To nie miało być typowe blokowisko, a samodzielny fragment miasta o ludzkiej skali. Nie tylko zgrupowane w niewielkie kolonie budynki mieszkalne, ale także szkoły, punkty usługowe oraz miejsca mające sprzyjać integracji mieszkańców: kawiarnie, kluby czy samoobsługowe pralnie. Sieć ulic i placów miała nadać osiedlu kameralny charakter. Nie wszystkie założenia autorskie udało się zrealizować, czego istotną przyczyną był opór ze strony ówczesnych władz. Nie sprawdziła się również część zrealizowanych koncepcji, takich jak popularna w latach 70. idea rozdzielenia ruchu pieszego i kołowego.
Wspólnie ze Zbigniewem Badowskim Budzyński zaprojektował również na Ursynowie Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego (1980-1985). Przysadzista, rozłożysta bryła kościoła wyraźnie nawiązuje do historycznych form rodzimej architektury. Spływy fasady kojarzą się z prowincjonalnymi formami barokowymi, przypory w elewacjach bocznych odwołują się do gotyku. Odwołania do polskiej tradycji potęgują użyte materiały – nieotynkowana cegła oraz kamienie w cokole. Dominującym elementem dekoracyjnym jest monumentalny krzyż łaciński w centrum fasady. W jego dolnej części umieszczone zostało wejście, pozostała stanowi świetlik. Na Ursynowie Budzyński zaprojektował też między innymi osiedle przy ulicy Herbsta oraz będące w trakcie realizacji Osiedle pod Brzozami.
Opera i Filharmonia Podlaska
Szczególnie ważne w dorobku architekta są gmachy użyteczności publicznej. Budzyński wypracował w nich rozpoznawalny styl łączący monumentalny, pompatyczny klasycyzm z wątkami ekologicznymi i bogatą symboliką. Wspólnie z Badowskim zaprojektował gmach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie (1994-1998), sąsiadujący z nim budynek dydaktyczny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (1996-1997) oraz Operę i Filharmonię Podlaska - Europejskie Centrum Muzyki i Sztuki w Białymstoku (oddany do użytku w 2012 r.). Gmach w zamyśle miał połączyć naturę i kulturę, dlatego monumentalna bryła pokryta została trawiastym dachem dostępnym dla spacerowiczów. W ten sposób upodobniła się do naturalnego wzniesienia i harmonizuje z otaczającym krajobrazem. Istotnym elementem projektu jest również pasaż łączący operę z sąsiadującymi cmentarzami prawosławnym i żydowskim. Jak mówi architekt:
Tworząc projekt staraliśmy się nawiązać do nastroju tego szczególnego miejsca byłych dwóch cmentarzy, wzgórza, które odgrywało w przeszłości dużą rolę w życiu mieszkańców Białegostoku. Staraliśmy się podtrzymać dialog między tym wzgórzem a kościołem Św. Rocha. Chcieliśmy stworzyć pewien nastrój współżycia między kulturami, które zostały częściowo zniszczone lub zaniedbane. Naszym zamierzeniem było połączenie natury z kulturą.
Sąd Najwyższy
Równie bogatą symbolikę ma opracowany przez Budzyńskiego razem z Badowskim Pałac Sprawiedliwości (siedziba Sądu Najwyższego) na placu Krasińskich w Warszawie z lat 1995-1999. Fasady budynku pokryte zostały szkłem refleksyjnym i poprzedzone kolumnadą, która od południa obejmuje znajdujący się obok gmachu pomnik Powstania Warszawskiego. Kolumny z patynowanej, miedzianej blachy zwieńczone zostały donicami z zielenią, a na ich kanelowanych trzonach umieszczono paremie (maksymy) prawa rzymskiego. Przy tylnym wejściu, od strony ulicy Nowiniarskiej, znalazły się trzy kariatydy symbolizujące cnoty wiary, nadziei i miłości, autorstwa Jerzego Juczkowicza. Uproszczone kapitele kolumn ozdobione zostały motywem wagi. Silne przeszklenie budynku ma kojarzyć się z przejrzystością procesów sądowych. Jak możemy przeczytać w opisie autorskim projektu:
Rytm prawa reguluje, ukierunkowuje rytmy życia człowieka w społeczności. Rytm Kolumn Prawa reguluje, formuje plac i ukierunkowuje kształt architektury, zespala w spójną całość przeszłość, przyszłość, formy doskonałe, przypadkowe, nieudolne i przyjaźnie obojętne. Racjonalna obiektywność, jasność wyrazu, przejrzystość i czytelność decyzji ale i determinacja płynąca z humanistycznej biurokracji stanowią charakterystyczne cechy działalności Instytucji Wymiaru Sprawiedliwości.”
Kampus Uniwersytetu w Białymstoku
Marek Budzyński jest również autorem projektu budowy kampusu Uniwersytetu w Białymstoku. To największa inwestycja (2011 – 2013; w trakcie realizacji) w historii uczelni. Przy ul. Ciołkowskiego ma powstać gmach Wydziału Fizyki i Instytutu Chemii połączony z Uniwersyteckim Centrum Kultury, budynek Instytutu Biologii oraz Wydział Matematyki i Informatyki. Filozoficzna koncepcja projektu zakłada łączenie różnych dziedzin naukowych w dążeniu do poznania jednej, wspólnej Prawdy. Obiekty trzech wydziałów nauk ścisłych mają znajdować się przy Placu Syntezy Nauk. Połączone będą ze sobą budynek Centrum Obliczeniowego, wieża Obserwatorium Astronomicznego oraz Uniwersyteckie Centrum Przyrodnicze im. Profesora Andrzeja Myrchy.
Kampus zajmie powierzchnię 30 ha, z czego połowę stanowić będą tereny zielone. Z przeszklonych sal wykładowych rozciągać się będzie widok na zadrzewiony Plac Słoneczny, od którego rozchodziły się będą promieniście alejki prowadzące na miasteczko akademickie.
Projekty niezrealizowane
Do najważniejszych niezrealizowanych projektów architekta należą ambasada polska w Berlinie (1997, z Adamem Kowalewskim) oraz Świątynia Opatrzności Bożej. Ostatni projekt jest wynikiem rozpisanego w 2000 roku konkursu, w którym przyznano trzy równorzędne pierwsze nagrody a do realizacji wybrano projekt Budzyńskiego. Decyzję o budowie gmachu jednak odwołano tłumacząc zbyt dużymi kosztami. W 2001 rozpisano drugi konkurs, który wyłonił innego zwycięzcę. Projekt Budzyńskiego zakładał usypanie kopca zwieńczonego kryształowym świetlikiem, świątynia miała zaś być schowana pod ziemią.
Lidia Klein, grudzień 2009, aktualizacja Anna Duda, czerwiec 2013