Około roku 1960 ujawniły się w twórczości Gierowskiego tendencje do geometrycznej budowy obrazu. Stopniowo artysta wyzbywał się nastrojów emocji i intymności. Zaczął przemawiać bardziej uproszczonym językiem, zawęził gamę kolorystyczną, a akcenty barwne rozkładał na krawędziach płótna. Powierzchnie jego obrazów były w owym czasie niemal unistycznie zorganizowane za pomocą subtelnych rozwiązań kolorystycznych. W połowie lat 60-tych artysta zbliżył się do poszukiwań charakterystycznych dla malarstwa opartowskiego, aczkolwiek było to podobieństwo czysto formalne i zewnętrzne (stosowanie gradacji walorowej i rytmiczne podziały pola płótna za pomocą linii dzielących walorowe partie obrazu). Obrazy Gierowskiego z tego okresu przedstawiają dynamiczne wizje przestrzeni wewnętrznej obrazu budowane rytmem linii prostych, kolistych lub eliptycznych nakładających się na stopniowanie natężeń walorowych. Pojawia się w nich przestrzeń potraktowana iluzyjnie. Gierowski sugeruje na swoich płótnach pewien układ przestrzenny kolorem. Kolory układają się w pasy o różnym nasyceniu barwy, świetlistości, wyobrażającej materię przestrzeni. Linie rozdzielają obraz na strefy, a nosicielami napięć są świetlne rozjarzenia. Linie na obrazach Gierowskiego interpretowano często jako odniesienie do fizyki, widziano w nich transpozycję wykresów fizycznych, wizerunku fal uderzeniowych, określenie granic pola magnetycznego. W latach 70. Gierowski porządkuje kompozycje płótna prawie wyłącznie gradacjami barwnymi, początkowo stosując pointylizm, a później przeciwstawiając sobie duże płaszczyzny o odmiennych tonacjach. W obrazach z lat 80-tych na pierwsze miejsce wysuwa się emocjonalne oddziaływanie koloru, Gierowski zaczyna się wypowiadać w sposób bardziej subiektywny, a nawet duchowy.
W latach 80. powstał cykl Malowanie dziesięciorga przykazań, dla którego punktem wyjścia była XV wieczna Tablica Dziesięciu Przykazań anonimowego Mistrza Gdańskiego. W Dekalogu można znaleźć szaleńczo barwne obrazy i rozedrgane płótna, pełne wibrujących plamek, kolory użyte przez artystę są czyste i dźwięczne. Gdzieniegdzie wkrada się w harmonię płócien wyraźny dysonans, co zapewne w malarski sposób symbolizuje grzech. W najnowszych pracach Gierowski operuje podstawowymi kształtami geometrycznymi i intensywnymi kolorami. Niektóre obrazy są niemal zupełnie monochromatyczne, budowane jedynie intensywnością natężenie barwy (DCCLXIV, 2000).
Stefan Gierowski był też wybitnym pedagogiem, z jego pracowni, która wyróżniała się intelektualnym klimatem i stanowiła odrębne zjawisko na terenie warszawskiej ASP, wywodzi się np. większość malarzy z Gruppy, m.in. Marek Sobczyk i Jarosław Modzelewski.
Wybrane wystawy indywidualne:
- 1957, 1959 - Galeria Krzywe Koło, Warszawa
- 1961, 1965 - Galerie La Cloche, Paryż
- 1967 - Galeria Zachęta, Warszawa
- 1970 - Galeria Współczesna, Warszawa
- 1976 - Galeria Numaga, Auvernier-Neuchatel
- 1977 - Galeria BWA, Łódź
- 1984 - Galeria SHS, Warszawa
- 1989/90 - "Malowanie dziesięciorga przykazań", Muzeum Archidiecezjalne, Warszawa
- 1990 - Galeria Dziekanka, Warszawa
- 1991 - "Stefan Gierowski. Obrazy 1958-1991", Galeria Zderzak, Kraków
- 1992 - "Stefan Gierowski. Obrazy", Galeria Zachęta, Warszawa
- 1998 - Muzeum Górnośląskie, Bytom
- 2000 - Galeria Stefana Szydłowskiego, Warszawa; Galeria Zachęta, Warszawa; "Stefan Gierowski. Obrazy 1957-2000", Muzeum Narodowe, Poznań
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 1955 - "Ogólnopolska Wystawa Młodej Plastyki", Arsenał, Warszawa
- 1959 - I Biennale Młodych, Paryż; V Międzynarodowe Biennale Sztuki Współczesnej, São Paulo
- 1964 - Cornegie Institute, Pittsburg
- 1965 - V Biennale di San Marino
- 1966 - "Exposition de AIAP", Tokio
- 1968 - I Triennale Sztuki, New Dehli, XXXIV Biennale Sztuki w Wenecji, Wenecja
- 1974 - "Polskie Malarstwo Współczesne", Muzeum Sztuki, Caracas
- 1975 - "Malarstwo Polskie", Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Mexico City
- 1983 - "Znak Krzyża", Kościół na ul. Żytniej, Warszawa
- 1985 - "Niebo nowe i ziemia nowa", Kościół na ul. Żytniej, Warszawa; "Vision and Unity", Muzeum Sztuki, Łódź
- 1991 - "Eyeshot. W polu widzenia", Nikolaj, Kopenhaga
- 2002 - "Fijałkowski/Gierowski. Wizje malarstwa", PGS, Sopot
Autor: Ewa Gorządek, styczeń 2005.
