Surowiec urodził się w 1985 w Rzeszowie, obecnie mieszka i pracuje w Katowicach. Ukończył Wydział Rzeźby na krakowskiej ASP, studiował też na Universität der Künste w Berlinie. Swoje prace prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą, był stypendystką MKiDN.
W centrum jego zainteresowań znajdują się kwestie społeczne i polityczne. Odrzuca klasyczne kategorie czy klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne, pozornie pogrzebane już w przeszłości.
W 2011 roku Surowiec zrealizował projekt "Berlin-Birkenau" – przesadził kilkaset drzew z terenu dawnego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau w przestrzeni publicznej Berlina. Praca powstała w ramach Berlin Biennale 2012, którego goście mogli wziąć sadzonki drzez z Birkenau do domu i zasadzić je w dowolnie wybranym przez siebie miejscu.
W 2012 Surowiec odwiedził londyńską Whitechapel Gallery, gdzie mówił o metaforycznym i politycznych znaczeniu drzewa, nawiązując do swoich doświadczeń pracy przy "Berlin-Birkenau". Projekt został również zaprezentowany w licznych szkołach w Niemczech i był wspólnie dyskutowany przez nauczycieli i uczniów. Sam Surowiec komentował w wywiadzie dla bz-berlin.de: "Jeżeli utrzymamy te drzewa i tę trawę, tym samym podtrzymamy pamięć o tych, którzy zginęli w obozie".
Łukasz Surowiec, z wystawy "Nice to Meet You" Jego pierwszą większą wystawą indywidualną było pokazywane w krakowskiej galerii Agenda Nova w 2010 roku "Nice to Meet You". W zaprezentowanych pracach Surowiec badał cielesność i reprezentacje ciała w kulturze masowej, zestawiając je z prywatnymi wizjami własnych ciał. Odnosił się do dziedzictwa body artu z lat 90. i propagowanego przez ostatnie dziesięciolecia kultu młodości, proponując jednak nowe spojrzenie. Na fotografiach i pracach wideo Surowiec portretował różne "normalne" i "nienormalne" fragmenty ciał – pieprzyki, zmarszczyki, obwisające mięśnie.
Surowiec zrealizował kilka projektów zaangażowanych społecznie, m.in. "Poczekalnię", "Skup łez" (wraz z Alicją Rogalską) i "Poziomicę". "Poczekalnia" oddawała przestrzeń krakowskiej galerii Bunkier Sztuki do użytku widzom, w wyniku czego, jako że była zima, bezdomni postanowili w niej spać. W ramach "Skupu łez" artysta oferował widzom, by płakali do fiolki za pieniądze. W "Poziomicy" zaproponował zrównanie pensji wszystkim pracownikom poznańskiego Arsenału. Jak komentował w wywiadzie przeprowadzonym przez Magdę Grabowską dla portalu sztukapubliczna.pl:
Był to projekt badawczy, w którym chciałem się dowiedzieć czegoś o sytuacji osób tam pracujących. Projekt miał funkcjonować na zasadzie odnowienia pewnych zapomnianych pierwotnych stosunków pracowniczych i społecznych, które w Arsenale były bardzo zaburzone. Jednocześnie "Poziomica" podzieliła pracowników w totalnej dysproporcji. Na zrównanie pensji zgodzili się wszyscy oprócz jednej osoby. Kuratorki i osoby pracujące w administracji zostawały na tym samym poziomie płac. Bardzo zyskiwały sprzątaczki, osoby pilnujące i techniczni, a traciły tylko dwie – księgowa i dyrektor, który na czas wernisażu wziął zwolnienie lekarskie.
Artysta zrealizował też we współpracy z bezdomnymi serię działań "Szczęśliwego Nowego Roku". Główną częścią wystawy, która prezentowała projekt, był trzydziestominutowy film, dokumentujący życie bezdomnych w nielegalnie wzniesionym w Katowicach prowizorycznym domu.
W 2017 roku Surowiec został finalistą konkursu Spojrzenia. Otworzył w Zachęcie butik z elegancką odzieżą oraz akcesoriami – zapakowaną kostką brukową czy kijami bejsbolowymi – dla antyfaszystów. Poszczególne ubrania kupić można było albo za gotówkę (w wygórowanych cenach), albo w zamian za kupony, które otrzymać można było prezentując dokumentację swojego udziału w protestach i demonstracjach.
