Kształcił się początkowo pod kierunkiem ojca, Pawła Filippiego, także rzeźbiarza, następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1855-1858) oraz w Akademii w Monachium (1859). Po powrocie do Krakowa prowadził pracownię w starym refektarzu Kościoła Franciszkanów, która stała się miejscem spotkań i dyskusji (brali w nich udział między innymi Artur Grottger i Jan Matejko).
Od 1866 Filippi mieszkał i pracował we Lwowie, gdzie zasłynął głównie jako twórca popiersi i medalionów portretowych, a także nagrobków na Cmentarzu Łyczakowskim. Był ważną postacią w środowisku artystycznym miasta; w jego pracowni pobierało nauki szereg wybitnych rzeźbiarzy, między innymi: Tadeusz Barącz, Tadeusz Błotnicki, Antoni Kurzawa, Julian Markowski i Stanisław Ostrowski. Brał udział w pracach komisji artystycznej Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie.
W swej twórczości Filippi przestrzegał zasad estetyki akademickiej, łącząc w swych pracach antykizującą stylizację z realizmem. W niektórych jego dziełach, szczególnie portretach, zaznaczył się wpływ francuskiego rzeźbiarza, głosiciela haseł romantycznych, Davida d'Angers. Do wybitnych realizacji Filippiego należą między innymi: medaliony portretowe Aleksandra Fredry, Artura Grottgera i Karola Libelta, popiersie Jana Nepomucena Kamińskiego w Teatrze Starym we Lwowie (1872), pomnik Stanisława Skarbka w przedsionku tegoż teatru oraz pomnik generała Jana Dwernickiego w kościele Karmelitów tamże. Wśród rzeźb sepulkralnych autorstwa Filipiego na uwagę zasługują między innymi: nagrobki Artura Grottgera oraz rodziny generała Józefa Miączyńskiego (oba na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie).
Artysta, cierpiący na chorobę alkoholową, popełnił samobójstwo w stanie psychicznej depresji podczas pobytu w 1874 roku w Warszawie.
Podstawowa bibliografia:
- "Słownik Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. II, Wrocław 1975 (Zuzanna Prószyńska)
- Stanisław Sławomir Nicieja, "Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986", Wrocław 1988
- Aleksandra Melbechowska-Luty, Piotr Szubert, "Posągi i ludzie. Antologia tekstów o rzeźbie 1815-1889", Warszawa 1993
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, styczeń 2003.
