Powieść "W czerwieni" dzieje się w stworzonym na jej potrzeby "świecie możliwym", zasadniczo odpowiadającym strukturze "naszego" świata, lecz pozbawionym cechy stałości realiów - tła i drugie plany zachowują się jak dekoracje w teatrze, znikają raz po raz i są zastępowane innymi, ale postacie, rozgrywając swoje dramaty, przeżywając swoje cierpienia, żyjąc i umierając. Cierpienie jest w tej historii wszechobecne, choć opowiedziane przez niewspółczującego, bezlitosnego narratora - zabieg literacki, za pośrednictwem którego apeluje się tu do współczucia bardziej uniwersalnego.
Smutna powieść "Tryby", przez wielu opacznie czytana jak literacki rebus, jest w istocie przejmującą książką o braku przejrzystości świata - więc sensu; o braku miłości, sprawiedliwości, a wreszcie i prawdy o naszym życiu. Narrator usiłuje opowiedzieć banalną historię trójkąta małżeńskiego, lecz przeszkadzają mu w tym zaburzające jego konstrukcję fabularną inne, bardziej tragiczne opowieści, które cisną się niejako za jego plecami na pierwszy plan, opowiadają się niejako same, bez jego udziału. Wśród nich opowie się i ta o jego własnym losie. Autorka demonstracyjnie odmawia budowania pozorów realności świata przedstawionego, ale w tle tej odmowy opowieść nieustająco odwołuje się do historii rzeczywistych, przyczajonych za każdym zmyśleniem.
Powieść "Skaza" (2006) znalazła się wśród książek nominowanych do Nagrody Literackiej Nike 2007.
Za zbiór opowiadań "Włoskie szpilki" została wyróżniona Nagrodą Literacką Gdynia i Nagrodą Literacką Gryfia. Inga Iwasiów tak uzasadniała przyznanie Tulli drugiego z wyróżnień:
"Przyznajemy Gryfię Magdalenie Tulli, ponieważ „Włoskie szpilki” bolą. Ból, który doznaje ich bohaterka, 10-letnia dziewczynka uwalnia coś w nas czytelniczkach i czytelnikach. Plamy zapomnianych, zepchniętych na dno pamięci chwil z dzieciństwa, gdy nie udawało nam się gładko wypełniać zadań stawianych przez świat. Ich najpierw odczuciu, a potem zabliźnianiu pomóc może ta najlepsza literatura".
W roku 2013 została laureatką pierwszej edycji Nagrody Literackiej im. Juliusza Tuwima, przyznawanej za całokształt twórczości.
W 2014 roku ukazuje się, kontynuujący autobiograficzne wątki z "Włoskich szpilek", "Szum", którym zachwycał się Dariusz Nowacki:
"Rozmowy z lisem, częstowanie esesmana czekoladą (motyw z obrad "sądu najniższego"), telefony do zmarłych - metafor tego rodzaju jest tu sporo. Każda z nich wydaje się udana, pojemna, sugestywna. Po co one są? Ano po to, żeby jakoś zapanować nad bolesną przeszłością, usunąć z niej to, co dręczy i kaleczy. Chodzi o przeszłość jako taką, która dotyczy zarówno spraw dziejowych (tu: wojenny "czas pogardy"), jak i spraw osobistych czy dramatów kameralnych (upokorzenie, rozczarowanie, śmierć w rodzinie). Pod tym względem "Szum" to powieść nie do przecenienia, jedna z tych, które aż nadto dobitnie pokazują, co może nam dać literatura z najwyższej półki" ("Gazeta Wyborcza", 30.09.2014).
Autorka tak przedstawia swoje pisarskie - a może i życiowe - credo:
"Człowiek dobrze na tym wychodzi, jak nie wie, kim jest. Bo wtedy wszystko jest otwarte i może się dopiero okazać, kim jest. Jak już wszystko jest zamknięte i powiedziane, to wtedy musi się dostosować do tego, co stworzył. I tyle. Jest kimś w rodzaju marionetki. Ja w każdym razie wolę mieć do czynienia z ludźmi, którzy nie wiedzą, co mają zrobić i muszą się zastanowić. Bo wtedy jest nadzieja... bo wtedy jest nadzieja".
Źródło: na podstawie tekstu przysłanego przez Instytut Książki w Krakowie, wrzesień 2004, aktualizacja NMR, maj 2016.
Twórczość:
- "Sny i kamienie", Warszawa: Wydawnictwo Open, 1995.
- "W czerwieni", Warszawa: W.A.B., 1998.
- "Tryby", Warszawa: W.A.B., 2003.
- "Zamiast procesu: raport o mowie nienawiści"(współautor: Sergiusz Kowalski), Warszawa: W.A.B, Instytut Studiów Politycznych PAN, 2003.
- "Skaza", Warszawa: W.A.B., 2006.
- "Włoskie szpilki", Warszawa: Wydawnictwo Nisza, 2011
- "Awantura w lesie", Łódź: Akapit Press, 2013 (powiastka dla dzieci)
- "Szum", Kraków: Znak, 2014.
