Była wspaniałą interpretatorką muzyki oratoryjno-kantatowej, w tym również współczesnej. Do najwbitniejszych osiągnięć Stefanii Woytowicz należą kreacje w III Symfonii i Stabat Mater Karola Szymanowskiego oraz III Symfonii - "Symfonii pieśni żałosnych" Henryka Mikołaja Góreckiego.
Studiowała pod kierunkiem Stanisławy Zawadzkiej w PWSM w Krakowie, specjalizując się w muzyce oratoryjnej i kantatowej. W 1950 roku zdobyła I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie im. Bacha w Poznaniu, w 1954 roku - I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Pradze i od tego momentu rozpoczęła się jej wielka międzynarodowa kariera.
Śpiewała prawie we wszystkich krajach Europy, a także wielokrotnie w USA, Australii, Nowej Zelandii i na Dalekim Wschodzie. Uczestniczyła we wszystkich ważniejszych festiwalach europejskich (Amsterdam, Berlin, Lucerna, Shiraz, Strasburg, Praga, Wiedeń, Zagrzeb, Edynburg, Ateny i Salzburg). Występowała obok najwybitniejszych śpiewaków świata. Jej bogaty repertuar obejmował pieśni solowe, utwory kameralne, kantatowe, oratoryjne od baroku po XX wiek, chociaż Stefania Woytowicz występowała wyłącznie na estradzie koncertowej, odmawiając - mimo ofert najsłynniejszych teatrów - udziału w spektaklach operowych. Dokonała wielu nagrań dla radia, telewizji i wytwórni płytowych, utrwalając także szereg dzieł operowych (m.in. dla DGG, Polskich Nagrań, Philipsa, Harmonii Mundi, RCA Victor). Wielokrotnie występowała na festiwalu "Warszawska Jesień", była pierwszą wykonawczynią szeregu dzieł Pendereckiego, Bairda, Góreckiego, Szabelskiego, Bogusławskiego. W latach 1977-92 była prezesem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego.
Otrzymała liczne nagrody, m.in. w 1975 roku - Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia, a w roku 1978 - Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich.
Źródło: Polskie Centrum Informacji Muzycznej, www.polmic.pl.