorat honoris causa Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Strona internetowa artysty: www.strugala.com
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, styczeń 2002, aktualizacja: listopad 2009, grudzień 2014
